Μία άκρως διαδραστική κωμωδία, γράφει το δελτίο τύπου για τη νέα παράσταση του Σταμάτη Πακάκη και το εννοεί εκατό τοις εκατό. Ο δημιουργός, ή ιθύνων νους, των παραστάσεων 550, Τελενοβέλα και Τι θα πει ο κόσμος; –μεταξύ άλλων– όπως και η Pink Unicorn Productions, φέτος παρουσιάζουν το Πείραμα Νο 4 στο Μικρό Γκλόρια.
Στην υπόθεση έχουμε τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους που δέχονται να λάβουν μέρος σε ένα κοινωνικό πείραμα, που θα γίνει μπροστά σε κοινό (μαντέψτε ποιοι αποτελούν το τελευταίο) με βραβείο ένα αξιοπρόσεκτο ποσό. Στον χώρο της διεξαγωγής θα συναντηθούν μία drag queen, μία συνωμοσιολόγος, μία influencer και ένας λαϊκός ρεαλιστής που αποδέχονται την πρό(σ)κληση του πειράματος όπου στοχοποιούνται, εκτίθενται, δοκιμάζονται...
Αν και το θέμα ακούγεται σοβαρό –μην πω ψυχοδραματικό– η παράσταση έχει πολύ κέφι, γέλιο και γενικευμένη χαρά που σου χαρίζει ένα αβίαστο χαμόγελο από την αρχή ως το τέλος. Επίσης, μέσα από τη διάδραση, το κοινό αποκτά ενεργό ρόλο, κατευθύνει και συμπληρώνει. Ουσιαστικά το κοινό είναι ο έκτος ηθοποιός εδώ, μόνο που κανείς δεν γνωρίζει τι θα κάνει αυτός ο χαρακτήρας, πότε θα μιλήσει, τι θα πει, πώς θα αντιδράσει κ.ο.κ. όμως ό,τι και να κάνει θα είναι πλήρως ενταγμένο μέσα στην παράσταση. Βάσει ροής, το κοινό καλείται να λάβει μέρος στα δρώμενα, να μιλήσει, να χορέψει... ακόμα και να χειροκροτήσει και, τελικά, να ψηφίσει ενώ παράλληλα και βάσει συνθήκης όλα κρίνονται αφού έχουν βγει στην επιφάνεια (το πώς γίνεται αυτό θα το δείτε εκεί, το πείραμα είναι σχεδιασμένο έτσι) και κατόπιν δοκιμάζονται: η αλήθεια, η ταυτότητα, η ανάγκη του άλλου, η ανάγκη της διάκρισης, η ανάγκη της αποδοχής κ.α.
Ξέρετε τι μου έκανε εντύπωση; Παρόλο που το «καρότο» του πειράματος είναι ένα χρηματικό ποσό που μπορεί να βοηθήσει πρακτικά και τους τέσσερις συμμετέχοντες (δεν παίρνει μέρος ο Ωνάσης) το έργο δεν στέκεται εκεί. Πολλά πράγματα ταλανίζουν και απασχολούν τους ήρωες όπως και το χρήμα –σαφώς– όμως μπαίνει σε δευτερότριτη μοίρα, μην πω ότι σε κάποιες περιπτώσεις δεν μπαίνει και καθόλου μέσα στο «κάδρο». Δηλαδή οι χαρακτήρες εφορμούν από άλλο κίνητρο και κατόπιν λόγω του ποσού που ενδέχεται να κερδίσουν. Μην πω πολλά, δεν πρέπει κιόλας να σας προδώσω τι και πώς, όμως ενδέχεται να προσέξετε κι εσείς αυτή τη «λεπτομέρεια», που δεν είναι αμελητέα ούτε, κοινωνιολογικά, πρέπει να περάσει στα ψιλά γράμματα και, νομίζω, ότι αυτός είναι ο λόγος που δεν διεκδικούν μερικές χιλιάδες ευρώ ή εκατοντάδες αλλά (μόνο) πέντε χιλιάδες!
Πού βρίσκεται η σωτηρία καθενός;
Ή η λύση;
Ποια είναι;
Πού βρίσκεται η έξοδος/«έξοδος»;
Είναι μια παράσταση που θίγει πολλά χωρίς να χρειάζεται να μιλάει με ατάκες για αυτά. Μέσα από τη διασκέδαση σού βάζει στο κεφάλι ποικίλες κοινωνικές πτυχές της σύγχρονης εποχής ξεκινώντας από τον μεγάλο αδερφό, την τεχνητή νοημοσύνη και τα σόσιαλ και καταλήγοντας μέσα στον καθένα από εμάς και στις πιο μύχιες σκέψεις του. Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρει ο κύριος Πακάκης στο σημείωμά του, πως το στοιχείο της διάδρασης δεν μπήκε απλώς ως τεχνική, αλλά ως θέση: το κοινό δεν είναι μάρτυρας αλλά συνένοχος, καθρέφτης, κριτής και ενίοτε σωτήρας. Κρατήστε το αυτό, πάρτε μαζί σας όλη τη θετική σας διάθεση, πηγαίνετε να γνωρίσετε αυτούς τους χαρακτήρες και παίξτε κι εσείς μαζί τους σε τούτη την παράσταση.
Ευχαριστώ τον Σταμάτη Πακάκη για τη διάθεση των κλικ εν ώρα παράστασης.
