Ενώ ο πνευματικός κόσμος τής τότε εποχής αποτελούνταν, στην συντριπτική του πλειονότητα, από άντρες, υπήρχαν κάποιες γυναίκες που ξεχώρισαν· λίγες αλλά ικανές για κάνουν τη διαφορά. Μια από αυτές ήταν η Ήριννα που μπόρεσε να ξεχωρίσει και να αποτελεί μέχρι σήμερα –για λίγους είναι η αλήθεια– ένα σημάδι φωτεινό και ένα παράδειγμα προς μίμηση. Είχε καταφέρει, στη σύντομη ζωή της, να κάνει πολλούς άντρες να επαινέσουν τα πνευματικά της χαρίσματα και το έργο της, που, αν και μικρό, πέρασε και έφτασε μέχρι τις μέρες μας.
Γεννήθηκε στην Τήλο και το όνομά της σημαίνει ανοιξιάτικη. Σε όλα της τα γραπτά αφορμή στάθηκε η φιλία που, όπως φαίνεται, ήταν πολύ σημαντική για την ίδια. Στην ουσία, όλο της το έργο βασίστηκε στη φιλία που είχε αναπτύξει με δύο άλλες γυναίκες. Η πρώτη ήταν η Βαυκίδα και η δεύτερη η Αγαθαρχίδα.
Την Ηλακάτη την έγραψε εμπνεόμενη από τη φίλη της Βαυκίδα η οποία παντρεύτηκε. Με όμορφους, σπουδαίους και αθάνατους στίχους αναπολούμε την παιδική της ηλικία και τις στιγμές που είχε περάσει με την Βαυκίδα, η οποία λίγο μετά τον γάμο της πέθανε, σε τρυφερή ηλικία. Το ίδιο ακριβώς που συνέβη και στην ποιήτρια. Η μόνη διαφορά ήταν ότι η πρώτη είχε παντρευτεί ενώ η δεύτερη έφυγε άγαμη.
Για πολλούς υπήρξε μία ποιήτρια εφάμιλλη του Ομήρου και της Σαπφούς. Το έργο της, αν και τόσο μικρό, είναι ασύγκριτα μοναδικό με διάχυτο το στοιχείο της λυρικότητας, μέσα από ένα απλό θέμα που, χάρη στο ταλέντο της και την υψηλή διανόησή της, αγγίζει την τελειότητα του λόγου, του ρυθμού και της ποίησης. Ο Ασκληπιάδης μίλησε με τα θερμότερα λόγια μέσω της ποίησής του για την Ήριννα. Το ίδιο και ο Λεωνίδας Ταραντίνος, ο Αντίπατρος και ο Μελέαγρος. Ήταν κι άλλοι πολλοί, βέβαια, που επαίνεσαν το έργο της. Τα τιμητικά λόγια και οι αναφορές δεν σταμάτησαν όμως εκεί για την μεγάλη ποιήτρια αλλά ξεπέρασαν το φράγμα του χρόνου και έφτασαν ως τις μέρες μας και αυτή τη φορά ο θαυμασμός πήρε τη μορφή της πράξης. Το άγαλμά της υπήρχε στο Γυμνάσιο του Ζευξίππου στο Βυζάντιο. Το 2007 ιδρύθηκε το επιστημονικό περιοδικό Ήριννα, που εδρεύει στην Ρόδο, ενώ, επίσης, ιδρύθηκε ο σύνδεσμος Τηλίων, που φέρει το όνομά της.
Το όνομα της Ήριννας θα μπορούσε να σταθεί –όσο κι αν αυτό φαίνεται υπερβολικό– δίπλα στο όνομα του Ομήρου. Το έργο της, αν και είναι μικρό, έχει την αρτιότητα και την υπέροχη δομή που μας επιβεβαιώνει κάτι τέτοιο.
Λίγους αιώνες μετά τον θάνατό της, πολλοί ήταν εκείνοι που δεν ήξεραν τον τόπο καταγωγής της. Οι περισσότεροι πίστευαν πως ήταν από την Τήνο, αφού η Ήριννα αναφερόταν ως τηνιακή ποιήτρια και η Τήνος ήταν πιο γνωστή από την Τήλο. Αποκαταστάθηκε όμως ο τόπος καταγωγής της. Επίσης, κάποιους αιώνες μετά τον θάνατό της, την παρουσίαζαν ως συνομήλικη της Σαπφούς, όμως αυτό δεν είχε σχέση με την πραγματικότητα. Το έκαναν για να δείξουν ότι οι δύο ποιήτριες ήταν εφάμιλλες και το ίδιο σημαντικές.
Από τα επιγράμματά της τρία μόνο έχουν σωθεί. Τα δύο αφορούν την Βαυκίδα και το τρίτο την Αγαθαρχίδα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το βιβλίο Ήριννα Ηλακάτη της Τασούλας Καραγεωργίου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε την παραπάνω αλλά και νεότερη έκδοση της μελέτης της Τασούλας Καραγεωργίου, την Ήριννα όπως την ζωγράφισε ο Simeon Solomon και πίνακας του ίδιου όπου αναπαρίσταται η Ήριννα με τη Σαπφώ. Ο πίνακας φέρει τον τίτλο Σαπφώ και Ήριννα σε έναν κήπο στην Μυτιλήνη, αφού ο Solomon θεωρούσε λανθασμένα ότι η Ήριννα είναι από τη Λέσβο.
