Από τους πιο παλιούς Έλληνες ηθοποιούς αυτών των αφιερωμάτων. Γεννήθηκε το 1840 και υπήρξε από τους μεγαλύτερους κωμικούς της εποχής του. Συνεργάστηκε με όλους τους μεγάλους ηθοποιούς της περιόδου που υπηρέτησε και τίμησε το θέατρο. Στις ήδη ελλιπείς πληροφορίες που έχουμε για αυτόν, δεν αναφέρεται η συμμετοχή του σχεδόν σε κανένα δραματικό έργο. Υπηρέτησε την κωμωδία με συνέπεια και επαγγελματισμό, από την εγχώρια μέχρι τις κωμωδίες του Μολιέρου και του Κάρλο Γκολντόνι. Μικρή αλλά σημαντική η παρουσία του στην επιθεώρηση, από τη γέννησή της, αφού πήρε μέρος στην πρώτη επιθεώρηση, που πραγματοποιήθηκε, μόλις οκτώ χρόνια πριν τον πρόωρο θάνατό του. Όπως και άλλοι συνομήλικοί του ηθοποιοί, έτσι και ο Γεώργιος Νικηφόρος, πέρασε από το θέατρο Μπούκουρα, μαζί με άλλους επιφανείς ηθοποιούς όπως ήταν ο Παντελής Σούτσας. Συνεργάστηκε στενά, θα μπορούσε να πει κανείς, με όλους τους μεγάλους, ποτέ όμως δεν επιδίωξε την ενασχόλησή του με δραματικούς ήρωες.
Το 1858 πραγματοποιεί την πρώτη του θεατρική εμφάνιση δίπλα σε δύο θηρία της υποκριτικής, τον Διονύσιο Ταβουλάρη και τον Βασ. Ανδρονόπουλο στην πόλη όπου γεννήθηκε, την Κωνσταντινούπολη. Το 1862 θα συνεργαστεί με τον Παντελή Σούτσα στο θέατρο Μπούκουρα, εκεί που θα κερδίσει ομοτέχνους, κοινό και κριτικούς για το απαράμιλλο κωμικό του ταλέντο. Εν συνεχεία, θα ενταχθεί στο καλλιτεχνικό δυναμικό του θιάσου Αισχύλος, με τους τρεις σπουδαίους θιασάρχες: τον Διονύσιο Ταβουλάρη, τον Δημοσθένη Αλεξιάδη και τον Παντελή Σούτσα. Στα γόνιμα θεατρικά χρόνια που θα ακολουθήσουν θα εδραιώσει ακόμα περισσότερο τη φήμη του και τα ερμηνευτικά του επιτεύγματα.
Με έναν ακόμα σπουδαίο πρωταγωνιστή εκείνης της περιόδου, τον Δημήτριο Κοτοπούλη, τον βλέπουμε στο έργο Ο διάβολος ή ο κόμης του αγίου Γερμανού. Το 1880 θα συνεργαστεί με τους Ταβουλάρηδες που έχουν τον θίασο Μένανδρος και θα λάβει μέρος στο έργο του Γεωργίου Σουρή Επιδημία. Το 1883 υποδύεται, σε παρωδία τον Οθέλλο, από την εμβληματική τραγωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, με τίτλο Καρά Οθέλλος.
Επιχειρεί, μαζί με τον Ταβουλάρη και τον Αλεξιάδη, την ίδρυση του Συλλόγου Ελλήνων Ηθοποιών.
Το 1884 θα βρεθεί επί σκηνής με τον σπουδαίο συνάδελφό του, τον Ευάγγελο Παντόπουλο, ενώ χρόνια αργότερα θα συνεργαστεί με τον θίασο Μένανδρος στο έργο του Δημητρίου Κορομηλά Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας όπου θα ερμηνεύσει τον ρόλο του μπαρμπα-Χρόνη. Μέσα στο ίδιο έτος, θα συνεργαστεί και με τον Π. Λαζαρίδη στο έργο τού Λαμπίς Τρία καπέλα. Με τον Πανελλήνιο θίασο, που θα στεγάσει τις παραστάσεις του στο θέατρο Ομόνοια, ανεβάζουν το έργο του Παν. Μελισσιώτη Χάιδω η λυγερή. Στη διανομή και ο Π. Λαζαρίδης. Επίσης, θα ανεβάσει το έργο του Ν. Κοτσελόπουλου Οι σφουγγαράδες μαζί με τον Δημ. Κοτοπούλη. Οι παραστάσεις δόθηκαν στο θέατρο Παράδεισος.
Θα πάρει μέρος, το 1894, στην πρώτη επιθεώρηση με τίτλο Λίγο απ' όλα του Μ. Λάμπρου – οι ρόλοι που υποδύθηκε ήταν του Προέδρου, των Φανοποιών και της Ζαν ντ' Αρράς. Την επόμενη χρονιά θα εμφανιστεί και πάλι στην ίδια επιθεώρηση. Από τις κωμωδίες που έπαιξε, ξεχωριστή θέση έχουν εκείνες του κορυφαίου Γάλλου δραματουργού Μολιέρου: Ο κύριος Πουρσονιάκ (παίχτηκε σε διασκευή που έγινε από τον Σούτσα με τον τίτλο Ο Αγαθόπουλος), ο Ταρτούφος και ο Αρχοντοχωριάτης.
Αλλά έργα που πρωταγωνίστησε ή πήρε μέρος είναι: Βαβυλωνία του Δημ. Βυζάντιου, Φιάκας του Δημοσθ. Μισιτζή καθώς και κάποιες από τις κωμωδίες του Κάρλο Γκολντόνι.
Υπήρξε ένας ιδιαίτερα χαρισματικός ηθοποιός, με σοβαρές και αξιόλογες επιδόσεις στην κωμωδία. Είχε την ίδια επιτυχία στην Βαβυλωνία όσο και σε κωμωδίες του Μολιέρου. Η έμπρακτη εμπιστοσύνη που του έδειξαν άλλοι μεγάλοι ηθοποιοί της εποχής του, που είχαν μεγαλύτερη προβολή από τον ίδιο, δείχνουν ότι τον πίστευαν για το ταλέντο και τον επαγγελματισμό του. Κριτικές της εποχής αναφέρονται επαινετικά για τις ερμηνείες του και αναφέρονται σε αυτόν ως έναν μεγάλο κωμικό με σπουδαίες ικανότητες. Για τριάντα πέντε περίπου χρόνια κατείχε σημαντική θέση ανάμεσα στους μεγάλους κωμικούς εκείνης της περιόδου.
Ο έγκριτος ιστορικός θεάτρου Γιάννης Σιδέρης σημειώνει στο βιβλίο του Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου για τον Γιώργο Νικηφόρο: «Οπωσδήποτε ανάμεσα σε εκείνους, που συνάντησε ο Διον. Ταβουλάρης μαζί με τον Ανδρονόπουλο ήταν και ο Γ. Νικηφόρος, πολύ γνωστός αργότερα και δημοφιλής κωμικός πρωταγωνιστής. Πρέπει να σταθούμε λίγο σε αυτόν. Σύμφωνα με την νεκρολογία του (από την εφημερίδα Ακρόπολις την 19η Δεκεμβρίου 1902), πολύ νέος έκανε την εμφάνιση του, ίσως περί τα 1857, ως ερασιτέχνης. Κυριότεροι ρόλοι του ήταν ο Ανατολίτης της Βαβυλωνίας και ο Αρχοντοχωριάτης.».
Ο Γεώργιος Νικηφόρος έφυγε από τη ζωή το 1902.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες και η φωτογραφία αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Η γενιά μας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη, καθώς και από το βιβλίο του έγκριτου ιστορικού θεάτρου Γιάννη Σιδέρη Ιστορία του νέου ελληνικού θεάτρου, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Σμυρνιωτάκη.
