Dark shadows

Βγήκε στις αίθουσες το Μάιο που μας πέρασε. Ο Johnny Depp και το υπόλοιπο παρεάκι [Michelle Pfeiffer, Eva Green και Helena Bonham Carter] αναλαμβάνουν να μας διασκεδάσουν, σε αυτήν την ταινία του Tim Burton. Καμία σχέση με τα φιλμ τρόμου με βρικόλακες.

Η μεταφυσική αυτή ιστορία του Μπαρνάμπας Κόλινς προέρχεται από μια σαπουνόπερα με το ίδιο όνομα [1966-1971]. Θα λέγαμε, η ταινία ξεκινά από εκεί που τελείωσε η σαπουνόπερα, το 1972, αλλά επειδή δεν έχω δει κανένα επεισόδιο της δεύτερης, δε παίρνω όρκο. Ο Ντεπ είναι ο πιο απολαυστικός βρικόλακας που μπορεί να σας τύχει σε ταινία. Αυτή η τελευταία, μεταφέρει με επιτυχία την εποχή της δεκαετίας του 70 και με τη γοτθική ατμόσφαιρα που την χαρακτηρίζει, περνάει τις εξετάσεις.

Με λίγα λόγια:
Ο γιος και κληρονόμος της οικογένειας των Κόλινς δεν ανταποκρίνεται στον έρωτα μιας κοπέλας της εποχής του. Όμως, εκείνη είναι μάγισσα και αφού τον μεταμορφώσει σε βρικόλακα, τον θάβει για πάντα. Ξεθάβεται, όμως, και επιστρέφει στο σπίτι του δύο ολόκληρους αιώνες μετά και γνωρίζει τους Κόλινς που είναι εν ζωή το 72 και την κουβερνάντα του μικρότερου παιδιού που μόλις έχει προσληφθεί για την διαπαιδαγώγησή του.
Ανακαλύπτει μυστικά, τον περιμένουν εκπλήξεις και προσπαθεί να προσαρμοστεί με τη "φύση" του. Η μεγαλύτερη έκπληξη θα είναι η μάγισσα, που, όχι μόνο βρίσκεται εν ζωή τόσες δεκαετίες μετά, αλλά έχει μεγαλουργήσει και πλέον είναι πάμπλουτη αλλά και πολύ αγαπητή στην πόλη.
Φαντάσματα, άδικοι θάνατοι, βρικόλακες, ιδιαίτερα χαρίσματα, έρωτες, ιδιαίτεροι τύποι, γοτθική ατμόσφαιρα, αίμα, μεταφυσική... είναι τα στοιχεία της ταινίας και όχι μόνο. Οι ήρωες μοιάζουν καρικατούρες αλλά ο Μπάρτον έχει καταφέρει να μη τους γελοιοποιήσει.

Δεν έχει τρόμο. Δεν είναι κωμωδία.
Είναι μια γοτθικής ατμόσφαιρας μεταφυσική ταινία με γλυκόπικρη γεύση.