Αντέχετε να περιπλανιέστε χαμένοι στις σκέψεις;
Ποιες είναι άραγε οι μνήμες του παρελθόντος που συνήθως μένουν στη ψυχή μας άλλοτε ως χαρούμενες αναμνήσεις και κάποτε ως βαρίδια θλίψης;
Γιατί επιμένουν να μας φωτίζουν το πρόσωπο ή να μας συννεφιάζουν το βλέμμα καθώς τις ανασταίνουμε στη θύμηση;
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε ένα ταξίδι Στις ράγες της μνήμης του ποιητή Ιωάννη Σ. Παπουτσάκη και ίσως πάρουμε τις απαντήσεις που αποζητάμε…
Ο ποιητής μας καλωσορίζει στην εισαγωγή της συλλογής του λέγοντας πως «οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε». Μια σημαντική σημείωση καθώς το έργο του «Στις ράγες της μνήμης» είναι αφιερωμένο στον πατέρα του. Γι’ αυτό και:
«Τώρα στις ράγες κυλάνε μοναχικές σκιές
που το σούρουπο τις βρίσκει στα κοιμητήρια
ν’ ανάβουν με δέος το καντήλι των αναμνήσεων»
Ξεκινώντας τούτο το ταξίδι, γίνεται αυθόρμητα κατανοητό πως εφαλτήριο στις εξομολογήσεις του ποιητή αποτελεί το όμορφο παρελθόν. Αυτό, που του φέρνει στο νου…
«Θυμάμαι το σπίτι το παλιό
το ασβεστωμένο από την αγάπη μας»
Κι άλλοτε μας παρασύρει σε μια περιπλάνηση στα παιδικά του όνειρα:
«Τρέχαμε ανέμελα
στους χωματένιους δρόμους
έχοντας τον ήλιο στη καρδιά
Μαζί μας τρέχανε και τα όνειρά μας»
Γιατί οι ψυχές έχουν πάντοτε χαράξει από πριν τα δικά τους σχέδια…
«Ναι, είμαστε λίγοι εμείς οι ταπεινοί
που κινήσαμε σ’ αυτά τα μονοπάτια της καρδιάς
δραπέτες από μια κοινωνία
που τιμωρεί όσους τολμούν να είναι διαφορετικοί
και να ονειρεύονται»
Κι έπειτα, ο ποιητής μας παίρνει από το χέρι και μας συνοδεύει…
«στους άδειους δρόμους της πόλης
Οι σιωπές με ακολουθούν
Ο ήχος τους με συντροφεύει
τις ώρες που ο εαυτός μου
αδυνατεί να απαντήσει
στα βασανιστικά μου ερωτήματα
Οι ώρες των γιατί»
Κι αυτό που μας μένει ως αδιαμφισβήτητη αλήθεια στο τέλος είναι πως…
«Κρυώνουμε
όταν απομακρυνόμαστε
από την παιδική μας ηλικία
Εκεί είναι η πατρίδα μας»
Και λίγο πριν το τέλος του λογοτεχνικού μας ταξιδιού «Στις ράγες της μνήμης», είναι μοιραίο να σταθούμε με σεβασμό στο ποίημα με τίτλο «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ» το οποίο είναι αφιερωμένο από τον ποιητή στην μνήμη του αγαπημένου του πατέρα:
«Κάθε σελίδα που φωτίζεται από το ηλιόλουστο χαμόγελό σου
Από την αποκάλυψη ενός όμορφου κόσμου
Όπου μέσα του κατοικούσαν η ανθρωπιά και η καλοσύνη
Πορεύτηκες πατέρα στα μονοπάτια της ζωής
με αρχοντιά και περηφάνια»
Και σας αποχαιρετώ με τα λόγια του ποιητή Ιωάννη Σ. Παπουτσάκη:
«Σκληρός και άνισος ο αγώνας
Αλλά πρέπει ως το τέλος να δοθεί
Για μια προσμονή, για ένα θαύμα»
Όμορφα αναγνωστικά ταξίδια σας εύχομαι Φίλοι μου!
Η ποιητική συλλογή του Ιωάννη Σ. Παπουτσάκη, Στις ράγες της μνήμης, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις και οι στίχοι είναι αποσπάσματα.
Περισσότερα από/για τον Ιωάννη Παπουτσάκη:
