Ο σημερινός μας ήρωας είναι ο Αλέξης, που λατρεύει τις λέξεις! Κάποια αναπάντεχη στιγμή, με τη βοήθειας της μαμάς Κικής θα μάθει ότι πολλές από τις λέξεις που καθημερινά χρησιμοποιούμε, δεν είναι ελληνικές, αλλά ανήκουν σε άλλες πατρίδες.
Καθόλου δεν του άρεσε αυτό. Εδώ καλά καλά δεν έχει μάθεις τις ελληνικές λέξεις, θα έπρεπε τώρα να μάθει και τις ξένες;
Η μαμά Γραμματική, δηλαδή η μαμά Κική, τον καθησύχασε, λέγοντάς του ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια από πλευράς του. Οι λέξεις που δεν είναι ελληνικές, είναι λέξεις που χρησιμοποιούμε συνεχώς, λέξεις που πλέον έχουν ενσωματωθεί στο λεξιλόγιό μας, λέξεις που δανειστήκαμε από άλλες γλώσσες όπως φυσικά και εμείς «δώσαμε» κάποιες δικές μας για να τις χρησιμοποιούν άλλοι λαοί.
Ένα αλισβερίσι λέξεων που τελικά κίνησε την περιέργεια του Αλέξη και αδημονούσε να το ανακαλύψει.
Πάμε μαζί να ανακαλύψουμε τις λέξεις και τις πατρίδες τους!
Λέξεις από την Αγγλία, είναι το κέικ, η μπέμπα, το τρένο, αλλά και η βάφλα.
Λέξεις από τη Γαλλία, είναι το γκαζόν, το ασανσέρ, το μπαλέτο αλλά και το μπαλόνι που τόσο λατρεύουν τα παιδιά να παίζουν μαζί του.
Λέξεις από την Ιταλία έχουμε; Βεβαίως και έχουμε! Είναι το λεμόνι, η γάτα, η σαλάτα, τα λαζάνια αλλά και ο παπαγάλος. Ακόμα ακόμα η γρανίτα που μας δροσίζει, η πετσέτα που μας σκουπίζει, το καπέλο που μας προστατεύει από τον ήλιο και η βόλτα τόσο αγαπάμε όλοι μας.
Η Ισπανία μας έδωσε τη ντομάτα, το κακάο αλλά και την παρέα.
Από τη Γερμανία δανειστήκαμε το φούτερ, το σνίτσελ αλλά και τη μπίρα και η γειτονική Τουρκία μας άφησε παρακαταθήκη το χαλί, τον καφέ, τον μπαμπά αλλά και τη τσάντα.
Όμως μη ξεχάσουμε, υπάρχουν –όπως είπαμε στην αρχή– και κάποιες δικές μας, ελληνικές λέξεις που έχουμε δανείσει στις άλλες γλώσσες όπως είναι το πιάτο, ο κύκλος, το τηλέφωνο, ο δεινόσαυρος αλλά και η υπέροχη λέξη γαλαξίας.
Το βιβλίο το απόλαυσα. Το διάβασα σε μικρούς μου φίλους και είδα στα μάτια τους να ζωγραφίζεται η απορία, η έκπληξη και φυσικά η χαρά της συνειδητοποίησης, όταν αντιλήφθηκαν ότι τελικά ξέρουν και μιλούν ξένες γλώσσες!
Είναι ωραίο να γνωρίζουμε από πού κρατά η σκούφια των λέξεων που χρησιμοποιούμε, είναι ωραίο να ξέρουμε ότι η ελληνική γλώσσα ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και φυσικά είναι ωραίο να ταξιδεύουμε νοερά με τη φαντασία μας, με τις λέξεις σε άλλες χώρες!
Η Αλέκα Ζωγράφου γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Ορχομενό Βοιωτίας. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στην Αθήνα, ενώ παράλληλα ξεκίνησε να αρθρογραφεί. Από το 1998 έως σήμερα ασχολείται με το τηλεοπτικό ρεπορτάζ και είναι υπεύθυνη σε μόνιμες στήλες στο περιοδικό TV ΖΑΠΙΝΓΚ, ενώ έχει εργαστεί στο ραδιόφωνο στη σύνταξη και εκφώνηση ειδήσεων. Το βιβλίο Ο Ζώζι και η... ποντικο-Μόνα Λίζα αποτελεί το πρώτο της βήμα στην παιδική λογοτεχνία (2009). Ακολούθησε το βιβλίο Μ, όπως Μελίτα, όπως μέλι (2011) και Ο Μανώλης, ο κύριος Μη με μαλώνεις (2013).
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη πόλη.
Εικονογράφηση: Ναταλία Καπατσούλια
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
