Αυτόματη εστίαση στο θέατρο Αργώ, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, σε σκηνοθεσία Γιώργου Αγγελίδη. Παίζουν ο Οδυσσέας Πετράκης και ο Χρήστος Ντόβας, σε κείμενο της Νατάσας Παπαδάκη.
Η αυτόματη εστίαση είναι μια λειτουργία στην κάμερα που επιτρέπει την αυτόματη εστίαση σε ένα θέμα. Λειτουργεί μέσω προηγμένων αλγόριθμων που εντοπίζουν πρόσωπα ή αντικείμενα και διασφαλίζουν ότι η εικόνα θα είναι ευκρινής.
Ο Μάριος είναι φωτογράφος, ο Πέτρος το μοντέλο του. Γνωρίζονται μέσω φέισμπουκ σε κάποιο σάιτ γνωριμιών. Οι ζωές τους μπερδεύονται και η σχέση τους παίρνει άσχημη τροπή. Εξαρτήσεις, πάθη, κακοποίηση, παιδικά και ενήλικα τραύματα τους συνταράσσουν. Η εκδίκηση είναι η μόνη λύση. Ο ψυχολογικός πόλεμος ανελέητος. Μια συνεχόμενη ρώσικη ρουλέτα και ο θύτης γίνεται θύμα.
Ένα ψυχολογικό θρίλερ σαν κινηματογραφική ταινία με αρχή, μέση και τέλος που κρατάει τον θεατή σε εγρήγορση και αγωνία από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή. Οι εξελίξεις απρόσμενες και το τέλος ανατρεπτικό.
Μετά τη συμπόνια αυτό που μένει είναι το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ.
Με χρήση κάμερας επί σκηνής έγινε η αυτόματη εστίαση. Το βρήκα πολύ έξυπνο το όλο εγχείρημα και πολύ ενδιαφέρον το να παρακολουθώ μέσω της κάμερας την κατάθεση ψυχής των πρωταγωνιστών. Οι ηθοποιοί, εξαιρετικοί, μας έβαλαν μέσα στην ιστορία τους και στην ψυχοσύνθεσή τους. Οι εντάσεις και οι εξάρσεις τους ήταν στον βαθμό που έπρεπε.
Φεύγοντας από το θέατρο είχα στο μυαλό μου τις συμβουλές των γονιών μου: Ποτέ δεν θα μπεις σε αμάξι ατόμου που δεν γνωρίζεις. Δεν μιλάμε σε αγνώστους. Δεν θα πιεις από το ποτό που σου προσφέρει ο άλλος αν δεν έχει ανοιχτεί μπροστά σου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
