Δύσκολο πράγμα να διαβάζεις ποίηση εν μέσω διακοπών, χαλάρωσης, θαλάσσιων μπάνιων –με ό,τι αυτά συνεπάγονται– και πάει λέγοντας. Σε μία τέτοια φάση με πέτυχε ο Νήδυμος λόγος του Γιώργου Κάββουρα, η ποιητική συλλογή του, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν, όμως καθόλου δεν με «πείραξε», δεν ξένισε η φύση των διακοπών με αυτή της ποίησης, ούτε η φύση της ποίησης με εκείνη των διακοπών, αλλά ούτε με ταλαιπώρησε στην προσήλωση.
Το στιλ του δημιουργού, με τα ομοιοκατάληκτα δίστιχά του, είναι αρκετά πιο «διασκεδαστικό» [αν επιτρέπεται να το λέμε αυτό στην ποίηση] σε σχέση με άλλα μέτρα και ύφη ενώ, από την άλλη, τα θέματα που πραγματεύεται ή τον απασχολούν περνάνε στον αναγνώστη μέσω ευκολοδιάβαστων «οδών», χωρίς πολυπλοκότητες, ιδιαίτερες εκφραστικές νόρμες, σπάνιες λέξεις, ιδιώματα ή λεξοπλαστικές ιδιαίτερες και ό,τι άλλο μπορεί να συναντήσει κανείς στην ποίηση που να τον θέλει πολύ προσεχτικό και ανεπηρέαστο περιβάλλοντος. Έτσι, αυτή η συλλογή διαβάζεται οπουδήποτε και χαίρει άνεσης στην αφομοίωση όσων έχει βάλει εκεί ο κύριος Κάββουρας.
Στο πρώτο μέρος, ο δημιουργός εξετάζει την ποίηση, ποικιλοτρόπως και πολύπλευρα: τι είναι, πώς ορίζεται, πώς προσδιορίζεται... με πρόθεση να την τακτοποιήσει κι ο ίδιος μέσα του και να την κατανοήσει, βεβαίως. Σε αυτό το μέρος τον απασχολεί και το ποιος ή τι είναι ποιητής, τονίζοντας τόσο τη μοναχικότητα όσο και τη μοναξιά του... για να συνεχίσει με διάφορες «αποχρώσεις»: μύηση της ποίησης, διάσταση της ποίησης, χρώματα της ποίησης, ήχος της ποίησης, αναζήτηση αλλά και αναζητήσεις της ποίησης, πηγή της ποίηση κ.ο.κ. μέχρι –σπάνια το λέω αυτό– σημείο εξαντλήσεως. Εξετάζει, αναλύει, προσδιορίζει τον ποιητικό λόγο υπογραμμίζοντας το χαοτικό στοιχείο της ποίησης και την ταυτότητά της.
ο ποιητής ποιεί μια πλάση άκρως προσωπική / ριψοκίνδυνο επιχείρημα, η ενέργεια ατομικήμέσα σου υπάρχει κάτι αιθέριο, μοναδικό, / για να το βρεις, μια δίοδος είναι το ποιητικό.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι πιστεύει πολύ στην αρμονία, την τακτοποίηση και τη συγκρότηση κι έτσι οι ρίμες είναι αναπόσπαστο στοιχείο της γραφής του [ίσως λόγω –και– των μαθηματικών, τα οποία γνωρίζει] και δείχνει, ως άτομο, οργανωμένος παρά αυθόρμητος ή πηγαίος· ενδεχομένως, έτσι να δείχνει και ως δημιουργός.
Στο δεύτερο μέρος, στη Ζωή, φυσικά, πρωτοστατεί η ζωή και ζητήματα όπως: πού βρίσκεται, πώς τρέφεται, ποιες είναι οι επιθυμίες της, η γεύση της, η πορεία της, οι μορφές της... ακόμα και το μετά, δηλαδή το μετά θάνατον. Και σε αυτό το μέρος κυκλώνει το θέμα του, διεισδύει μέσα του ή ασχολείται σε μέγιστο βαθμό... κι έτσι έχουμε μια πληθώρα έργων που μας δίνουν όλες αυτές τις όψεις, σφαιρικά, αλλά μας δίνουν κι εμβόλιμα διδάγματα, σοφία ζωής και συμπεράσματα που έχει εξάγει από την εμπειρία του.
τον σκοπό σου στη γη ολοκλήρωσε
Τελικά [ή μήπως μοιραία;] αναφέρεται και στην ψυχή.
Να σώσεις την ψυχή σου, / το καθήκον της ζωής σουτην έχεις, την αθάνατη ψυχή, / εκεί, αλλά πρέπει να βρεθεί
Εύκολα κατανοητός ακόμα και για τον πιο άπειρο αναγνώστη, λιτός και σαφής χωρίς μπερδέματα ή θολά τοπία που αφήνει γόνιμο αποτύπωμα.
Ο Γιώργος Κάββουρας σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, και έχει ολοκληρώσει δύο μεταπτυχιακά στα Μαθηματικά, στο Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν και στο Πανεπιστήμιο της Βοστόνης. Ακόμα, έχει κάνει διδακτορικές σπουδές φιλοσοφίας στο California Institute of Integral Studies του Σαν Φρανσίσκο. Ο Νήδυμος λόγος είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
