Φίλες και φίλοι,
Η επίσκεψη στο Μουσείο του Λούβρου συνεχίζεται. Στην ουσία κάνουμε ελάχιστα βήματα, όταν με κόπο παίρνουμε τα μάτια μας από τη Νίκη της Σαμοθράκης για να αντικρίσουμε το πασίγνωστο άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου.
Το άγαλμα, σκαλισμένο πάνω σε παριανό μάρμαρο, δημιουργήθηκε ανάμεσα στο 150 και το 50 π.Χ. με τεχνική κλασικισμού και ανακαλύφθηκε την άνοιξη του 1820 στην δική μας Μήλο, σπασμένο/χωρισμένο σε έξι κομμάτια. Ένα χρόνο μετά, με την επανάστασή μας να ξεκινά, το άγαλμα κατέληγε στο Μουσείο του Λούβρου.
Αρχικά θεωρήθηκε ως έργο του Πραξιτέλη, αλλά αργότερα έγινε σαφές ότι ο γλύπτης είναι κάποιος άλλος, όπως έδειχνε η μισή σωζόμενη επιγραφή στη βάση του γλυπτού, ο Αγήσανδρος γιός του Μηνίδου από την Αντιόχεια. Οι άνθρωποι του Λούβρου εξαφάνισαν την επιγραφή γύρω στα 1825, προφανώς για να υποστηρίζουν ελεύθερα ότι επρόκειτο για έργο ενός αγνώστου, κι αυτό επειδή εκείνον τον καιρό, μετά την ήττα του Βοναπάρτη, ήταν πολλές οι χώρες που ζητούσαν από τη Γαλλία να επιστρέψει τους κλεμμένους θησαυρούς τους.
Με τα χέρια της να λείπουν εξ αρχής, οι εικασίες είναι πολλές: άλλοι πιστεύουν ότι στο αριστερό κρατούσε ένα μήλο (αυτό που έδωσε στον Πάρη) ή έναν καθρέφτη. Άλλοι θεωρούν ότι κρατούσε και με τα δυο της χέρια την ασπίδα του Άρη και τέλος, κάποιοι θεωρούν ότι δεν κρατούσε τίποτε και ετοιμαζόταν να λουστεί. Πάντως, υπάρχουν μαρτυρίες ότι τα χέρια βρέθηκαν σπασμένα και ιδιαίτερα το αριστερό, έπεσε κατά τη μεταφορά του αγάλματος στη θάλασσα.
Σημάδια στα αυτιά της θεάς δείχνουν την ύπαρξη ενωτίων και, ίσως, και κάποιου περιδέραιου στον λαιμό.
