Βασισμένο στο βιβλίο της συγγραφέως Κωνσταντίνας Δελημήτρου, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά, το θεατρικό η Ψιλικατζού που παίζεται στον πολυχώρο Vault. Οι θεατές εισέρχονται στην μικρή θεατρική αίθουσα -που μοιάζει πραγματικά με ψιλικατζίδικο- και οι θέσεις είναι μια ανάσα από την σκηνή. Η Άννα Ψαρά που υποδύεται την αδερφή της πρωταγωνίστριας στέκεται στην μέση της σκηνής σαν να περιμένει να μπει κάποιος πελάτης στο μικρό μαγαζάκι. Άξαφνα εμφανίζεται η Ελένη Ουζουνίδου και η παράσταση αρχίζει…
Οι περιγραφές ζωντανές. Παρασύρει το κοινό. Αρχικά σε κάνουν κρατάς την κοιλιά σου από τα γέλια…
Μια γυναίκα. Ένα όνειρο για έναν όμορφο γάμο και μια μεγάλη οικογένεια. Και όλα ξεκινούν μέσα σε εκείνο το μικρό μαγαζάκι. Από εκεί, την μικρή αυτή κρυψώνα της βλέπει και μαθαίνει τα πάντα. Αφουγκράζεται την αγωνία της σημερινής κοινωνίας. Της κοινωνίας των μεταναστών και των αντιθέσεων. Των Ελλήνων και των άλλων!
Χαρακτηριστικά αναφέρει σε κάποια σκηνή, «τα καημένα τα Αλβανάκια, μπαίνουν στο μαγαζί και βγαίνουν και μου δείχνουν τα χέρια τους να δω ότι δεν έχουν πάρει τίποτα, όχι γιατί τα υποψιάζομαι αλλά γιατί τους έχουν βάλει ταμπέλες».
Πρόκειται για μια παράσταση που θίγει πολλά αγκάθια της Ελληνικής πραγματικότητας· το κοινό ταλαντεύεται μεταξύ του γέλιου και της θλίψης. Είναι σαν να θέλει να μας κάνει να ξεχάσουμε την πραγματικότητα που ζούμε ενώ ταυτόχρονα μας βάζει βαθιά στο να σκεφτούμε πως ο τρόπος που αντιδρούμε στο μεταναστευτικό, στα προβλήματα του διπλανού μας -κακοποίηση παιδιών- είναι λάθος και είναι ένα λάθος που πρέπει να αρχίσουμε να διορθώνουμε.
Στην συνέχεια το έργο γίνεται ακόμα πιο δυνατό.(!) Η προσπάθεια τη ηρωίδας να τεκνοποιήσει και ο πόνος όλης αυτής της προσπάθειας περνά στο κοινό και, πραγματικά, καταφέρνει να μας κάνει να ανατριχιάσουμε. Η συμπρωταγωνίστρια της σαν άλλος φύλακας άγγελος της, στέκεται δίπλα της και συμπληρώνει τις ατάκες της με τέτοιο τρόπο που μοιάζει σαν να την προστατεύει. Με λόγια απλά αλλά δυνατά θίγει τον θεσμό της οικογένειας που τείνει να χαθεί! Την αγάπη προς τον συνάνθρωπο που σχεδόν δεν υπάρχει πια.
Εμένα προσωπικά με συγκλόνισε. Είδα πολλούς από τους συν θεατές μου να σκουπίζουν τα μάτια τους κατά την διάρκεια του έργου, το ίδιο έκανα και εγώ…
Στην συνέχεια το έργο γίνεται ακόμα πιο δυνατό.(!) Η προσπάθεια τη ηρωίδας να τεκνοποιήσει και ο πόνος όλης αυτής της προσπάθειας περνά στο κοινό και, πραγματικά, καταφέρνει να μας κάνει να ανατριχιάσουμε. Η συμπρωταγωνίστρια της σαν άλλος φύλακας άγγελος της, στέκεται δίπλα της και συμπληρώνει τις ατάκες της με τέτοιο τρόπο που μοιάζει σαν να την προστατεύει. Με λόγια απλά αλλά δυνατά θίγει τον θεσμό της οικογένειας που τείνει να χαθεί! Την αγάπη προς τον συνάνθρωπο που σχεδόν δεν υπάρχει πια.
Εμένα προσωπικά με συγκλόνισε. Είδα πολλούς από τους συν θεατές μου να σκουπίζουν τα μάτια τους κατά την διάρκεια του έργου, το ίδιο έκανα και εγώ…
Μια συγκλονιστική παραστάτη. Μια συγκλονιστική ερμηνεία. Και από τις δυο ηθοποιούς!
Δεν θα αποκαλύψω αν η ηρωίδα μας (Ελένη Ουζουνίδου) καταφέρει να γίνει μητέρα· θα ήθελα να το μάθετε μόνοι σας.
Συγγραφέας: Κωνσταντίνα Δελημήτρου
Δραματουργική επεξεργασία-Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική-Τραγούδι παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Καρατζιάς Δημήτρης, Μάνος Αντωνιάδης, Μάριος Βουτσινάς
Κοστούμια-Installation “Ψιλικά -Τσιγάρα”: Μάριος Βουτσινάς
Βοηθός: Αναστασία Δάλμα
Κατασκευή Κοστουμιών: Γεωργία Σάντυ
Σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Βοηθός φωτιστή: Θοδωρής Μαργαρίτης
Φωτογραφίες: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Trailer παράστασης: Στέφανος Κοσμίδης
Υπεύθυνη Επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη
Παραγωγή: VAULT
Παίζουν: Ελένη Ουζουνίδου, Άννα Ψαρρά
Κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 19:00 και Παρασκευή και Κυριακή στις 21.15 στον Πολυχώρο Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2130356472
Περισσότερες παραστάσεις στον Πολυχώρο Vault
Περισσότερα για το βιβλίο της Κωνσταντίνας Δελημήτρου, Η ψιλικατζού
