Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ουδείς εκών κακός * Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Στην τσέπη σου κρύβεται ένας γίγαντας

Στην τσέπη σου κρύβεται ένας γίγαντας, Ελένης Ποζιού

Αν υπήρχε κατηγορία βραβείου για τον πιο τραβηχτικό τίτλο βιβλίου, τότε αυτή η ποιητική συλλογή θα είχε πολύ μεγάλες πιθανότητες. Η αιτία που, εν πρώτοις, με έκανε να πιάσω στα χέρια μου το βιβλίο της Ελένης Ποζιού ήταν αυτή η φράση, Στην τσέπη σου κρύβεται ένας γίγαντας (εκδ. Συρτάρι), και όλοι οι συνειρμοί που προκύπτουν στο άκουσμά της. Είναι κι αυτό το δεύτερο πρόσωπο, που δεν ξέρεις αν ο γραφών απευθύνεται στον εαυτό του, σε εσένα ή σε έναν τρίτο, άγνωστο προς εσένα, παραλήπτη του έργου.

Με αυτές τις πρώτες σκέψεις κατά νου, ξεκινώ και διαβάζω τα ποιητικά της κυρίας Ποζιού. Το βιβλίο εν τω συνόλω είναι μια πολύ προσεγμένη έκδοση, με λεπτομέρεια, που χαρίζει όμορφες στιγμές αναγνωστικής εμπειρίας κι απόλαυσης.
Άραγε η ευτυχία έχει βαθμό;
Στις σελίδες συναντάμε αναφορές για τον κόσμο, τη γυναίκα –την μάνα, την κόρη ή και τις δύο μαζί όπως στο Το Φυλακτό–, για το παιδί/τα παιδιά, τις αναμονές, τις χαμένες ευκαιρίες, τις αφίξεις και τις αναχωρήσεις, τις συναντήσεις, τις επιθυμίες... Στο τέλος τέλος; Η γυναίκα απέναντι στο παραμύθι που τη μεγάλωσε: τον πρίγκιπα, το παλάτι, το ιδανικό.
Κι ακόμη αναρωτιέσαι
για το βαγόνι αν ήταν το κατάλληλο.
Παρόλα αυτά, πρέπει να σημειωθεί πως δεν πρόκειται για γυναικεία ποίηση. Δηλαδή δεν απευθύνεται σε γυναίκες. Θεματικά βλέπουμε τη γυναίκα στον κόσμο, απέναντι στη ζωή, απέναντι στην αγάπη, τον έρωτα κ.ο.κ. μέσα από κείμενα όμορφης εκφραστικότητας που κερδίζουν.
Κυριαρχούν οι αισθήσεις και ο ελεύθερος στίχος ενώ, ως μια επιπλέον επεξήγηση των έργων, θα λέγαμε πως το βιβλίο είναι ένας τρόπος να «δεις» την καθημερινότητα με λυρισμό.
Εκείνος θα επιστρέψει
κι εσύ θα ζεις
τον πόλεμο
μπροστά στον νεροχύτη.
Υπογραμμίζω μία παρατήρηση που κάνω και αφορά στον προσδιορισμό των εποχών του έτους –με κάθε ευκαιρία– που μου θυμίζει την ιαπωνική παράδοση και συγκεκριμένα το χαϊκού, που παραδοσιακά οφείλει να περιέχει μια λέξη (λέγεται κίγκο) προσδιορισμού της εποχής του χρόνου.
Υπογραμμίζω και τη θνητότητα του ανθρώπου όπως «προβάλλεται» μέσα στους στίχους και μάλιστα, πάνω σε αυτό, οφείλουμε να δούμε και την αντίστιξη με τον τίτλο της συλλογής. Εμείς, που είμαστε τόσο μικροί κι ευαίσθητοι αλλά μέσα μας βρίσκεται το μεγάλο, το σπουδαίο, η δύναμη...
Καμαρώνοντας μέσα στην αυτόφωτη φορεσιά,
οι θνητοί θαρρούν πως κερδίζουν
μια στάλα αθανασίας

πότε η ζωή χαρίζει έρωτα στους θνητούς,
πότε ο έρωτας ταΐζει τον θάνατο με πάθη.

Αν κι είμαστε μικροί,
νομίζουμε ότι μπορούμε να εξημερώσουμε
τον άνθρωπο – το πιο ανοίκειο σ' εμάς
θηρίο
Κάπου κάπου, «στέκεται» και αναφέρεται στη συγγραφή, μιλάει για τη μεταφορά της ζωής, της πραγματικότητας, στο σύγγραμμα, δηλαδή στο χαρτί. Για τη μεταγραφή της πραγματικότητας μέσω της γραφίδας στον στίχο. Εδώ κι εκεί, μικρότερα αποσπάσματα αποκαλύπτουν τη σχέση της με την ποίηση, το έναυσμα που της δίνει η ζωή (της) και την ανάγκη της για έκφραση.
οι λέξεις περιμένουν
πότε θα τις καλέσουν οι ποιητές

Ο χορός μόλις ξεκίνησε
αγωνιώντας να καταλάβει
τον χώρο μέσα στο χαρτί.

τα κωδωνόσχημα φωτιστικά
τρεμοπαίζουν το φως, πάλλοντας
τις λέξεις που υποδύθηκαν
τις σκέψεις
Εννοείται, θα ασχοληθεί με τον έρωτα. Το μέγιστο των παθών και ποθούμενων του ανθρώπου, την γιγαντιαία αυτή δύναμη που τον κυβερνά και τον ορίζει.
Ο έρωτας, δεν έμαθες ακόμη,
κατοικεί στο τυχαίο,
το αναπάντεχο.

Μη ρωτάς γιατί
σε κοίταξα.
Ρώτα τον ουρανό
αν μπορεί να μην κοιτά τη θάλασσα.
Εννοείται συναισθάνεται, αφουγκράζεται με ευαίσθητες «κεραίες» και αποτυπώνει το μέσα (της) και το τριγύρω (της). Βάζει πολλή θάλασσα στις σελίδες αλλά και ποιος δεν βάζει; Το μεγάλο μπλε του πλανήτη, το απέραντο, το συνεχώς μεταβαλλόμενο με τα χίλια πρόσωπα, αποτελεί σε κάθε περίπτωση έναυσμα.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση, βλέπω ότι πετυχαίνει την εμβάθυνση μέσω της απλοϊκότητας. Με βατό τρόπο σκάβει σε βάθος, αποτυπώνει ανάγλυφα τα συναισθήματα... γοητεύει τον «επισκέπτη» της και τελικά, τον κοιτά κατάματα. Ίσως επειδή αυτό της το δίδαξε (και) το θέατρο με το οποίο επίσης ασχολείται.

Ένα βιβλίο για τη λίστα.



ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Η πτώση, Νίκου ΤσουρλάκηΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη