Το θέατρο Ρεκτιφιέ, ένα μικρό και όμορφο θέατρο, ένα κέντρο έρευνας παραστατικών τεχνών, φιλοξενεί ιδιαίτερες παραστάσεις. Άλλη μία, λοιπόν, παρακολούθησα πρόσφατα, το Unborn που προέρχεται από κείμενο της Χριστίνας Κυρίτση και σκηνοθετεί ο Νεκτάριος Λιονάκης. Στην σκηνή οι Χριστίνα Κύριτση και ο Μανώλης Πίτερης ενώ ακούγεται, κατά τη διάρκεια της παράστασης, πρωτότυπη μουσική από τους Κωστή Χρήστου και Θωμά Παπαθανάση.
Το Unborn είναι μια γλυκιά ιστορία.
Μια συνάντηση που θα ολοκληρωθεί με πόνο ψυχής για δύο ανθρώπους, με την απότομη προσαρμογή σε μια πραγματικότητα που δεν θέλει κάνεις τους να αντιμετωπίσει.
Δύο αδέλφια συναντιούνται μετά από 10 ολόκληρα χρόνια με αφορμή τα γενέθλια της κοπέλας που κλείνει τα 18.
Ένα εξαιρετικό κείμενο που προβάλει τις σχέσεις του σήμερα, τις κοινωνικές αντιθέσεις, με τρυφερότητα, χιούμορ αλλά και αλήθειες που θα αποκαλυφθούν εκείνη την ημέρα, με μια αναδρομή από την Χριστίνα που ξεκινάει από την περιγραφή των οκτώ γενεθλίων της μέχρι το παρόν όπου γίνεται 18. Το Unborn είναι ουσιαστικά η αναγέννηση μέσα από την σύγκρουση. Με γρήγορο ρυθμό, με ανατρεπτική διάθεση και μια σύγκρουση αγάπης, αποκαλύπτει την πραγματικότητα για τα δύο αδέλφια χωρίς ρετούς.
Η Χριστίνα Κυρίτση έγραψε ένα όμορφο κείμενο υποστηρίζοντάς το και στην σκηνή εξαιρετικά, και μαζί της ο Μανώλης Πίτερης προσφέρουν για μια ώρα και κάτι μια ολοκληρωμένη εμπειρία σε όλους, που αγγίζει. Το Unborn αγγίζει λεπτές χορδές, τολμά να δείξει μια αλήθεια, μια ιστορία που συμβαίνει και θα συμβαίνει όσο οι άνθρωποι σιωπούν μπροστά στην κακοποίηση των παιδιών.
Δύο παιδιά που ενηλικιώθηκαν απότομα. Δύο αδέλφια που χωρίστηκαν στην πιο τρυφερή τους ηλικία, με την Χριστίνα, στο κείμενο της, να ρωτά γιατί ξανά και ξανά και ξανά.
Η Χριστίνα Κυρίτση έγραψε ένα κείμενο που θα πίστευε κάνεις ότι κάπου το έχει ζήσει – ελπίζω πως όχι. Υπάρχουν στιγμές που η ερμηνεία της είναι συγκλονιστική. Ένα νέο κορίτσι, που έχει όρεξη να δώσει νέα πνοή στο θέατρο, μια μικρή κοπέλα με καλή γραφή γεμάτη ευαισθησίες που δεν πρέπει να σταματήσει να γράφει.
Μια εξαιρετική σκηνοθετική ματιά από τον Νεκτάριο Λιονάκη, που αναδεικνύει το κείμενο της Χριστίνας στην σωστή του βάση με πρωταγωνιστή την πολυπλοκότητα των ανθρωπίνων σχέσεων.
Το έργο παίχθηκε τον Οκτώβριο του 2025, τιμής ένεκεν, για μία παράσταση στην Βέροια αφιερωμένη στην «Πρωτοβουλία για το παιδί», μια οργάνωση που ξεκίνησε το 2008 επηρεασμένη από τα τραγικά γεγονότα με την ιστορία του Άλεξ, με σκοπό να βοηθήσει, να σώσει, να προστατέψει τα παιδιά που χάνουν σταδιακά τις τρυφερές τους στιγμές αντιμετωπίζοντας τη βαναυσότητα και την τυφλή βία των μεγάλων.
Θέλω να ευχαριστήσω την υπεύθυνη επικοινωνίας Μαρίκα Αρβανιτοπούλου για την πάντα καλή της διάθεση να εξυπηρετήσει και την παραγωγή Lion Art Productions που ευθύνεται για την υλοποίηση του έργου.
Θα ήθελα να επισημάνω το πόσο σημαντικό είναι νέοι καλλιτέχνες να γράφουν με όμορφο τρόπο τόσο ιδιαίτερα, σημαντικά θέματα που, δυστυχώς, στις μέρες μας έχουν αυξηθεί επικίνδυνα και πρέπει επιτέλους η κοινωνία να προστατεύσει το μέλλον που δεν είναι άλλο από τα παιδιά.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Λοιποί συντελεστές:
Σκηνικά, κοστούμια: Μάνος Ψωματάκης
Κίνηση: Ραφαήλ Χριστοδούλου
Δημιουργία αφίσας: Θοδωρής Παρασκευάς
Φωτογραφία, Video: Panos Astor Koffas
Παραγωγή: LION ART Productions
