Μικροί μου φίλοι, όταν οι εκδόσεις Παρισιανού μού έστειλαν το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα. Δεν είχα την υπομονή να περιμένω να έρθει η σειρά του για να το διαβάσω, γιατί και μόνο από τον τίτλο του γέμισα αγωνία.
Ποια είναι η Πραλίνα και πόσο διαφορετικά θα είναι τα Χριστούγεννά της;
Να είναι σοκολατένια;
Να είναι γλυκά ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τον τίτλο;
Άρχισα να κάνω σενάρια στο μυαλό μου και γρήγορα γρήγορα ξεκίνησα να διαβάζω την ιστορία της Στέργιας Κάββαλου, ένα σύντομο βιογραφικό της οποίας θα βρείτε στο τέλος του άρθρου.
Αρχικά να πω ότι τούτο βιβλίο είναι ξέχειλο από συναισθήματα και για να είμαι ειλικρινής, το λάτρεψα λίγο περισσότερο από όλα τα άλλα. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης, συντροφιά θα μας κρατήσει ένα κοριτσάκι, του οποίου το όνομα είναι Λίνα και αν σκεφτείτε λίγο θα καταλάβετε από πού προέρχεται το Λίνα...
Είναι, λοιπόν, Χριστούγεννα, τα σχολεία είναι κλειστά και η Λίνα είναι στο σπίτι παρέα με τη μαμά της. Όμως, το σπίτι τους δεν είναι στολισμένο, δεν είναι γιορτινό και δεν αποπνέει από μέσα του χαρά και ευτυχία. Η μαμά της Λίνας φαίνεται προβληματισμένη, είναι κουρασμένη, είναι φορτισμένη και η Λίνα μας, κάθεται ήσυχα ήσυχα στη γωνίτσα της για να μην την ενοχλήσει.
Θα μου πείτε τώρα, γιατί το σπίτι τους δεν είναι στολισμένο; Γιατί δεν έχει δέντρο; Γιατί δεν έχει φωτάκια; Ο μπαμπάς της Λίνας, πού είναι;
Μία μία τις ερωτήσεις και όλες θα σας τις απαντήσω...
Ο μπαμπάς της Λίνας έχει γίνει αστεράκι ή για άλλους πήγε με τα χελιδόνια. Η Λίνα βέβαια δεν ξέρει τι ακριβώς σημαίνει αυτό, αλλά πολύ θα ήθελε να μάθει και αν θέλετε τη γνώμη μου, αν κάνει λίγη υπομονή, μεγαλώνοντας θα έχει τις απαντήσεις της.
Στα δικά μας τώρα. Ο μπαμπάς, λοιπόν, λάτρευε τα γλυκά και την πραλίνα, διασκέδαζε και έπαιζε με τη Λίνα με κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή και καταλαβαίνετε πως χωρίς τον μπαμπά στο σπίτι, ο οποίος ξέχασα να σας πω πως ήταν αστείος και διασκεδαστικός, η ατμόσφαιρα είναι άχρωμη και άτονη και φυσικά επηρεάζει πολύ και τη μικρή μας φίλη.
Μικροί μου φίλοι, να ξέρετε ότι αν κάτι μας λείπει, τις μέρες των γιορτών αυτή η έλλειψη γιγαντώνεται, παίρνει τεράστιες διαστάσεις, γι' αυτό και εμείς πρέπει να παλεύουμε και να πασχίζουμε ακόμα πιο πολύ τις γιορτές, παρά τα όσα νιώθουμε, να διατηρούμε την αγάπη στην καρδιά μας και να χαμόγελο στο πρόσωπό μας.
Δε θέλω όμως να στενοχωριέστε! Τα Χριστούγεννα της Λίνας, με έναν τρόπο μαγικό, γιατί όπως έχουμε πει τις μέρες των γιορτών γίνονται θαύματα, άλλαξαν την όψη του σπιτικού τους, άλλαξαν την ψυχολογία της αλλά και την ψυχολογία της μαμάς της, όλα έγιναν γιορτινά, όλα έγιναν όμορφα και η μαγεία των γιορτών φώλιασε στις καρδιές τους!
Δεν θα σας πω με ποιον τρόπο έγινε η αλλαγή. Αυτό θα το ανακαλύψετε μόνοι σας αν αποφασίσετε να αναζητήσετε το παραμύθι και να το διαβάσετε παρέα με τους αγαπημένους φίλους ή με την οικογένειά σας. Θα σας πω μονάχα ότι η γλύκα της πραλίνας, η γλύκα της σοκολάτας και η μαγεία των γιορτών έκαναν τη Λίνα και τη μαμά χαρούμενες και ευτυχισμένες και εύχομαι κάθε χρόνο τα Χριστούγεννά τους να είναι γλυκά και ακόμα πιο γλυκά, όπως θα πρέπει να είναι τα Χριστούγεννα για κάθε σπίτι και για κάθε παιδί!
Καλές γιορτές, μικρά μου ξωτικά!
Εικονογράφηση: Παναγιώτης Τσαούσης
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παρισιανού.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Η Λίνα περνάει τα πρώτα της Χριστούγεννα χωρίς τον μπαμπά της, ενώ η μαμά της δεν φαίνεται να έχει μπει σε αυτό που λέμε «κλίμα των ημερών». Όμως οι γιορτινές μέρες απαιτούν ένα θαύμα. Μια ιστορία για την απώλεια και την ανάγκη όλων για ελπίδα και αγάπη.
«Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν, ήταν Χριστούγεννα και χιόνιζε. Τα σχολεία είχαν προλάβει να κλείσουν. Τα παιδιά είχαν προλάβει να πουν τα κάλαντα με τις αστείες φωνές τους. Οι οικογένειες είχαν προλάβει να κόψουν ξύλα για να κρατήσουν το τζάκι αναμμένο.
Η μαμά μου όμως καθόλου δεν είχε προλάβει να μπει στο πνεύμα των ημερών. Θύμωνε που τα σχολεία ήταν κλειστά γιατί δεν είχε πού να με αφήσει τα πρωινά. Θύμωνε και με τα φάλτσα κάλαντα των παιδιών που δεν την άφηναν να δουλέψει. Θύμωνε και με τις οικογένειες γύρω από το τζάκι, γιατί η μόνη της οικογένεια ήμουν εγώ και τζάκι στο σπίτι μας δεν υπήρχε.
Όμως το τζάκι δεν ήταν το μόνο που έλειπε από τους τέσσερις τοίχους μας. Έλειπαν το έλατο, τα στολίδια, τα γιορτινά τραπεζομάντιλα, η αχνιστή γαλοπούλα που με τη μυρωδιά της πλημμυρίζει το σπίτι, ζεσταίνει την καρδιά και νοστιμεύει τις σκέψεις. Μα πιο πολύ, έλειπε ο μπαμπάς.»
Η Στέργια Κάββαλου γεννήθηκε τον Μάρτη του 1982 στην Αθήνα. Είναι πεζογράφος, συγγραφέας παιδικών βιβλίων και μεταφράστρια. Με τη συλλογή διηγημάτων της Αλτσχάιμερ trance ήταν υποψήφια στην κατηγορία πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του λογοτεχνικού περιοδικού Διαβάζω το 2011. Συμμετείχε στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών του Ε.ΚΕ.ΒΙ. μετά από πρόταση του ίδιου περιοδικού. Το 2012 έλαβε υποτροφία ενθάρρυνσης από το CNL (Εθνικό Κέντρο Βιβλίου της Γαλλίας) για το επόμενο βιβλίο της με τίτλο Αντίστροφα-Love will tear us apart. Με την ποιητική συλλογή της Πλαστική άνοιξη ήταν υποψήφια για το Βραβείο Γιάννη Βαρβέρη 2014. To παιδικό της βιβλίο Τα αδεσποτάκια της Μπαρτσελόνα μπήκε στις Χρυσές Λίστες του ELNIPLEX 2021 στην κατηγορία 8-11.
Από την ίδια: ΚΟΝΕΚΤΙΚΑΤ
