Η αρχή της νέας θεατρικής περιόδου με βρίσκει στο θέατρο Eliart να παρακολουθώ μια εντυπωσιακή έναρξη με την μαύρη κωμωδία Σκυλίσια ζωή της Μάρτας Μπουτσάκα μεταφρασμένη από την Μαρία Χατζηεμμανουήλ και σε σκηνοθεσία της Αννέτας Παπαθανασίου.
Μια μαύρη κωμωδία, σπονδυλωτή, με 11 σκηνές που μας οδηγούν με εξαιρετική άνεση στα μηνύματα που θέλει να δώσει η συγγραφέας για τον θάνατο, την αγάπη, τις σχέσεις, τον έρωτα και την οικογένεια... με πολύ χιούμορ, τρέλα αλλά και συγκίνηση, από δύο αδέλφια, τον Αντώνη και την Στέλλα, που μπροστά μας θα πρέπει να πάρουν κάποιες αποφάσεις που αλλάζουν τα δεδομένα τους.
Ο Αντώνης είναι πολύ μεθοδικός, δεν αφήνει τίποτα στην τύχη, έχει μεγάλο θέμα να διαχειριστεί την απώλεια αγαπημένων και έχει και μια εμμονή, ότι έχει αλτσχάιμερ όπως η μαμά του. Γενικά έχει μία ανησυχία για τις αρρώστιες. Από την άλλη, έχουμε την Στέλλα, γιατρός, που δεν έχει καταφέρει να ξεπεράσει το ότι η μαμά της δεν μπορεί πια να την αναγνωρίζει, νιώθοντας έτσι πολύ μόνη και ευάλωτη παρ' όλες τις προσπάθειες του αδελφού της να την βοηθήσει, υστερώντας παντελώς στη λήψη αποφάσεων σε όλους τους τομείς. Μας κάνει να αναρωτιόμαστε πώς, μια γιατρός που αντιμετωπίζει καθημερινά τον θάνατο, δεν μπορεί να τον διαχειριστεί στα προσωπικά της.
Τα δύο αδέλφια μάς μιλάνε για τις σχέσεις, για τη διαχείριση της απώλειας, για την αγάπη που νιώθουν, για έρωτες που χάθηκαν... μέσα από τις αντιθέσεις που έχουν στη λογική τους και στις πράξεις τους.
Η Εύη Γιαννακοπούλου και ο Γιώργος Τσαπόγας, που ερμηνεύουν τους δύο ρόλους, είναι πολύ καλοί και η χημεία τους φαίνεται στην σκηνή. Πολύ καλή και η μουσική επιμέλεια, ταιριαστή από τη Μαρία-Χριστίνα Κριθαρά καθώς και ο σωστός φωτισμός από τον Θανάση Ρουμελιώτη. Τα σκηνικά είναι λιτά αλλά σωστά, τα κοστούμια δεν προσθέτουν, ούτε όμως αφαιρούν τίποτα. Η ουσία είναι να μας κάνουν να αναρωτηθούμε πράγματα που όλοι περάσαμε ή θα περάσουμε στο μέλλον, αναπόφευκτα. Και αυτό το πετυχαίνουν, κατά τη γνώμη μου, αβίαστα.
Το μεγάλο ερώτημα για την ευθανασία έχει διαφορετική προσέγγιση για τον καθένα τους και η ερώτηση της συγγραφέως παραμένει ανοικτή και επίκαιρη. Πρέπει ή όχι να αφαιρείται η ζωή όταν είναι προγεγραμμένο το μέλλον που έχει μόνο πόνο και θάνατο; Όταν ένα ζώο μας αγαπημένο υποφέρει, είναι επιλογή που δεν τρομάζει να το απαλλάξουμε από τον πόνο του με ευθανασία αλλά είναι ταμπού για τον άνθρωπο. Και ποιος αποφασίζει εντέλει; Αναρωτιέται η παράσταση εάν κάποιος που σε αγαπά μπορεί να επιλέξει τον θάνατό σου. Το Σκυλίσια ζωή πραγματεύεται με ιδιαίτερο τρόπο έννοιες που όλους απασχολούν.
Έτσι δημιουργείται μια ιδιαίτερη παράσταση, που έχει να πει πολλά, και τα 80 λεπτά της διάρκειας είναι υπεραρκετά, διότι κανένα λεπτό δεν είναι χαμένο και οι ιστορίες συμπίπτουν και προκαλούν μια συνέχεια μέχρι το συγκινητικό φινάλε κυρίως λόγω των ταλαντούχων ηθοποιών αλλά και της πολύ καλής σκηνοθεσίας.
Το θέατρο Eliart είναι ένας χώρος που επιλέγει την τέχνη χωρίς συμβιβασμούς και έχω παρακολουθήσει πολλές εξαιρετικές παραστάσεις σε αυτό το μικρό αλλά όμορφο θέατρο. Ευχαριστώ ιδιαιτέρως την Μαρίκα Αρβανιτοπούλου, υπεύθυνη επικοινωνίας, για τις προσκλήσεις που μου διέθεσε.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Λοιποί συντελεστές:
Σκηνικά, κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Κίνηση: Βρισηίδα Σολωμού
Παραγωγή: Θεατρική Εταιρία Ορίζοντας
