Νεκρές ψυχές του Νικολάι Γκόγκολ στο θέατρο Θησείον, για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καραγιάννη.
Η ομάδα GAFF, δηλαδή οι Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Διονύσης Λάνης, Χρήστος Παπαδόπουλος, Κωνσταντίνος Πασσάς και Γιάννης Μάνθος, μας άφησαν εκστασιασμένους από τον τρόπο που απέδωσαν το κείμενο.
Για τον Γκόγκολ δεν θα πω πολλά· όσοι τον διαβάζουν γνωρίζουν το αιχμηρό του χιούμορ, την βαθιά πολιτικοποιημένη φύση του, τον εκρηκτικό χαρακτήρα του. Οι Νεκρές ψυχές είναι ένα έργο που εστιάζει στη σχέση δούλου και αφέντη. Τι κι αν έχει γραφτεί δύο αιώνες πριν; Όλα τα κακώς κείμενα εκείνης της εποχής περνούν από μπροστά μας και αντιλαμβανόμαστε ότι ακριβώς τα ίδια, ίσως και χειρότερα συμβαίνουν και τώρα. Ρουσφέτια, πλούσιοι και φτωχοί, εξουσία, αστυνομία, πολιτικοί, όλοι στα κόλπα κι όλοι έτοιμοι για οποιαδήποτε λαμογιά.
Τα άυλα πλάσματα, που αιωρούνται ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, κουνώντας ρυθμικά το κεφάλι τους καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης μας έδωσαν ακριβώς αυτό που ήθελε να αποδώσει η σκηνοθέτης, την έμφαση στη σωματικότητα και την πλαστικότητα που μπορεί να έχει το ανθρώπινο κορμί· ακόμα και ένα νεκρό κορμί το οποίο βασανίστηκε τόσο πολύ όσο ζούσε. Ήταν σαν να βίωνε όλη αυτή την ταλαιπωρία ακόμα και μετά θάνατον. Τα λευκά πρόσωπά τους, στο χρώμα του θανάτου, της σήψης, το απόλυτο τίποτα... άλλη μια ευρηματική σκηνοθετική προσέγγιση. Τα σκηνικά ανύπαρκτα, αλλά με την ένταση και το εκτόπισμά τους οι ηθοποιοί γέμισαν τη σκηνή με την παρουσία τους.
Εξαιρετική παράσταση!
Φεύγοντας θα έχετε τροφή για σκέψη και συζήτηση.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
