Τι συμβαίνει πίσω από τις κλειστές πόρτες;
Πού κρύβονται τα τέρατα ανάμεσα μας;
Μια κοινωνία που έχει μάθει να κατηγορεί και όχι να προστατεύει.
Με πόση ευκολία βγαίνουν τα συμπεράσματα χωρίς συνήθως να αναζητείται η αλήθεια;!
Πόσους ακόμα θα ακούσουμε να περιγράφουν σε ένα κανάλι ότι δεν είχαν ακούσει το παραμικρό και πως φαινόντουσαν καλοί άνθρωποι;
Η υποκρισία και η αδιαφορία που έχουν οι άνθρωποι που προφασίζονται πλήρη άγνοια σε μια κοινωνία απόμακρη, τυφλή και μουγκή, με την μόνη επιθυμία να γοητεύεται από το αίμα και να κατηγορεί.
Αυτή η παράσταση είναι μία γροθιά στο στομάχι, μια ενημέρωση, μια αλήθεια που φωνάζει χρόνια για να ακουστεί υποφέροντας σιωπηλά χωρίς βοήθεια. Το μεγαλύτερο τέρας, μην το ψάχνουμε σε σκιές, αιμοβόρα ζώα και υπερφυσικές, σατανικές οντότητες. Είναι δίπλα μας, πιο κοντά από ποτέ, το χαιρετάμε κάθε πρωί, αγνοώντας πολλές φορές και άλλες ξέροντας, σιωπώντας...
Το θέατρο Μικρό Γκλόρια φιλοξενεί ένα δικαστικό δράμα που δυστυχώς δεν είναι καθόλου φαντασία ενός συγγραφέα αλλά μια πραγματική ιστορία που έχει συμβεί για να γραφτεί το μυθιστόρημα του Thomas Hardy Η Τες των Ντ'Ερμπερβίλ. Από αυτό το έργο είναι εμπνευσμένη αυτή η ιστορία, από τον Χάρη και την Αγνή Χιώτη, που έχουν αναλάβει και την σκηνοθεσία.
Η Ομολογία της 4ης Ιανουαρίου αφορά έναν φόνο, μια ομολογία, ένα θύμα και έναν θύτη αλλά και ένα ακροατήριο που έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Ή μήπως όχι;
Ένας φόνος και μια ομολογία από μια γυναίκα που δικάζεται για μια πράξη που ήταν η ύστατη προσπάθεια επιβίωσης από μια σκληρότητα, μια βία, έναν διαρκή εξευτελισμό που συντελείται τόσα χρόνια από μια εξουσία που επιβάλλεται ανήθικα.
Η δολοφονία ενός ανθρώπου θα οδηγήσει στο δικαστήριο μάρτυρες κατηγορίας και υπεράσπισης που θα εναλλάσσονται περιγράφοντας μια ιστορία που ο θεατής, σαν ένορκος, οφείλει να αξιολογήσει βγάζοντας το συμπέρασμά του για την ενοχή ή την αθώωση.
Μια εξαιρετική, ουσιώδης παράσταση, επίκαιρη, αληθινή, καυστική. Μια πραγματικότητα που εξελίσσεται συνεχώς ξανά και ξανά και ξανά, αλλάζοντας μόνο οι πρωταγωνιστές, μένοντας ίδια στην ουσία.
Ο τρόπος παρουσίασης της παράστασης είναι εξαιρετικός διότι δεν είναι απλά μια θέαση αλλά μια συμμετοχή του κοινού που οφείλει να βγάλει τα συμπεράσματά του.
Πολύ καλή η επιλογή όλων των ηθοποιών που συμμετέχουν σε αυτό το ξεχωριστό εγχείρημα αφού δίνουν όλο τους το είναι, με εξαιρετικές ερμηνείες, αφήνοντας σε όλους εμάς τα συμπεράσματα.
Όλο αυτό το σκηνικό, κάτι μας θυμίζει, έτσι δεν είναι;
Μήπως είναι πια καιρός να μην κλείνουμε τα αφτιά μας στη βία;
Έτσι μόνο δεν θα συμβούν και άλλες τέτοιες παρόμοιες ιστορίες που συνήθως η κατάληξή τους είναι τραγική.
Τι σημαίνει, αλήθεια, ενοχή;
Πότε το θύμα γίνεται θύτης και ο θύτης το θύμα;
Πότε ο φόνος είναι εξιλέωση;
Μια παράσταση που είναι μια φωνή που δεν θα σωπάσει εάν δεν ενημερώσει αρκετά και πιστεύω ότι ήρθε για να ταράξει δημιουργικά την νέα θεατρική περίοδο. Άλλωστε, κατά τη γνώμη μου Η ομολογία της 4ης Ιανουαρίου είναι το καλύτερο δικαστικό θρίλερ που παρακολούθησα φέτος και είμαι σίγουρος ότι θα διαρκέσει για πολύ καιρό στα θεατρικά δρώμενα και για όλους τους σωστούς λόγους.
Πρότασή μου είναι να πάρετε τα παιδιά σας, που δημιουργούνται τώρα, για να δουν τι μπορεί να προκαλέσει η βία και ο εξαναγκασμός στην καρδιά ενός ανθρώπου.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
