Αγγελία θανάτου του Χάινερ Μίλερ σε σκηνοθεσία Ευφροσύνης Μαστρόκαλου στο θέατρο Tzamia krystalla.
Δύο ηθοποιοί, ο Harry Kearton και ο Γκαλ Ρομπίσα, σε μια αρμονική συνύπαρξη, ερμηνεύουν το κείμενο, ο ένας στα αγγλικά και ο άλλος στα ελληνικά. Με αριστουργηματικό τρόπο δίνουν ζωή στην αφήγησή τους. Οι φωνές τους έρχονται σε αρμονία με τις σιωπές. Τα βλέμματα, οι κινήσεις, τα σώματα μιλούν χωρίς να χρειάζεται να ανοίξουν τα χείλη. Υπάρχει μια έμμεση επικοινωνία.
Το σκηνικό πρωτότυπο, κάρβουνο περιμετρικά στον χώρο και οι ράγες του τρένου· θυμίζει πεδίο μάχης. Μιας μάχης που διαδραματίζεται μέσα στο μυαλό και όχι στο πεδίο βολής. Ίδια με την πάλη που γίνεται μέσα στο άρρωστο κεφάλι της Inge Muller, της ποιήτριας και συζύγου του συγγραφέα.
Προσπάθησε πολλές φορές να δώσει τέλος στη ζωή της καθώς πάλευε για χρόνια με την κατάθλιψη έχοντας ψυχοσωματικά προβλήματα. Έχασε τους γονείς της σε αεροπορική επιδρομή, μια εμπειρία που τη στιγμάτισε, καθώς έμειναν μαζί θαμμένοι για τρεις ημέρες κάτω από τα ερείπια με έναν σκύλο.
Τελικά έφυγε από τη ζωή μετά από υπερβολική δόση φαρμάκων και εισπνοή δηλητηριώδους αερίου, μέσα στο διαμέρισμά της, το 1966, σε ηλικία 41 ετών.
Τα ποιήματά της εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στη Γερμανία το 1985, 20 χρόνια μετά τον θάνατό της, καθώς η αυτοκτονία της δεν ταίριαζε στη λογοτεχνική εικόνα της ανατολικογερμανικής πολιτικής.
Πολύ ιδιαίτερη παράσταση για δυνατούς θεατές καθώς απαιτεί την αμέριστη προσοχή τους, γνώση της αγγλικής γλώσσας και μια σχετική έρευνα πάνω στον βίο του συγγραφέα και της συζύγου του.
Επί σκηνής και ο Νίκος Λιάσκος με το κοντραμπάσο του έντυσε μελωδικά το όλο εγχείρημα.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
