Αυτοπροσδιοριστικός, αυτογνωσιακός και αυτοσκεφτόμενος ο νέος –εκδοτικά– ποιητής Παύλος Θ. Μπογέας στο πρωτόλειό του 19 ποιήματα, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν.
Ο δημιουργός γράφει όπως παρατηρεί τον ίδιο: πώς κινείται, τι κάνει, τι σκέφτεται.. αλλά γράφει και διερωτώμενος προς τον ίδιο, κάνοντας ερωτήσεις, δηλαδή, που έχουν κύριο αποδέκτη τον εαυτό του. Τα ελευθερόστιχά του διαθέτουν ένα περιγραφικό στιλ· ως ποιητής είναι περιγραφικός με την έννοια που δίνει η πεζογραφία στον όρο, όμως πάντα φειδωλός με τις λέξεις [άρα την έκταση], συμπυκνωμένος και καίριος ή, με άλλα λόγια, καίριος ακριβώς επειδή είναι φειδωλός και συμπυκνωμένος ο λόγος του.
Παρατηρώ τη συμβολή του βλέμματος στα κείμενα. Η ματιά του, το πού κοιτάζει, το τι βλέπει κ.λπ. είναι καθοριστικής σημασίας αφού σημειώνονται συχνά, όπως και οι ματιές των άλλων, των τρίτων προσώπων, της ποιητικής του.
Σημειώνω και τη συμβολή της φύσης, αφού σε όλα πρωτεύει: εικόνες, αισθήματα, όψεις, παρομοιώσεις...
Τον απασχολεί η ζωή, το πώς την περνάει, το πώς την ξοδεύει αλλά και η αποδοχή/παραδοχή της προσμονής που δημιουργεί μια στατικότητα, μια παύση, σε αυτό που λέγεται ζωή και η οποία –καθώς φαίνεται– δεν είναι θεμιτή από εκείνον. Φαίνεται πως επιθυμεί να βιώσει όσα θέλει γρήγορα, βιάζεται να προλάβει πριν ο θάνατος του στερήσει τη δυνατότητα/τις δυνατότητες... κι επίσης φαίνεται πόσο χαίρεται ακόμα και από τα πιο μικρά πράγματα ή –αν θέλετε– η αξία που δίνει και στα μικρότερα. Όπως για παράδειγμα όταν λέει: Μικρό κλωνάρι άνθισες / και πάλι. Σε ευχαριστώ, είναι ευγνώμων για αυτό που η φύση έχει προγραμματιστεί να κάνει, είναι ευγνώμων που μπορεί να δει την ανθοφορία και, παράλληλα, είναι ευγνώμων που μπορεί να δει άλλη μία ανθοφορία, έναν κύκλο γύρω από τον ήλιο.
Η «ματιά» του είναι αισιόδοξη, κυρίως σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα, το αύριο, ακόμα κι αν το τελευταίο έχει και απογοητεύσεις ή αναπάντεχα. Χαρακτηριστικός είναι ο στίχος του: Η επόμενη μέρα θα είναι πάντα / μια άλλη μέρα παραφράζοντας την τελευταία ατάκα της Σκάρλετ στο θρυλικό Όσα παίρνει ο άνεμος.
Αυτός ο πεζοποιητικός δημιουργός αφήνει με τούτο το πρώτο εκδοτικό του πόνημα ένα λιθαράκι άξιας και όμορφης γραφής που ελπίζουμε να ξαναβρούμε μπροστά μας.
