Μια ανατομία της εσωτερικής ζούγκλας
Με το The Jungle Within, οι Eli and the Portraits παραδίδουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα concept albums της πρόσφατης ελληνικής indie σκηνής. Δεν πρόκειται απλώς για μια συλλογή τραγουδιών, αλλά για ένα πλήρες αφήγημα που ξετυλίγεται σαν σύγχρονο μουσικό παραμύθι. Ο ακροατής καλείται να ακολουθήσει τον Eli σε μια ονειρική ζούγκλα: Έναν τόπο όπου τα ζώα έχουν φωνή, οι φόβοι υλοποιούνται και κάθε πλάσμα αντιπροσωπεύει μια πτυχή της ανθρώπινης ψυχής. Το άλμπουμ λειτουργεί άλλοτε τρυφερά, άλλοτε σκοτεινά, άλλοτε με χιούμορ, αλλά πάντα με βαθιά ενσυναίσθηση για τις ανθρώπινες αδυναμίες.
Στο Jungle Within, οι Eli and the Portraits χτίζουν έναν ολόκληρο φανταστικό κόσμο που όμως ακουμπάει σε κάτι βαθύτερο: στη σκοτεινή, αδάμαστη περιοχή της ανθρώπινης συνείδησης. Η ζούγκλα που περιγράφεται δεν είναι γεωγραφική. Είναι η εσωτερική τοπογραφία του ανθρώπου – ένα μέρος όπου τα ένστικτα έχουν φωνή και οι φόβοι παίρνουν μορφή.
The Jungle Within track by track
1. Prologue – Into the Jungle
Το άλμπουμ ανοίγει σαν θεατρική αυλαία: ο Eli μπαίνει στη ζούγκλα μετά από μια νύχτα μέθης. Ήχοι φύσης, χαμηλές αφηγηματικές νότες και μια μουσική εισαγωγή που προετοιμάζει το έδαφος για μια ιστορία που μοιάζει με όνειρο αλλά μιλάει για την πραγματικότητα.
2. The Council of the Jungle
Εδώ παρουσιάζεται ο κεντρικός άξονας: τα ζώα συγκεντρώνονται για να μιλήσουν για όσα τα βαραίνουν. Ο τόνος είναι παιχνιδιάρικος αλλά και στοχαστικός. Ο Eli γίνεται παρατηρητής μιας συνεδρίας θεραπείας… για ζώα.
3. Elephant's Burden
Ο ελέφαντας ομολογεί ότι δεν μπορεί πια να πατήσει δυνατά στο έδαφος. Ένα κομμάτι πιο αργό, βαρύ, με μπάσο και μουσικές γραμμές που μοιάζουν να σέρνονται. Μια αλληγορία για την απώλεια της αυτοπεποίθησης.
4. The Turtle and the Darkness
Η χελώνα φοβάται το σκοτάδι μέσα στο καβούκι της. Ένα σχεδόν minimal, εσωτερικό τραγούδι, με απαλή ατμόσφαιρα και φωνητική ευαισθησία. Το κομμάτι εξερευνά την ιδέα του φόβου απέναντι στην ίδια μας την εσωστρέφεια.
5. The Monkey's Future
Ο πίθηκος αγωνιά γιατί η εξέλιξή του οδηγεί αναπόφευκτα στον άνθρωπο. Ρυθμικό, με χιούμορ αλλά και υπαρξιακή χροιά· ο πίθηκος λειτουργεί ως σχόλιο για το ανθρώπινο βάρος της συνείδησης.
6. Lion's Dilemma
Το λιοντάρι, ως ο βασιλιάς, πρέπει να αποφασίσει πώς θα σώσει τη ζούγκλα από την κρίση που γεννούν τα προβλήματα όλων. Με πιο μεγαλοπρεπή ενορχήστρωση, το τραγούδι παίζει με στοιχεία «ηρωικής» μουσικής αλλά με μια βαθιά ειρωνική πίκρα: ποιος ηγέτης μπορεί στ' αλήθεια να λύσει όλα τα εσωτερικά βάρη;
7. Yellowish Fields
Η καρδιά του άλμπουμ. Ένα τραγούδι για τον καθρέφτη, για τις πληγές που κρατάμε, για το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας. Στο videoclip τα μέλη της μπάντας αντιμετωπίζουν την κάμερα σαν καθρέφτη – γελούν, μορφάζουν, αναμετριούνται με το πρόσωπό τους. Η μουσική είναι από τις πιο ολοκληρωμένες στιγμές της μπάντας: συναισθηματική, άμεση, και βαθιά ανθρώπινη.
8. Voices in the Canopy
Ένα ενδιάμεσο κομμάτι με πολυφωνίες, ψιθύρους και υπαινικτική ατμόσφαιρα. Σαν ένα μουσικό διάλειμμα όπου η ζούγκλα μιλάει από μόνη της. Συμβολίζει τους πολλούς εσωτερικούς διαλόγους που συμβαίνουν μέσα μας, ταυτόχρονα.
9. The Path Back Home
Ο Eli προσπαθεί να βρει διέξοδο. Το κομμάτι είναι πιο αισιόδοξο, με ρυθμό που θυμίζει ταξίδι. Μια αίσθηση ότι, μέσα από τις εξομολογήσεις των ζώων, ανακαλύπτει και τις δικές του αλήθειες.
10. Epilogue – Awakening
Ο Eli ξυπνά. Ή δεν ξυπνά; Το τέλος είναι αμφίσημο. Μια ονειρική μελωδία αφήνει τον ακροατή να αποφασίσει: ήταν πράγματι όνειρο ή ένας ψυχικός καθρεφτισμός; Το μήνυμα πάντως είναι καθαρό: η ζούγκλα βρίσκεται μέσα μας.
Σχόλιο
Το Jungle Within είναι ένα άλμπουμ που δεν φοβάται να πει μια ιστορία πέρα από τα συνηθισμένα. Η δύναμή του κρύβεται στη λεπτότητα με την οποία χειρίζεται τα ανθρώπινα συναισθήματα, χρησιμοποιώντας τη μεταφορά της ζούγκλας για να μιλήσει για όσα κουβαλάμε χωρίς να τολμάμε να παραδεχτούμε. Με πλούσια ενορχήστρωση, δημιουργικό storytelling και βαθιά ποιητικότητα, οι Eli and the Portraits προσφέρουν μια εμπειρία που είναι ταυτόχρονα μουσική, θεατρική και ψυχική. Αν ο καθένας έχει τη δική του «ζούγκλα», τότε το Jungle Within γίνεται μια πρόσκληση: να ακούσουμε τα ζώα που ψιθυρίζουν μέσα μας – και να τους δώσουμε χρόνο να μιλήσουν. Το «συμβούλιο της ζούγκλας» μοιάζει περισσότερο με εσωτερική εκκλησία συνειδήσεων, ένα σημείο όπου κάθε φωνή –ή κάθε πληγή– ζητά να ακουστεί για πρώτη φορά χωρίς ντροπή. Το άλμπουμ λειτουργεί ως εξομολόγηση πολλών διαφορετικών εαυτών που συνυπάρχουν μέσα μας.
Το κομμάτι Yellowish Fields είναι η κορυφή αυτής της αυτογνωσιακής ανάβασης: ένα τραγούδι που κοιτάζει τον ακροατή στα μάτια, σαν να τον τραβάει μπροστά σε έναν καθρέφτη. Είναι η στιγμή που ο ήρωας δεν παρατηρεί μόνο τα ζώα της ζούγκλας, αλλά βλέπει ότι όλα αυτά τα πλάσματα... είναι ο ίδιος. Στο τέλος, το «ξύπνημα» δεν είναι απλώς επιστροφή στην πραγματικότητα. Είναι η συνειδητοποίηση πως η πραγματική ζούγκλα δεν είναι εκεί που κοιμηθήκαμε, αλλά εκεί όπου συνεχίζουμε να ζούμε: ένα τοπίο από ήχους, σκέψεις, ανασφάλειες, μικρές νίκες και προσωπικούς μύθους. Όπως συμβαίνει στα καλά παραμύθια, τίποτα δεν εξηγείται ξεκάθαρα. Η ζούγκλα δεν χαρτογραφείται. Μας αφήνει με μια αίσθηση πως ο καθένας μας πρέπει να χαράξει τον δικό του δρόμο ανάμεσα στα δέντρα που ο ίδιος φυτεύει στο μυαλό του. Ο Eli, βυθισμένος σε μια μέθη που λειτουργεί σαν πύλη, εισέρχεται σε μια περιοχή που μοιάζει ονειρική αλλά είναι απολύτως πραγματική για όποιον έχει κοιτάξει μέσα του αρκετά βαθιά. Εκεί, τα ζώα δεν είναι απλώς πλάσματα: Ο ελέφαντας κουβαλάει την αδυναμία να πατήσει γερά στη ζωή, η χελώνα τον τρόμο της εσωστρέφειας, ο πίθηκος την αγωνία της εξέλιξης και της ευθύνης, το λιοντάρι τη βασανιστική ανάγκη της ηγεσίας, της λήψης αποφάσεων, της διαχείρισης των άλλων, αλλά και του εαυτού.
Το Jungle Within είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά concept albums της φετινής indie –και όχι μόνο– ελληνικής σκηνής. Οι Eli and the Portraits επιχειρούν κάτι φιλόδοξο: να αφηγηθούν μια ολοκληρωμένη ιστορία μέσα από ένα μουσικό ταξίδι που ακροβατεί ανάμεσα στο παραμύθι, το θεατρικό και την ενδοσκόπηση. Η μπάντα αξιοποιεί αυτή την αλληγορία για να σχολιάσει θέματα αυτοεικόνας, ψυχικού βάρους, εξελικτικής ανασφάλειας και κοινωνικών ρόλων. Στο μουσικό μέρος, το άλμπουμ είναι πλούσιο και πολυεπίπεδο. Από τα folk στοιχεία μέχρι τις πιο θεατρικές στιγμές, από τα παιχνιδιάρικα ρυθμικά περάσματα μέχρι τις μελωδίες που θυμίζουν soundtrack, οι συνθέσεις είναι προσεγμένες, γεμάτες φρεσκάδα αλλά και ωριμότητα. Ο ηχητικός κόσμος είναι καθαρά «χειροποίητος», με εμφανή την αγάπη της μπάντας για τα όργανα, τις φωνητικές υφές και τη φυσικότητα. Η παραγωγή, αν και λιτή, υπηρετεί απόλυτα το ύφος. Δεν προσπαθεί να εντυπωσιάσει με υπερβολές. Αντίθετα αφήνει χώρο στην αφήγηση να αναπνεύσει. Το αποτέλεσμα είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται από την αρχή μέχρι το τέλος ως ενιαίο σώμα, σχεδόν σαν μικρή θεατρική παράσταση.
Το Jungle Within είναι από εκείνα τα albums που σε κερδίζουν όσο τα ακούς. Δεν προσφέρει απλώς μουσική. Προσφέρει έναν κόσμο. Και αυτό είναι κάτι που δεν το συναντάμε συχνά.
Υστερόγραφο
Ίσως η μεγαλύτερη δύναμη του Jungle Within και το πιο βαθύ του νόημα, να μην βρίσκεται ούτε στα ζώα της ιστορίας, ούτε στα σύμβολα που τους αποδίδουμε, αλλά στη σιωπή ανάμεσά τους. Εκεί, μέσα στα κενά, στους ψιθύρους και στις παύσεις, βρίσκεται ο πραγματικός μας καθρέφτης. Αυτός που δεν λέει ποτέ ψέματα.
Κάθε ακρόαση του άλμπουμ είναι μια υπενθύμιση πως η ζούγκλα δεν είναι ένα μέρος που πρέπει να δαμάσουμε, αλλά ένα μέρος που πρέπει πρώτα να μάθουμε να ακούμε.
Η μπάντα
Οι Eli and the Portraits είναι ένα storytelling music project. Οι ιστορίες τους ξεκινούν από τη Θεσσαλονίκη, περίπου το 2013. Εκεί ο Χρήστος Παπαδόπουλος (Eli) γράφει τα πρώτα του indie folk τραγούδια και τον Μάιο του 2017, τα πρωτοπαρουσιάζει, με συμμετοχές φίλων μουσικών, στο θέατρο εΦ. Το storytelling προκύπτει από την επιθυμία του να «παντρέψει» τις δύο αγαπημένες του μορφές αφήγησης, τη μουσική και τη θεατρική.
Εξάλλου, το όνομα Eli and the Portraits προέρχεται από το ραδιοφωνικό θεατρικό έργο Under Milk Wood του Dylan Thomas, εκεί όπου ο αιδεσιμότατος Eli Jenkins καταγράφει τις ιστορίες του φανταστικού, μικρού, παραθαλάσσιου ουαλικού χωριού Llareggub σε μορφή ποιημάτων και προσευχών, «στο δροσερό του σαλόνι όπου πορτρέτα σπουδαίων ραψωδών και ιερέων κρέμονται πάνω απ' το κεφάλι του βαριά σαν πρόβατα». Από την ίδρυσή τους, κάθε live εμφάνιση των Eli and the Portraits έχει ως βασικό στοιχείο την αφήγηση μιας ιστορίας με πρωταγωνιστή τον Eli. Ο Χρήστος Παπαδόπουλος πλέον δραστηριοποιείται στην Αθήνα ως ηθοποιός και μουσικός και συστήνει εκ νέου τους Eli and the Portraits ως μια μουσική κοινότητα που διαρκώς ανανεώνεται, τόσο στα μέλη της, όσο και στο είδος και το περιεχόμενο των μουσικών αναζητήσεών της.
Οι Eli and the Portraits στο άλμπουμ The Jungle Within είναι:
Χρήστος Παπαδόπουλος: μουσική, στίχοι, αφήγηση, φωνητικά, κιθάρες, γιουκαλίλι, μπαντζολέλε,
Νικόλας Πλάτων: τρομπέτα, φλογέρα, συνθεσάιζερ, bongos, τύμπανα, φωνητικά,
Κατερίνα Πλεξίδα: φωνητικά,
Αλέξανδρος Πουρλουκάκης: πιάνο, φωνητικά,
Σόφη Παπακοσμά: κοντραμπάσο,
Ραφαέλα Τσομπανούδη: βιολοντσέλο, φωνητικά,
Δημήτρης Τσόλης: ντραμς.
Οι ηχογραφήσεις, η μίξη, το mastering και η παραγωγή του The Jungle Within έγινε στο home studio του Νικόλα Πλάτωνα από τον ίδιο, ο οποίος γρήγορα έγινε επίτιμο μέλος των Eli and the Portraits, κι ας μην το περίμενε. Αυτό είναι στο κάτω κάτω και το νόημα της μικρής κοινότητας των Eli and the Portraits: Αλληλοξαφνιάζονται. Στην πορεία της παραγωγής είχαν τη χαρά να φιλοξενήσουν στο στούντιο πληθώρα εξωτερικών συνεργατών, φίλων μουσικών, που είχαν κάτι να δώσουν απ' τον εαυτό τους, κάτι να μοιραστούν, στη μικρή «ζούγκλα»:
Αντώνης Μαγαλιός: σόλο ηλεκτρική κιθάρα στο Petey S. Dee,
Γιώργος Χρυσικός: κοντραμπάσο στο Petey S. Dee και στο The Salt of the Earth, φωνητικά στο Petey S. Dee,
Μιχάλης Καρανίκος: τρομπόνι στα The Garden, The Forthcoming Tragedy, When I Fall,
Φάνης Κοσμάς: κλαρινέτο στα Elephant, Ape, The Forthcoming Tragedy,
Γιώργος Φασουλάς: μπουζούκι στο The Forthcoming Tragedy,
Στέλλα Παυλάκη: βιολί στο The Tall Man,
Χρύσα Μέρα, Δέσποινα Μπάρδα, Εύη Ηλία, Κατερίνα Μουχταρίδη, Μαρία Ιωαννίδου, Αντώνης Μαγαλιός, Φάνης Κοσμάς, Γιώργος Φασουλάς, Xanthi: φωνητικά σε διάφορα κομμάτια του δίσκου.
Η χρηματοδότηση του album έγινε κατά ένα σημαντικό ποσοστό μέσω crowdfunding και για αυτό οι Eli and the Portraits ευχαριστούν τους: Αλέξανδρος, Δώρα, Ινώ, Σοφία, Μιμή, Πάρης, Μπίλιω, Ξανθή, Δημήτρης Π., Δημήτρης Ι., Θέμης, Χρύσα, Βασίλης, Κωνσταντίνος, Κωνσταντίνα, Χρήστος Κ., Βίβιαν, Νίκος, Βάλλυ, Μάιλς, Άσπα, Χριστίνα, Αντωνία, Γιώργος Τ., Χρήστος Ζ., Κική, Κατερίνα Χ., Βαγγέλης, Αλίκη, Πασχάλης, Ελπίδα, Φωτεινή, Ηλιάνα, Νικολέττα, Έλενα, Μαίρη, Ειρήνη, Δημήτρης Β., Κρυσταλλένια, Χαρίκλεια, Δήμητρα, Κωστής, Θάνος, Μαρία Π., Γιώργος Μ., Κατερίνα Γ., Νάσια, Μάρα, Μαρία Λ.
Το άλμπουμ είναι διαθέσιμο σε όλες τις μουσικές πλατφόρμες.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
