Ο πιο χαρακτηριστικός μάγκας του ελληνικού κινηματογράφου, ο κομπιναδόρος, ο λαϊκός, ο μπεσαλής, ο λωποδυτάκος, ο σερσέμης, με τη χαρακτηριστική φωνή και τον ντόμπρο χαρακτήρα εντός και εκτός πανιού. Ένας ηθοποιός περιζήτητος στον ελληνικό κινηματογράφο, που του άρεσε να καπνίζει χασίς και να κάνει πολλά πειράγματα στους συναδέλφους του γι’ αυτό.
Γεννήθηκε στη Μόρια της Μυτιλήνης το 1905 ως Χατζηανδρέου σε φτωχή οικογένεια, ορφανός από πατέρα. Δύσκολα τα χρόνια, δε στέριωνε σε δουλειά λόγω του χαρακτήρα του, ώσπου με τη μικρασιατική καταστροφή έφτασε στο νησί ο ηθοποιός Δημήτρης Βερώνης και συγκρότησε θίασο από ερασιτέχνες για τα προς το ζην. Οι κόρες του, Σοφία και Καίτη, έμειναν γνωστές στο μουσικό θέατρο ως «Βερωνάκια». Εκείνος ανακάλυψε τον Νίκο Χατζηανδρέου και του έδωσε το ψευδώνυμο Φέρμας. Μετά τη διάλυση του θιάσου, ο ηθοποιός μετέβη στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ελληνικού Ωδείου. Σύντομα έγινε περιζήτητος και διέπρεψε και στην πρόζα αλλά και στην επιθεώρηση. Σύζυγός του ήταν η χορεύτρια και ηθοποιός Άννα Παντζίκα. Η φωτογραφία είναι από την ταινία «Αλίμονο στους νέους» (1961).
Συμμετείχε σε διαπιστωμένα 150 ταινίες, με πρώτη την πασίγνωστη «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» (1948) και τελευταία, τη χρονιά που πέθανε, τις «Πουλημένες παρθένες» (1972). Επίσης έπαιξε και στη συμπαραγωγή «Μια σφαίρα στην καρδιά» («Une balle au coeur», 1965). Δε χρειάζεται να αναφέρω τους αναρίθμητους δεύτερους ρόλους στους οποίους έδωσε υπόσταση και πνοή με το μοναδικό του και προσωπικό ταλέντο!
Στην τηλεόραση πρόλαβε να παίξει μόνο στη σειρά «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή (ΕΙΡΤ, 1972). Η σειρά εκπομπών «Σαν παλιό σινεμά» του αφιέρωσε μια εκπομπή και μπορείτε να τη δείτε από το αρχείο της ΕΡΤ. Η φωτογραφία είναι από την ταινία «Ο τυχεράκιας» (1968).
Πηγές:
Οι εικόνες 1 και 3 είναι screenshots από ταινίες του προσωπικού μου αρχείου. Οι υπόλοιπες υπάρχουν στο διαδίκτυο.
