Η λατρεμένη κακάσχημη του ελληνικού κινηματογράφου, που έμεινε γνωστή μόνο με το βαπτιστικό της και όχι με το επίθετο, γεννήθηκε το 1914 και πέθανε το 2003.
Ασπάστηκε τον κομμουνισμό γιατί: «Το μυαλό μου δεν άντεχε τις αδικίες. Ήθελα να βοηθήσω να εξαλειφθούν» κι αυτό το πλήρωσε με την εξορία της στη Μακρόνησο.
Στα τελευταία της χρόνια ζούσε πάσχοντας από άνοια, ευτυχώς με τη φροντίδα της ξαδέλφης της, Ευγενίας Ταμβακολόγου.
Ήταν κόρη εισαγγελέα, που δεν ήθελε την κόρη του ηθοποιό κι έτσι η Ταϋγέτη σπούδαζε κρυφά. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, στο οποίο όμως εμφανίστηκε χρόνια αργότερα, από τη δεκαετία του 1970 και εξής. Τη δεκαετία του 1940 δεν πρόλαβε να ξεκινήσει την καριέρα της, συμμετείχε μόνο στο θεατρικό χρονικό «41-44» του Γ. Λιδάκη. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Ο γόης της πεντάρας» (θέατρο Ακάδημος, 1975-1976).
Έπαιξε διαπιστωμένα σε 57 ταινίες, με πρώτη την «Κάλπικη λίρα» (1955), όπου εμφανίστηκε για ελάχιστα λεπτά και τελευταία τον «Ποδόγυρο» (1980). Η φυσιογνωμία της πάντως είναι άρρηκτα δεμένη με τη Γεωργία Βασιλειάδου και τον Θανάση Βέγγο, στο πλάι των οποίων διέπρεψε π.χ. ως μέντιουμ στον «Θησαυρό του μακαρίτη» και ως ανύπαντρη θεία στον «Παπατρέχα» κι ας είχε παίξει και δραματικούς ρόλους. Επίσης την εντόπισα μέχρι στιγμής και σε οκτώ βιντεοταινίες της δεκαετίας του 1980.
Στην τηλεόραση εμφανίστηκε σε σειρές κυρίως της δεκαετίας του 1970, όπως «Το εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή» (ΕΙΡΤ, 1972-1973) και «Συνταγματάρχης Λιάπκιν» (ΥΕΝΕΔ, άνοιξη 1979). Η τελευταία της τηλεοπτική εμφάνιση ήταν στον ΑΝΤ1 αρκετά χρόνια αργότερα, τη σαιζόν 1994-1995, οπότε και συμμετείχε σε 1 επεισόδιο της σειράς «Οι μεν και οι δεν», από όπου και η φωτογραφία.
Στην ανωτέρω φωτογραφία βλέπουμε την Ταϋγέτη σε ρεπορτάζ του περιοδικού «Ντομινό» (8/6/1978) για τη συμμετοχή της στη σειρά «Η τύχη της Μαρούλας» που προβαλλόταν τότε από την ΕΡΤ.
Αξίζει να δείτε την τελευταία της συνέντευξη από το αρχείο της ΕΡΤ, από όπου και η πρώτη φωτογραφία αλλά και μια χορταστική συνέντευξή της το 1994. Και αυτό το αφιέρωμα από τη LIFO, όπου και η τελευταία της φωτογράφιση για το περιοδικό Symbol το 2001.
Πηγές:
Η πρώτη παράγραφος του κειμένου βασίστηκε στο ρεπορτάζ του Αντώνη Πρέκα για την αγαπημένη ηθοποιό που δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του «Σαν παλιό σινεμά...» (Αθήνα: Σύγχρονοι Ορίζοντες, 2003).
Οι υπόλοιπες φωτογραφίες και τα screenshots είναι από το προσωπικό μου αρχείο.
