Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα * Αγάπη μου, έχασα το παιδί μας! * Αγάπησέ με αν τολμάς * Καβαλάρης θάνατος * Αιχμάλωτοι * Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει θάνατος * Ίχνος στον καθρέφτη * Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα * Αδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο * Ματωμένος Δούναβης ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Φως όπως μανταρίνι * Κατάβασις * Θαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο ** Διάφορα άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού * Χορός στα ποτήρια * Ιβ & Βη * Η αγάπη είναι η απάντηση ** Διηγήματα: Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** Παιδικά: Ο τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλεξία

Φυσορρόος

Φυσορρόος, Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ

Ο Νίκος Νικολάου-Χατζημιχαήλ με τη συλλογή διηγημάτων του «Φυσορρόος», ξέρει να «γητεύει» τις καρδιές και να επικοινωνεί με το δικό του συγκλονιστικό τρόπο, τις συμφορές του ελληνισμού από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Με αμεσότητα και λιτή, δωρική αφήγηση, περνά σαν κινηματογραφική ταινία στον ανυποψίαστο αναγνώστη, τις τραγικές στιγμές των απανταχού κατοίκων της πολύπαθης νήσου. Η διήγησή του χωρίζεται σε δύο θεματικές ενότητες και εμείς ξεκινάμε από τις ιστορίες του σπαραγμού για να καταλήξουμε σ’ εκείνες της αθωότητας… σαν δύο αντίπαλα στρατόπεδα… σαν αυτά που χώρισαν και αιματοκύλισαν τον κυπριακό λαό, σαν το σκοτάδι που αντιμάχεται με το φως…

Η γραφή του συνεπαίρνει, συγκινεί, σε μεταφέρει σε τόπους και μνήμες ανθρώπων που μόχθησαν, αγάπησαν, έζησαν και σε ανύποπτο χρόνο, εξαναγκάστηκαν ν' αφήσουν τα πάντα, τη γη και τις ζωές τους, μα το μεγαλείο της ψυχής τους έμεινε πίσω, ρίζωσε σε κάθε δέντρο, ρημαγμένο σπίτι, αγαπημένο αντικείμενο, για να θυμίζει σε όλους μας ότι η ελευθερία είναι το πολυτιμότερο εκ των αγαθών και αληθινή ευλογία όσοι τη βιώνουν.

«Η ζωή συνεχίζεται» εντούτοις και ήδη με τον τίτλο του πρώτου διηγήματός του, οι λέξεις σφυροκοπούν σ’ ακατάπαυστο ρυθμό τα μηνίγγια, σαν τις σφαίρες που γάζωσαν το σώμα του παραπληγικού στρατιώτη-αφηγητή, σ’ έναν σπαρακτικό μονόλογο-παραλήρημα που δε λέει να κοπάσει. Διαβάζεται απνευστί, χωρίς σταματημό, χωρίς ανάσες, χωρίς τελείες. Και πώς να βάλεις τελεία σε ό,τι έζησες, σ’ ό,τι υπέφερες, στις απώλειες και το ραγισμένο μέσα σου, στην ίδια τη ζωή; Οι πληγές είναι βαθιές, αλλά εσύ αισθάνεσαι ευγνώμων γι’ αυτά που πέρασες και συνεχίζεις… (Εδώ διαφαίνεται το μεγαλείο της ψυχής που λέγαμε).

Και είναι αλήθεια πως με το που αρχίζεις την ανάγνωση, αισθάνεσαι μικρό παιδί που σε παίρνουν στοργικά απ' το χέρι και σε μεταφέρουν στο κέντρο των γεγονότων. Ζεις έτσι τις ίδιες ιστορικές στιγμές με τους απλούς αντιήρωες που διαβάζεις, γίνεσαι κοινωνός της πεμπτουσίας του δράματος, ταυτίζεσαι κι εσύ.

Πολλά από τα διηγήματα του συγγραφέα, εγείρουν αυτοβιογραφικής χροιάς, χωρίς όμως ίχνος δασκαλισμού και εκμαίευσης συναισθημάτων, όπως στην «κόρη του δραγουμάνου» που αισθάνεται υπόχρεος ν’ αποκαταστήσει την αλήθεια σε μια παλιά διαστρεβλωμένη ιστορία, σαν φόρο τιμής στην γιαγιά που του έλεγε παραμύθια όταν ήταν παιδί. Και ως δια μαγείας, εκείνη αποκαλύπτεται, μέσα απ' την πένα του, σ' όλη την απλότητά της.

Στο «σταυρόλεξο», ένας καθημερινός άνθρωπος, τρελαμένος από τον πόνο και τις απώλειες του πολέμου, πασχίζει να λύσει έναν γρίφο, προσπαθώντας πάνω εκεί να κρατήσει τις ισορροπίες και να ξετυλίξει το μπερδεμένο κουβάρι της ζωής του. Μα οι λέξεις δεν φέρνουν τη γιατρειά και ο συγχυσμένος νους χάνεται ολότελα στο λαβύρινθό του. Η απόπειρα φόνου είναι πλέον κοντά.

Στο «Βένετο ξωπόρτι», στην «Επιστροφή στην Ευτυχία», στην «Κιθάρα», η νοσταλγία ή νόστος, (όπως είναι πιο σωστά η έκφραση για τους παλιννοστούντες), διαπερνά με ρίγος τους πρωταγωνιστές των ιστοριών μας, μπρος στη θύμηση παλιών ευτυχισμένων στιγμών, που όμως πέρασαν ανεπιστρεπτί, η θλίψη διαχέεται σε αγαπημένα μέρη με αγαπημένα πρόσωπα, χαραγμένα για πάντα στο μυαλό και στην ψυχή.

Δε μπορείς παρά να βουρκώσεις, στο δράμα της μάνας που χάνει τα λογικά της, προσμένοντας μάταια το μονάκριβο γιο της που αγνοείται χρόνια κι εκείνη στέκεται έρημη στη στάση κάποιου λεωφορείου…

Κι αλλού αισθάνεσαι τη φρίκη και τη βαναυσότητα του πολέμου, ιδωμένη μέσα από τη ματιά ενός επιζώντα κρατουμένου, που για να κρατηθεί όρθιος στο ασφυκτικό κελί του, φτιάχνει αυτοσχέδια κομπολόγια από κουκούτσι ελιάς και καταφέρνει μ’ αυτόν τον τρόπο να παραμείνει ζωντανός… και πολύ αργότερα έχει να διηγείται απ' το βαρύτιμο φορτίο, στον εγγονό του.

Σε πόσες ιστορίες χάνεσαι και περιδιαβαίνεις σκεφτικά τους πανέρμους τώρα δρόμους, που πριν έσφυζαν από γέλιο και ζωή… Όπως κι ο παπαγάλος, στο διήγημα «Η πόλη όλη», που ξέμεινε σε μια άδεια πόλη που βουβάθηκε…

Για να ξεχαστείς εντελώς στην ανεμελιά των παιδικών χρόνων, οδηγώντας το ποδήλατο που μόλις σου χάρισαν… ή ν’ αφεθείς στη μαγεία της εξιστόρησης για ένα φανταστικό κυνήγι θησαυρού.

Η ανάλαφρη θεματολογία της δεύτερης ενότητας σε ανακουφίζει σαφώς από τον όλεθρο και τη βιαιότητα που υπάρχουν στην πρώτη, σε παρασέρνει στο ρυθμό της, συναντάς παιδικούς φίλους που είχες να δεις χρόνια, ξαναγίνεσαι παιδί και τρέχεις στο δάσος να παίξεις μαζί τους, ο χρόνος δεν έχει πια καμιά απολύτως σημασία… οι πληγές είναι λιγότερο βαθιές τώρα…

Και η μαγεία της ανάγνωσης τελειώνει κάπου εδώ…



Η συλλογή διηγημάτων του Νίκου Νικολάου-Χατζημιχαήλ, Φυσορρόος, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε μεταξύ των άλλων:
Φυσορρόος: λέξη συνθηματική, που λέγεται από γητευτή για εκδίωξη κάποιου κακού (από το φυσώ+ρέω).


ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Το αγόρι που δεν ήξερε τι θα πει φόβος, Γουον-πιένγκ ΣονΚαβαλάρης θάνατος, Άρη ΠαχήΧορός στα ποτήρια, Γεωργίας ΤάτσηΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΑγάπη μου, έχασα το παιδί μας! Θοδωρή ΠολίτηΟ τυφώνας: Μια ιστορία για τη δυσλελία, Όλγας Κέγκου
Από την Κέρκυρα στην Αίγυπτο με μια βαλίτσα όνειρα, Μ. Φιλιππάτου και Η αγάπη είναι η απάντηση, Γ. ΑρβανίτηΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΑιχμάλωτοι, Κωνσταντίνου ΣαγκριώτηΊχνος στον καθρέφτη, Ελευθερίας ΜεταξάΑγάπησέ με αν τολμάς, Ηλιάνας ΚλειτσογιάννηΙβ και Βη, Ευθύμιου ΣακκάΜατωμένος Δούναβης, Παρασκευής Καριώτου
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΘαλασσινό μονόπρακτο στο Αιγαίο, Πασχαλίας ΑστερινούΚατάβασις, Θεοδόση ΠαπαδημητρόπουλουΜια φορά κι έναν καιρό, Άρης από το ΑρίSTARχος, Η λύτρωση της αθεΐας: Εξορκίζοντας του μάγους και 10 παράθυρα ανοιχτά
Φως όπως μανταρίνι, Έφης ΝικολαΐδουΑδαμάντινα τείχη: Φιανκέτο, Ελένης Σίντου