Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Όλα χορεύουν στο κενό

Όλα χορεύουν στο κενό, Νίκος Μπελάνε

Τι σας φέρνει στον νου αυτή η φράση; Στο «όλα χορεύουν στο κενό» αναφέρομαι. Εμένα μου δημιουργεί μια ματαιότητα λόγω του κενού, αναμεμειγμένη με μια αλληλεπίδραση/δραστηριοποίηση/ανταλλάξιμη ενέργεια μεταξύ πάντων. Και όπου «πάντων», απάντων.

Πράγματι, ο Νίκος Μπελάνε, στην εν λόγω ποιητική του συλλογή, Όλα χορεύουν στο κενό, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Συρτάρι, εστιάζει/συγκεντρώνει διάφορες κοινωνικές περιστάσεις όπου μαζεύονται πλήθη ανθρώπων (μικρότερα ή μεγαλύτερα) και αλληλεπιδρούν. Στα κοινωνικά αυτά γεγονότα περιλαμβάνονται και οι οικογενειακές μαζώξεις, διάφορες συναθροίσεις αλλά και άλλες συναντήσεις, όπως μεταξύ συγκατοίκων ή ενοίκων, επικεντρωμένες σε θλιβερές περιστάσεις, όπως θανάτους και κηδείες. Κι όπως είναι αναμενόμενο από αυτές τις περιγραφές, ο ποιητής «κυκλοφορεί» μέσα στο αστικό –αθηναϊκό– τοπίο, σε σπίτια –πολλές οικίες– και ανάμεσα σε κόσμο συναντώντας σκηνές κοινωνικής ζωής και χαρακτήρες –όχι πάντα άνθρωποι, κάποιοι χαρακτήρες ανήκουν στο ζωικό βασίλειο –όχι σε όλο, στα πλάσματα που απαντώνται σε μια πόλη και στα κατοικίδια είδη– και γράφει. Εκφράζεται με τον στίχο, μένοντας ρεαλιστής και κάπως κυνικός στο σχόλιό του.
σημάδια προσπάθειας αναπνοής, / με την αγωνία να μείνω ζωντανός

Οι αμνοί θα παραμείνουν νεκροί, / τουλάχιστον μέχρι τη σύνταξη
Ο λόγος, στο ύφος του, είναι χειμαρρώδης και πεζοποιητικός. Γίνεται από τελείως φειδωλός έως πολύ περιγραφικός· πάντα όμως σπινθηροβόλος. Προτάσσεται μια ρουτίνα των πραγμάτων, που ενδυναμώνει τη ματαιότητα. Όπου βασιλεύει η επανάληψη κατακάθεται η «σκόνη» και ξεκινά η λήθη. Κάπως έτσι είναι το πνεύμα του κυρίου Μπελάνε σε αυτά τα έργα του.
οι σπίθες του αναπτήρα
πυρπολούν τη σκιά του θηρευτή
μαρτυρώντας την κρυψώνα του.
Η πεζοποιητική του «διάθεση» του δίνει «χώρο» για ανάπτυξη κι έτσι (μπορεί να) γίνεται εικονοπλάστης· ωστόσο, χωρίς να πλατειάζει στις λεπτομέρειες. Όσοι διαβάσατε ή θα διαβάσετε το βιβλίο προσέξτε τον θάνατο και πώς διαχειρίζεται από τον δημιουργό, πώς προβάλλεται, πώς συνδυάζεται και πώς αντιπαραβάλλεται με τη ζωή.
ο θάνατος καραδοκεί

είσαι σχεδόν νεκρός και / τόσο όμορφος

είσαι οι νεκροί σου / κι αυτούς θα συναντήσεις (Χορός του Τάιμπερν)
Στην πόλη (του), στην πόλη της συλλογής (του) θα συναντήσουμε πολλούς άλλους ανθρώπους, όπως προείπαμε, όμως εσείς προσέξτε τη συμβολή κάποιων, πολύ συγκεκριμένων προσώπων, όπως οι επαίτες, οι θεατράνθρωποι, οι κηπουροί και οι μαστροποί. Κάποιοι μάλιστα Αδέσποτοι φλερτάρουν με τον θάνατο (τίτλος έργου).
Οι απρόσμενες καταιγίδες
είναι πλέον το χόμπι μας.
Μετράμε κεραυνούς όπως, παλαιότερα
μετρούσαμε εκρήξεις αγάπης

κάθε λεπτό κι ένας θάνατος
Ο ρέων λόγος τον οδηγεί σε συντάξεις μεγάλων περιόδων –πάντα σε σχέση με την ποίηση και όχι με την πεζογραφία. Αν έγραφε μυθιστόρημα θα μπορούσε να είναι ένας Σαραμάγκου, για παράδειγμα. Έτσι, θες δεν θες, η ανάγνωση αποκτά ένα ρυθμικό τέμπο, που σε κάνει να «τρέχεις» πάνω στις λέξεις, προσφέροντας όμως «χυμούς». Θέλω να πω πώς δεν χάνει την έντασή του το κείμενο επειδή σε ωθεί στην ταχύτερη ανάγνωση. Θα συμφωνήσει κανείς εύκολα μαζί μου πως πρόκειται για έναν πολύ καλό αφηγητή, που ξέρει πώς να δομήσει με την πένα του τα «σύμπαντα», ενώ παράλληλα κάνει φοβερές παρομοιώσεις εμπλουτίζοντας τα έργα του με αυτό που λέμε λογοτεχνισμό –χωρίς ίχνος επιτήδευσης όμως.

Φυσικά, ως πολίτης του 21ου αιώνα δεν θα μπορούσε να μη σχολιάσει τον ηλεκτρονικό κόσμο, τον διαδικτυακό. Στο Τοτέμ φαίνεται ολοκάθαρα ο αντίκτυπος του ίντερνετ στις ζωές μας καθώς ενώ είμαστε όλοι μαζί σε μια ομαδική/συλλογική επικοινωνία, καθένας είναι εντελώς μόνος. Μια αντίθεση οξύμωρου σχήματος που δεν υπήρχε παλαιότερα και δεν είχε απασχολήσει ποτέ πριν την ανθρωπότητα. Σε κάθε είδος μοναξιάς θα αναφερθεί αλλά θα τονίσει και την συγκεκριμένη. Μοναξιά και μοναχικότητα ανταλλάσσουν «χρώματα». Αλλού οι αποχρώσεις είναι πιο ανοιχτές, αλλού πολύ σκούρες.
Ό,τι υπήρξε ήταν η τέλεια προβολή / αυτών που συμβαίνουν πλάι μου.
Ο κύριος Μπελάνε είναι περισσότερο ρεαλιστής παρά ονειροπόλος. Είναι ένας βαθυστόχαστος σχολιαστής και διαθέτει πολύ ωραίο ύφος, με προσωπικό στιλ, που προσφέρει αμεσότητα στα νοήματα και εύρος. Παραμένει ανθρωποκεντρικός με μια μεγαλύτερη εστίαση στην ωριμότητα του ατόμου και το γήρας παρά στην άγουρη νεότητά του. Υποδόρια «βλέπεις» τον φόβο της απώλειας της ρώμης, ίσως και άλλες πλευρές· κανείς δεν μπορεί ποτέ να τα δει όλα όσο κι αν προσπαθήσει.

Να το βάλετε στη λίστα!



ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη