Λίγη ζωή

Η αλήθεια είναι πως ως αναγνώστρια δύσκολα έβγαινα από τα νερά μου όσον αφορά τα βιβλία και τους συγγραφείς. Πιστεύω πως το βιβλίο πρέπει να σε «καλέσει» κατά κάποιο τρόπο, να μιλήσει στη καρδιά σου από τη στιγμή που θα το κοιτάξεις. Κι ας μην γνωρίζεις περί τίνος πρόκειται. Ας είναι μια παρόρμηση της στιγμής, ίσως να αποδειχθεί η μεγαλύτερη και πιο βαθιά περιπέτεια της ζωής σας.

Νικόλαος Λάσκαρης

Ξεχωριστή μορφή, ο αλησμόνητος Νικόλαος Λάσκαρης, για το θέατρο που τίμησε και υπηρέτησε για δεκαετίες μέσα από την πολυσχιδής δράση του. Υπήρξε μία ιδιαίτερη περίπτωση για την εξέλιξη των πραγμάτων στα θεατρικά πράγματα της χώρας μας.

Γεννήθηκε το 1868 και ενώ διέθετε όλα τα προσόντα για μια πετυχημένη καριέρα στην νομική (υπήρξε γιος συμβολαιογράφου και η μητέρα του καταγόταν από εύπορη οικογένεια) εντούτοις, παράτησε το επάγγελμα του δικηγόρου ενώ είχε σπουδάσει στην νομική σχολή στην Αθήνα αλλά και στο Παρίσι... Όμως κατά την παραμονή του στο Παρίσι, που κράτησε δύο χρόνια, του δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσει πολύ θέατρο και αυτό καλλιέργησε το πάθος και τον φανατισμό του για την τέχνη του. Έτσι, επιστρέφοντας στην Αθήνα, εγκαταλείπει οριστικά κάθε δεσμό με την νομική και αποφασίζει να υπηρετήσει το θέατρο με όλες του τις δυνάμεις. Πράγμα το οποίο κάνει με όλη του την ψυχή, δίνοντάς του όλη του την ενέργεια.

Η απλή πραγματικότητα

Νεφέλης Πηγή

Η απλή πραγματικότητα που ζούμε χωρίς διαμαρτυρίες

που τις δεχόμαστε έτσι όπως είναι, χωρίς παραλλαγές

και οι υπεκφυγές χωρίς παράπονα και κραυγές.

Ο Ανδρέας Μαθιός και ο Λεκές στο ταβάνι

Ο Λεκές στο ταβάνι είναι το πρώτο μου θεατρικό έργο και συνάμα η πρώτη μου επαφή με το θεατρικό κείμενο. Έχοντας εμπειρία μόνο στο μυθιστόρημα, φοβόμουν αρκετά τη μετάβαση σε ένα είδος κειμένου με άλλες τεχνικές απαιτήσεις, με άλλους κανόνες και νόρμες. Όλο αυτό το άγχος, όλη αυτή η ανασφάλεια, αναρωτιόμουν πώς θα μου επιτρέψουν να δημιουργήσω έναν κόσμο μέσα στον οποίο θα δράσουν οι ήρωές μου, οι κομιστές του μηνύματός μου... Ξεκίνησα, λοιπόν, δειλά, τον Γενάρη του 2024, να πληκτρολογώ τα ονόματα που είχα επιλέξει για τους πέντε ήρωες που θα ξετύλιγαν την ιστορία μας στις επόμενες τρεις πράξεις. Επί βδομάδες, είχα σκαλώσει να κοιτάω πέντε ονόματα. Έγραφα, έσβηνα. Έκλεινα τον υπολογιστή, τον ξανάνοιγα. Τίποτα. Η βασική ιδέα υπήρχε, όπως επίσης και το φινάλε. Η πλοκή όμως;.. Το ταξίδι;

Κλασική κληρονομιά στις σύγχρονες τέχνες

Η ελληνική πολιτιστική κληρονομιά δεν είναι απλώς ένα παρελθόν που τιμούμε. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που διαρκώς εμπνέει, προκαλεί και επανεφευρίσκεται μέσα από τις σύγχρονες τέχνες. Από την αρχιτεκτονική και το θέατρο, μέχρι τη ζωγραφική, τη μουσική και τα νέα μέσα επικοινωνίας, οι αναφορές στην αρχαία και βυζαντινή παράδοση είναι παρούσες, δημιουργώντας έναν διάλογο ανάμεσα στο χτες και το σήμερα.

Η αρχαιότητα ως σημείο αναφοράς

Η αρχαία Ελλάδα δεν είναι μόνο το λίκνο του δυτικού πολιτισμού, είναι και μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Η αρμονία της κλασικής γλυπτικής, η τραγική δομή του αρχαίου δράματος, η φιλοσοφική σκέψη των Προσωκρατικών βρίσκουν νέες ερμηνείες σε έργα του 21ου αιώνα.

Η ζωή και το έργο του Brian Wilson (Ιούνιος 1942-Ιούνιος 2025)

Είναι εύκολο να βλέπει κανείς τη ζωή του Brian Wilson μέσα από στιγμιότυπα, όπως τη γέννηση των Beach Boys, την αποθέωση που γνώρισε με το Pet Sounds και την θριαμβευτική επιστροφή του στη σκηνή δεκαετίες αργότερα. Αυτή, όμως, η οπτική αδικεί βαθύτατα την ιστορία ενός ανθρώπου που, ενώ χαιρετίστηκε ως μουσική ιδιοφυΐα, πάλεψε με τεράστιες δυσκολίες και δοκιμασίες για να κατοχυρώσει το όραμά του. Το ταξίδι του μόνο ήρεμο surf δεν ήταν. Καθώς κοιτάμε πίσω στη ζωή του μετά τον θάνατό του στις 11 Ιουνίου 2025, σε ηλικία 82 ετών, είναι φυσικό που καλλιτέχνες σε όλο τον κόσμο τον τίμησαν ως έναν πρωτοπόρο μουσικό καθοδηγητή.

Η μουσική διαπότιζε κάθε στιγμή, παλμό και ρυθμό της ζωής τού Wilson – αλλά υπήρξε επίσης γιος, αδελφός, σύζυγος και πατέρας, που ήξερε καλύτερα από τους περισσότερους πώς είναι να κοιτάς τον κόσμο στα μάτια στις πιο σκοτεινές σου ώρες.

Η υφή του μύθου, του (παρα-)μυθιού

Πολλοί συλλογίστηκαν, έγραψαν, διέγραψαν, κατέγραψαν... σκέψεις, ιδέες, πράξεις υπαρκτές ή φανταστικές, προκειμένου να περιγράψουν την πολυπρισματική υπόσταση της τέχνης του μύθου, που σύμφωνα με τον Nietzsche προβάλλει την αξία της ζωής. Μάλιστα, στη γένεση της τραγωδίας επισημαίνεται πως χωρίς τον μύθο κάθε πολιτισμός αναγκάζεται μοιραία να θυσιάσει την υγιή, δημιουργική, φυσική του δύναμη. Ο άνθρωπος δομεί κοινωνία, πολιτισμό, έναν συμπαντικό κόσμο που υφίσταται χάρη του νου και των ιδεών του, χάρη της κυτταρικής μνήμης που ξεδιπλώνει δοξασίες, λαϊκές παραδόσεις, παραπέμποντας άλλοτε στον υπερβατολογικό χώρο και άλλοτε στον πραγματικό.

Η αυγή

Χρήστου Ντικμπασάνη

Δυσδιάκριτος ο δρόμος ο διαστρικός

με τις μηχανές των αστρόπλοιών μας σε πλήρη ισχύ

Άφαντη η αγαπημένη

στην σκουριασμένη αγκαλιά της υδρογείου

Ανάμεσα στα πυκνοφυλλωμένα δέντρα του φθινοπώρου,