Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα * Σκοτεινή κουκκίδα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

CLOSER

CLOSER

Παρότι το ημερολόγιο έδειχνε 24 Μαρτίου 2024 –μία μέρα πριν την εθνική επέτειο– το θέατρο Αριστοτέλειον στη Θεσσαλονίκη ήταν κατάμεστο από κόσμο. Μάλιστα, λίγο πριν την έναρξη της παράστασης δεν υπήρχε πουθενά άδεια θέση. Ο λόγος; Το έργο CLOSER του Πάτρικ Μάρμπερ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Αγιοπετρίτη-Μπογδάνου, με πρωταγωνιστές τους Μιχάλη Λεβεντογιάννη, Βίκυ Παπαδοπούλου, Ναταλία Σουίφτ και Σπύρο Σταμούλη.
Τα φώτα έσβησαν, στην αίθουσα απλώθηκε απόλυτη ησυχία και οι πρώτοι δύο ηθοποιοί έκαναν τη παρουσία τους στη σκηνή.
Blogger Widgets

Ο χρόνος των αντικειμένων

Ο χρόνος των αντικειμένων, Ελένης Βαρδουλάκη

Μία ατμοσφαιρική ποιητική συλλογή που συσχετίζει και πραγματεύεται στοιχεία της φύσης του χρόνου είναι το βιβλίο της Ελένης Βαρδουλάκη Ο χρόνος των αντικειμένων, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος.

Αν πρέπει να κάνω ένα σχόλιο για τη δημιουργό, τότε θα σημειώσω μια συσχέτιση που αφορά και Το αβγό της, που είχα διαβάσει κάποια έτη πριν. Τότε η κυρία Βαρδουλάκη «εξέταζε» χωρικά τον άνθρωπο, σε σχέση με την απομόνωσή του (στο κέλυφος ή καβούκι ή όπως...) ώστε να επαναπροσδιοριστεί και σε σχέση με τον πυρήνα του ο οποίος ωστόσο, επειδή αποτελεί και την απαρχή της ύπαρξης, αποτελεί και το άπαν. Τότε κυριαρχούσε η σύνδεση του χώρου με την ουσία, τώρα η σύνδεση του χρόνου με τον βίο, δηλαδή τη διαδρομή (μας) ως νοήμονες. Τότε πρέσβευε τη μεταμόρφωση του ανθρώπου μετά από τις κατάλληλες διεργασίες ή μέσω αυτών και σήμερα τον απολογισμό του. Ή κάπως έτσι.

Ή με μένα ή με καμία

Ή με μένα ή με καμία

Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών φιλοξένησε για λίγες παραστάσεις το θεατρικό Ή με μένα ή με καμία του Ιάκωβου Μυλωνά.

Τι μπορεί να γίνει όταν η ζήλια και η εμμονή είναι τόσο μεγάλη που είναι προτιμότερο για την Εύα να σκοτώσει κάποιον από να τον αφήσει να φύγει;!
Και αυτό συμβαίνει και για τους δύο άνδρες της ζωής της, τους οποίους αγαπάει αλλά καταπιέζει και χειραγωγεί.

Play it again, Sam

Play it again Sam

Το θέατρο Faust είναι πολύ γνωστό στους ψαγμένους θεατρόφιλους επειδή θα δουν εκεί ποιοτικές και ψαγμένες παραστάσεις. Το Play it again, Sam είναι ένα ακόμα δείγμα που επιβεβαιώνει αυτό που έγραψα. Δημιουργός ο ιδιαίτερος για τη γραφή του και όχι μόνο Γούντι Άλεν, που έπαιξε και στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία που στην Ελλάδα ξέρουμε ως Ωραίος και σέξι.

Έχει γίνει μια πάρα πολύ καλή σκηνοθετική προσπάθεια τον Γιώργο Ζαχαράκη που έχει καταφέρει εξαιρετικά να μεταφέρει το έργο του Γούντι Άλεν στο θέατρο αναλαμβάνοντας και τη μετάφραση.

«Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές» του στιχουργού Στέφανου Μαλλιαρού

Παρουσίαση εκδήλωσης αφιερωμένης στον δίσκο «Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές» του στιχουργού Στέφανου Μαλλιαρού

Ήταν η πρώτη φορά πιστεύω, που είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μια εκδήλωση με τόσο ζεστή, συγκινητική ατμόσφαιρα και συναίσθημα ανάμεικτο με χαρά, ενθουσιασμό και ίσως κάποια δόση θλίψης.
Χαρά, γιατί ήρθε πλήθος κόσμου να τιμήσει με την παρουσία του το sold out του δίσκου Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές, που περιλαμβάνει μερικούς απ' τους καλύτερους στίχους του Στέφανου Μαλλιαρού, τραγουδισμένους από γνωστούς, καταξιωμένους καλλιτέχνες.
Ενθουσιασμό, γιατί επρόκειτο για μια γιορτή αφιερωμένη στον φίλο που όλοι αγάπησαν και θαύμασαν, γνωρίζοντας ότι θ' ακούσουν τους υπέροχους στίχους του μελοποιημένους.
Και τέλος θλίψη, γιατί ο Στέφανος δεν ήταν δίπλα μας να συμμεριστεί αυτή τη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μας άφησε, πετώντας για το άγνωστο. Το πνεύμα του όμως ήταν μαζί μας, διάσπαρτο παντού στην αίθουσα. Μας αγκάλιασε και γίναμε ένα, τραγουδώντας με πηγαία ευφορία.

Τικ τακ τικ τακ

Νεφέλης Πηγή

Ψηφιακό έργο Julien Pacaud

Καίγομαι, όπως ο ήλιος όταν πέφτει πάνω στην άσφαλτο και την λιώνει. Αυτή η ακόρεστη λάβα του ήλιου που παραμένει ακόμα και όταν εκείνος κρύβεται· νιώθεις την κάψα του στις πατούσες σου. Μικρές λίμνες βρόχινου νερού στα ελαττώματα των δρόμων, κάποιοι είναι χωμάτινοι, η λάσπη δεκάδες μέτρα σαν το κατακάθι που σχηματίζεται στον πυθμένα της ψυχής σου. Ξεχνάω λέξεις, πράγματα, ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μου παραδοθούν από τις υπηρεσίες απολεσθέντων αντικειμένων, το λεξικό για τις άγνωστες λέξεις μού είναι άχρηστο πια, αφού δεν τις θυμάμαι, νομίζω ότι υπάρχει μία σιωπή στο σπίτι, αν όμως κλείσω τα μάτια μου ακούω τους λεπτοδείκτες, τη φωτιά στη σόμπα, το ψυγείο. Ο ήχος του ρολογιού με αγχώνει, ή μάλλον όχι, με τρομάζει, αυτός ο ρυθμός υπερισχύει, σκεπάζει όλους τους άλλους, τικ τακ τικ τακ τικ τακ, διανύει έναν αέναο δρόμο, υφαίνει έναν ιστό με τα λεπτά να φτιάχνουν ώρες και οι ώρες μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια αραδιασμένα στην άσφαλτο, βρόμικα στον χωματένιο λαβύρινθο της λάσπης. Πρέπει να πετάξω τα σκουπίδια, έχουν μαζευτεί πολλά, συνεχώς τα ξεχνάω. Να σου πω πως δυστυχώς τίποτα αξιόλογο δεν έγινε, κανένα αστέρι δεν έπεσε, μόνο κάποιες λέξεις παραμένουν εντός μου σε απόλυτη ευφορία, σκόρπιες μεν αλλά εκεί, επιμένουν. Μεταξύ μας νιώθω ασφαλής, αυτή η βεβαιότητα της προστασίας που σου δίνει το κέλυφος που έφτιαξες. Βέβαια πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του κενού προστασίας, όσα συμβόλαια και αν κάνεις διαρκώς θα υπάρχει ο φόβος της τρωτότητας, πάντα θα είσαι εκτεθειμένος σε αδυναμίες. Ο φόβος... και να φανταστεί κανείς ότι γεννήθηκε από την πιο όμορφη γυναίκα. Μείνε για να γίνεις η δικλείδα ασφαλείας μου, οι φωτεινές ενδείξεις στις στροφές των δρόμων που τόσο μου αρέσουν. Μπαμπά πρόσεχε, στροφή μπροστά!

Η Χριστίνα Αποστολίδη και το Χόρεψε μαζί μου!

Από το εξώφυλλο του παιδικού βιβλίου της Χριστίνας Αποστολίδη, Χόρεψε μαζί μου, και φωτογραφία της ίδιας

Πώς θα θέλατε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας;
Χριστίνα Αποστολίδη: Είμαι η Χριστίνα. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα, τα τελευταία χρόνια όμως ζω στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου εργάζομαι και έχω δημιουργήσει την οικογένειά μου, τον Χρήστο, την κόρη μας Σοφία και το σκυλάκι μας Maggie. Ασχολούμαι με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων από το 2013 περίπου, αν και το πρώτο μου βιβλίο «Ο λύκος και η πεταλούδα» εκδόθηκε το 2019. Από τότε προσπαθώ να είμαι σταθερά παρούσα στην εκδοτική παραγωγή κι ο στόχος μου είναι με κάθε ιστορία να βελτιώνομαι.

Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο Χόρεψε μαζί μου; Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο του βιβλίου.
Χ.Α.: Η Ισμήνη, η πρωταγωνίστρια του «Χόρεψε μαζί μου», μπορεί να είναι κωφή, πάνω από όλα όμως είναι ένα τυπικό δεκατετράχρονο κορίτσι που διεκδικεί την ανεξαρτησία της, αναζητά τον δικό της τρόπο έκφρασης, ερωτεύεται και στην πορεία συγκρούεται, όπως όλα τα παιδιά, με τη μαμά της. Μέσα από τη σύγκρουση, μαμά και κόρη θα κάνουν ένα ταξίδι κατανόησης τόσο του εαυτού τους, όσο κι η μια της άλλης και τελικά θα «χορέψουν μαζί».

Η στήλη του λόγου

Μεταλλαγμένα γονίδια και το μέλλον των ανθρώπων

Οι βιογενετικές μεταλλάξεις ως σωτηρία του ανθρώπινου γένους


«Ο Κάρολος Δαρβίνος ήταν ο πρώτος που κατανόησε ότι η εξέλιξη συντελείται μέσω της φυσικής επιλογής και ότι φυσική επιλογή είναι ο θάνατος. Κατάλαβε, επίσης, ότι απαιτούνται αναρίθμητοι θάνατοι (αναρίθμητες φυσικές επιλογές) για την πραγματοποίηση μιας μικρής, μόνιμης αλλαγής στο σχήμα ή στη συμπεριφορά ενός οργανισμού. Δίχως αναρίθμητους θανάτους, οι οργανισμοί δεν μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Δίχως τον θάνατο, η ζωή δεν θα είχε γίνει ποτέ, έστω και ελάχιστα, πιο πολύπλοκη από τους πιο απλούς αυτοαναπαραγόμενους οργανισμούς. Χρειάστηκαν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια θανάτου –το ένα τρίτο της ηλικίας του σύμπαντος– για να εφεύρει ο θάνατος τον ανθρώπινο νου.»
Ρίτσαρντ Πρέστον, Το περιστατικό κόμπρα
Έργο David Webber

Σήμερα αποτελεί γεγονός ότι ο νέος άνθρωπος ανέρχεται πλέον στο επίπεδο του κοσμικού όντος. Γεννάται, λοιπόν, ένα ερώτημα: Γιατί να μην παρέμβουμε και να βελτιώσουμε γενετικά το είδος μας; Άλλωστε η καθημερινή εργαστηριακή πρακτική ακολουθεί αυτό τον δρόμο και δεν υπάρχει επιστροφή. Σωστό είναι, επομένως, να σχηματιστούν θεσμοί για την ορθότητα των επεμβάσεων στο γενετικό κώδικα.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΣκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη