Χρήστου Ντικμπασάνη
Τι να πρωτοθυμηθώ από τότε που στριφογύριζα
ευτυχισμένος μέσα στα εξώκοσμα λιβάδια;
Αυτό που μου κεντρίζει ακόμη την προσοχή
είναι το τρέξιμο ανάμεσα
που κάθε φορά με πλήγωναν με τις κοφτερές γωνίες τους
καθώς τις πλησίαζα
Ποτέ δεν αισθάνθηκα τελείως ξένοιαστος,
βαθυστόχαστος τις νύχτες ξάγρυπνος
από πόθους την ημέρα
Ονειρευόμουν συχνά τον νου μου
να περιπλανιέται άδοξα
ανάμεσα σε μεταλλικές φυλακές
Το φως των διπλών φεγγαριών σερνόταν
επάνω στο κορμί μου με μια αίσθηση μετάλλου
Οι κόγχες των ματιών μου έσταζαν
αλουμινένια πίκρα και αγανάκτηση
Στο σώμα μου συναντιόντουσαν
οι παρωχημένες μου αγάπες
γεμάτες ζωή μηχανική
Μέσα στης νύχτας την σιωπή
ένιωθα το φέγγος και τη μεταλλική ζωή τους
Μάτια γλυκά αισθησιακά χείλη
Μαλλιά λαμπερά γεμάτα στιγμές αλήθειας
Καρδιά μηχανική
Ένας ατέλειωτος κύκλος
ρομποτικών εικόνων και αισθήσεων
🍈
Copyright © Χρήστος Ντικμπασάνης All rights reserved
Πρώτη δημοσίευση
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε πίνακα της Jocasta M.
