Απ' όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ή θα ζωγράφιζα ή θα έπαιζα μπάλα ή θα έγραφα...
Όντας, λοιπόν, εσωστρεφής και κλειστός χαρακτήρας, θέλοντας να μην εμφανίζω την ευαίσθητη πλευρά του χαρακτήρα μου, βρήκα διέξοδο στο να γράφω!
Μεγαλώνοντας λοιπόν και γράφοντας αραιά και που σκόρπιες σκέψεις σε χαρτάκια και τετράδια, αυτό το πράγμα άρχισε να πληθαίνει.
Έτσι άρχισα να το κάνω λίγο πιο οργανωμένα.
Αυτά λοιπόν τα γραπτά μου, που ήταν βουτηγμένα σε βιώματα και φαντασία, τα ονόμασα ποίηση.
Σταδιακά, αφού είδα ότι αβίαστα αλλά και γρήγορα άρχισα να μαζεύω υλικό, σκέφτηκα πως –ξέχωρα από το κομμάτι της εκτόνωσης, δημιουργίας και ψυχοθεραπείας– θα έπρεπε ίσως να τα δείξω και σε κάποιον άλλον.
Τα ερωτήματα όμως που προέκυψαν και με φρέναραν για καιρό ήταν αν όλα αυτά που γράφω αφορούν και κάποιον άλλον και αν είναι αξιόλογα ώστε να μπει κάποιος στη διαδικασία να τα διαβάσει!
Εντέλει, τα παραμέρισα και είπα να αφήσω τρίτους να αποφασίσουν για μένα.
Έτσι, δειλά δειλά, έστειλα τα πρώτα μου άγουρα ποιήματα σε έναν δύο εκδοτικούς οίκους.
Από τους δύο ο ένας μου απάντησε μεν, αλλά αρνητικά.
Εύλογα απογοητεύτηκα, η εικόνα που είχα σχηματίσει τσαλακώθηκε και άρχισα να γράφω πιο αραιά.
Επειδή όμως το να γράφω για μένα είναι ταυτόσημο με το υπάρχω –πορευόμαστε μαζί βλέπεις από την εφηβεία– βρήκα ξανά την όρεξη, τα έβαλα κάτω, τα ζύγισα, τα γυάλισα, τα στόλισα, τα ξεσκαρτάρισα και είπα πως θα ξαναδοκιμάσω κι αν αποτύχω πάλι, θα ξαναδοκιμάσω, όχι για τη ματαιοδοξία ή την επιβεβαίωση αλλά γιατί αυτό είμαι και εφόσον είμαι αυτό, μαθαίνοντας από άτομα που είναι στον χώρο, θα με βοηθούσε να γίνω καλύτερος.
Όταν ένιωσα έτοιμος, λοιπόν, έστειλα πάλι ένα δείγμα από τη δουλειά μου σε πάρα πολλούς εκδοτικούς οίκους. Από τις πρώτες απαντήσεις, τα σχόλια ήταν θετικά, έτσι τώρα το μόνο που έμενε ήταν να αφήσω στην άκρη τις ανασφάλειές μου και να εκτεθώ δημόσια, με τον αναγνώστη να κρίνει αν αυτό που γράφω είναι ποίηση και αν τα ποιήματά μου αγγίζουν κάποιους.
Αυτή την στιγμή που γράφω, η πρώτη μου ποιητική συλλογή είναι γεγονός.
Έχω τη χαρά να έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις Βακχικόν και να έχω μια άριστη συνεργασία με τα παιδιά. Ονομάζεται Μωσαϊκό σκέψεων και λέξεων κι εγώ είμαι ο Δημήτρης Ρακιτζάκης.
Λαχταρώ τις πρώτες εντυπώσεις, θα ήθελα κάποιος να ταυτιστεί και να νιώσει οικεία, γιατί η γραφή μου δεν έχει να κάνει ούτε με συγκεκριμένες τεχνικές, ούτε με επιρροές, ούτε με σπουδές· η γραφή μου προσπαθεί να αγγίξει άτομα στην πιο απλή και αγνή μορφή, άτομα που μπορεί να νιώθουν ή να μην ξέρουν πως δεν είναι οι μόνοι αλλά ούτε και μόνοι.
Αν με ρωτάτε, είμαι τρομερά χαρούμενος, διότι έκανα ένα τεράστιο βήμα που για μένα, για χρόνια, φάνταζε δύσκολο και εγγυώμαι ότι θα υπάρχει και συνέχεια πολύ σύντομα.
Κλείνοντας να αναφέρω πως τα ποιήματά μου έχουν μέσα τους λίγο το χρώμα του μαύρου μα πάντα με αχτίδες φωτός και κόκκινο!
Πραγματεύονται καταστάσεις και συναισθήματα που υπάρχουν από την ύπαρξη του ανθρώπου, όπως αγάπη, έρωτας, προδοσία, απώλεια, πάθη. Καταστάσεις και συναισθήματα που είναι αδύνατον να μην τα έχει βιώσει κανείς.
Δημήτρης Ρακιτζάκης
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Η ποιητική συλλογή του Δημήτρη Ρακιτζάκη Μωσαϊκό σκέψεων και λέξεων κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν. Στο οπισθόφυλλο διαβάζουμε:
Ήμουνα άμμος ψιλή και ήσουν η θάλασσα.Ερχόσουν και με έβρεχες, νύχτα και μέρακαι πριν προλάβω να στεγνώσω, ξαναγινόμουν μούσκεμα.Με έπαιρνες μαζί σου κάθε φορά και πάνω που συνήθιζα,με γύριζες πίσω στην ακτή με το επόμενο κύμα.Πήρα το ρίσκο.Καβάλησα ένα βότσαλο, που παίζανε παιδιά.Τώρα πνιγμένος.Τώρα αόρατος.Παρέα με τους υπόλοιπους κόκκους,σε έναν σκοτεινό βυθό, να χρυσαφίζουμε στην πρώτηευκαιρία...Μάταια.Δεν μας βλέπεις.Δεν με ακούς.
Ο Δημήτρης Ρακιτζάκης έχει τελειώσει τεχνικός δικτύων Η.Υ. και κομμωτική, ενώ εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος. Είναι θαυμαστής των τεχνών, με κύρια αδυναμία στο να γράφει και να δημιουργεί τις καθημερινές του αποδράσεις. Το Μωσαϊκό σκέψεων και λέξεων είναι η πρώτη του ποιητική συλλογή.
