Η ταινία King Kong, ριμέικ της κλασικής ομότιτλης ταινίας του 1933, σε σκηνοθεσία Τζον Γκιγιερμίν (The Towering Inferno, 1974), κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1976 συγκεντρώνοντας 50 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως. Ακολούθησε μια συνέχεια το 1986 με τίτλο King Kong Lives, ξανά σε σκηνοθεσία του Τζον Γκιγιερμίν, η οποία είχε άσχημη πορεία στο box office (4 εκατομμύρια), ενώ το 2005, ο Πίτερ Τζάκσον (τριλογία του Άρχοντα των δαχτυλιδιών, 2001-2003) ανέλαβε το δεύτερο ριμέικ του γιγαντιαίου πιθήκου, ξεπερνώντας τα 500 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.
Ο διάσημος παραγωγός ταινιών Ντίνο ντε Λαουρέντις (Red Sonja το 1985, Hannibal το 2001) αρχικά ήθελε στο τιμόνι της σκηνοθεσίας τον Ρομάν Πολάνσκι αλλά εκείνος αρνήθηκε. Έτσι στράφηκε προς τον έκρυθμο Τζον Γκιγιερμίν. Για τον ρόλο της Ντουάν συζητήθηκαν τα ονόματα των Μέριλ Στριπ και Μπάρμπρα Στράιζαντ, πριν καταλήξουν στην άγνωστη, μέχρι εκείνη τη στιγμή –και πιο ελκυστική, όπως θεώρησε ο παραγωγός– Τζέσικα Λανγκ. Ο Ντίνο ντε Λαουρέντις και η Paramount Pictures περίμεναν να ξεπεράσουν την εισπρακτική επιτυχία του Jaws (450 εκατομμύρια δολάρια –με σημερινές τιμές εισιτήριων πάνω από 2 δις) ωστόσο κάτι τέτοιο δεν επετεύχθη. Πρωταγωνιστούν: Τζεφ Μπρίτζες, Τσαρλς Γκρόντιν, Τζέσικα Λανγκ, Ρενέ Ομπερζονουά κ.α.
Ο αείμνηστος, ιρλανδικής καταγωγής, Τζον Μπάρι είναι αναμφισβήτητα ένας από τους σπουδαιότερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής (ο γράφων δηλώνει μεγάλος θαυμαστής του). Κάτοχος 5 Βραβείων Όσκαρ, 4 για τη μουσική επένδυση των: Born Free (1966), The Lion in Winter (1968), Out of Africa (1985) και Dances with Wolves (1990) ενώ κέρδισε κι ένα Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το Born Free.
Ο Μπάρι, αναδιαμόρφωσε και ενορχήστρωσε το πασίγνωστο τζαζ θέμα του Τζέιμς Μποντ (το οποίο συνέθεσε ο Μόντι Νόρμαν) και έγραψε τη μουσική για 11 ταινίες της σειράς (ανάμεσά τους τα: From Russia with Love το 1963, Goldfinger το 1964, Thunderball το 1965 και Diamonds Are Forever το 1971). Ωστόσο, ο Μπάρι ισχυρίστηκε αργότερα πως ο ίδιος ήταν ο συνθέτης του θέματος και κατέφυγε στη δικαιοσύνη. Ο Μόντι Νόρμαν κέρδισε δύο φορές τις αγωγές για συκοφαντική δυσφήμιση, που κατέθεσε ο Τζον Μπάρι.
Πριν τον King Kong, ο Μπάρι έγραψε τη μουσική για την ταινία The Dove [1974] σε σκηνοθεσία Τσαρλς Τζάροτ (Anne of the Thousand Days του 1969) για λογαριασμό της Paramount Pictures. Έπειτα ανέλαβε να συνθέσει το απαιτητικό σάουντρακ του King Kong, πριν από την έναρξη των γυρισμάτων. Η συμφωνία της παραγωγής και του συνθέτη ήταν να στοχεύσουν σε ένα ρομαντικό θέμα, να εστιάσουν στη σχέση της όμορφης Ντουάν και του βασιλιά Κονγκ.
Ο Τζον Μπάρι κατάφερε να δώσει δυναμισμό στο σάουντρακ και παιχνιδιάρικη ερωτική διάθεση, χωρίς να το κάνει γλυκανάλατο, κρατώντας σωστές ισορροπίες στο δράμα, την περιπέτεια και τον ρομαντισμό. Τιμώντας τον προκάτοχό του, τον συνάδελφο Μαξ Στάινερ, ο οποίος έγραψε ένα υπέροχο θέμα για τον πρώτο King Kong του 1933, ανοίγει το άλμπουμ με χάλκινα πνευστά και στη συνέχεια τα εμπλουτίζει με έγχορδα.
Το πετρελαιοφόρο Petrox Explorer αναχωρεί από το λιμάνι της Σουραμπάγια (Ινδονησία) με προορισμό ένα άγνωστο νησί στον Ινδικό Ωκεανό, καλυμμένο από μια μυστηριώδης πυκνή ομίχλη (Skull Island ή παραλία του κρανίου). Η μουσική –συγκρατημένα πομπώδης– γίνεται δυσοίωνη καθώς η εικόνα ακολουθεί το πετρελαιοφόρο, προετοιμάζοντας τον θεατή γι' αυτό που έρχεται. Η μουσική αφήγηση είναι ξεκάθαρη, θα δείτε κάτι μεγάλο, μια απειλή και ταυτόχρονα θα εστιάσουμε στον έρωτα του θηρίου για την όμορφη ξανθιά. Ένα αγχωτικό, αλλά ταυτόχρονα μειλίχιο, θέμα –εξαιρετικό πάντρεμα– καθώς το σκάφος ταξιδεύει με φόντο το κόκκινο ηλιοβασίλεμα. Η νωχελική φανφάρα, αυτή η αδάμαστη, πρωτόγονη δύναμη του Κόνγκ, είναι ένα υπέροχο θέμα, το οποίο, αν και δεν έχει την ίδια αποτελεσματικότητα που είχε το θέμα του Τζον Γουίλιαμς για το Jaws ή του Τζέρι Γκόλντσμιθ για το The Omen, κρατά τον θεατή/ακροατή δίνοντάς του αυτά που χρειάζεται για να εγκλιματιστεί στον σκοτεινό κόσμο της ταινίας.
Καθώς το πετρελαιοφόρο κατευθύνεται στο νησί, το πλήρωμα βρίσκει μια σωσίβια λέμβο να πλέει στον ωκεανό, με μια αναίσθητη γυναίκα μέσα. Την μαζεύουν και την βοηθούν να αναρρώσει. Η όμορφη Ντουάν είναι μια γλυκιά επίδοξη ηθοποιός και η μουσική που συνθέτει για εκείνη ο Τζον Μπάρι είναι ανάλαφρη, δροσερή, σαν το καλοκαιρινό αεράκι, με τον ήλιο στα μαλλιά της. Στο κομμάτι Maybe My Luck Will Change τα έγχορδα συνυπάρχουν με το φλάουτο.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα της ταινίας είναι το Sacrifice-Hail To The King. Οι ιθαγενείς έχουν απαγάγει την όμορφη Ντουάν και την προετοιμάζουν για να την θυσιάσουν στον Θεό τους, τον πανίσχυρο Κονγκ, για να τον κρατήσουν μακριά τους, πίσω από το γιγαντιαίο τείχος που έχουν υψώσει για να νιώθουν ασφαλείς. Ζαλίζουν την ξανθιά καλλονή, της δίνουν να πιει διάφορα βοτάνια και ταυτόχρονα ψάλουν δέηση στον Θεό-πίθηκο φωνάζοντας το όνομά του. Κονγκ! Κονγκ! Κονγκ! Ο Μπάρι δημιουργεί ένα μυσταγωγικό θέμα, μια ιεροτελεστία, που παντρεύει κόρνο με φλάουτο, το θέμα του Κονγκ με τα φωνητικά και τα τύμπανα των ιθαγενών. Η ένταση κλιμακώνεται, χωρίς να γίνεται υπερβολικά τρομακτικό. Το άγχος κυριεύει τον θεατή και –επιτέλους– μετά από 50 ολόκληρα λεπτά της ταινίας, ο βασιλιάς Κονγκ εμφανίζεται στην οθόνη σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Η μουσική τονίζει το κάθε βήμα του, την ανάγκη να νιώσει πανίσχυρος, να λατρεύεται σαν Θεός από τα μικροσκοπικά πλασματάκια, που τον καλούν κοντά τους, όπως συνήθως, για να του δώσουν μια νύφη. Μόνο που αυτή τη φορά, δεν θα είναι μια επιπόλαιη σχέση...
Το κομμάτι Arthusa (στην ελληνική μυθολογία η Αρέθουσα ήταν νύμφη των πηγών και των δασών) είναι ομολογούμενος ένα ερωτικό παιχνίδι, μια παραλλαγή του θέματος της Ντουάν. Ο Κονγκ οδηγεί την όμορφη ξανθιά σε έναν καταρράκτη για να πλυθεί και να χαλαρώσει. Αναπτύσσεται ανάμεσά τους μια σχέση εμπιστοσύνης. Η μουσική γίνεται ένα ανάλαφρο ερωτικό ποίημα, ο ήχος του πιάνου ως ηχώ, ανακατεύει τα συναισθήματα του θηρίου και της Ντουάν καθώς ο ερωτισμός γίνεται εντονότερος. Ο Κονγκ αισθάνεται τα σκιρτήματα της καρδιάς του, για τούτο το μικροσκοπικό θηλυκό, να τον παρασύρουν πέρα από τον ωκεανό, εκεί που όντως θα οδηγηθεί αργότερα για χάρη της.
Ο Μαξ Στάινερ έγραψε ένα επικό σάουντρακ για τον Κονγκ του 1933, στοχεύοντας στη δράση ενώ ο Μπάρι έμεινε συγκρατημένα επικός στοχεύοντας στον ρομαντισμό, με έναν μελαγχολικά σκοτεινά τρόπο, χωρίς να γίνει μελό, ξεχνώντας το είδος της ταινίας που συνέθετε. Αντιμετώπισε τον γιγαντιαίο πίθηκο με θαυμασμό και δέος, όπως ο Τζον Γουίλιαμς τους δεινόσαυρους στο Jurassic Park κι όχι ως ένα τρομακτικό επικίνδυνο πλάσμα όπως ο Στάινερ.
Ο King Kong του Τζον Μπάρι δεν ήταν υποψήφιος για Όσκαρ μουσικής. Εκείνη τη χρονιά το χρυσό αγαλματίδιο σήκωσε –δικαίως– ο Τζέρι Γκόλντσμιθ για το The Omen. Σπουδαίοι επίσης, συνυποψήφιοί του ήταν οι: Μπέρναρντ Χέρμαν για το Obsession και Taxi Driver, ο Τζέρι Φίλντινγκ για το The Outlaw Josey Wales και ο Λάλο Σίφριν για το Voyage of the Damned.
Το σάουντρακ κυκλοφόρησε σε βινύλιο το 1976 από τη Reprise Records. Το 2005 σε cd από τη FSM, η οποία κυκλοφόρησε το 2012 ένα διπλό εκπληκτικό άλμπουμ με δύο cd με την πλήρη ανανεωμένη μουσική επένδυση του Τζον Μπάρι.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Συνθέτης: John Barry
Δισκογραφική: FSM
Tracklisting:
1. The Opening
2. Maybe My Luck Has Changed
3. Arrival on the Island
4. Sacrifice/Hail to the King
5. Arthusa
6. Full Moon Domain/Beauty Is a Beast
7. Breakout to Captivity
8. Incomprehensible Captivity
9. Kong Hits the Big Apple
10. Blackout in New York/How About Buying Me a Drink
11. Climb to Skull Island
12. The End Is at Hand
13. The End
