Το όνειρο ενός γελοίου, στο θέατρο Nous, του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Έλενας Αγγελοπούλου. Ο Δημήτρης Μαζιώτης είναι ο γελοίος σε αυτόν τον φανταστικό μονόλογο.
Ένας άνθρωπος στο περιθώριο, αόρατος, ο οποίος μέσα από το σκοτάδι του βλέπει το φως, ξαναγεννιέται, βγαίνει σιγά σιγά από το κουκούλι που τον περιβάλλει, μεταμορφώνεται. Ο εσωτερικός σεισμός στον ψυχισμό του τον ξυπνά, οι δονήσεις τον τραντάζουν συθέμελα κάνοντάς τον να δει τη ζωή με άλλο βλέμμα, πιο ρεαλιστικό.
Η σκηνοθεσία της Έλενας Αγγελοπούλου είναι ευρηματική, τα σκηνικά ευφάνταστα, η μουσική ταίριαζε απόλυτα με τη δομή της παράστασης και οι ήχοι ακούγονταν την κατάλληλη στιγμή και έδεναν με το θέμα όπως ακριβώς έπρεπε. Η διάρκειά της μικρή, ούτε μια ώρα, αλλά ήταν αρκετή αφού μας πέρασε όλα τα μηνύματά της.
Η ζωή είναι άσπρο μαύρο, άλλοτε κόλαση άλλοτε παράδεισος, ένας διαρκής αγώνας επιβίωσης με ανηφόρες και κατηφόρες. Εμείς είμαστε αυτοί οι οποίοι δεν θα επιτρέψουμε στη σιχαμερή μύγα να κάτσει πάνω της και να την μολύνει. Ορισμένες φορές δεν είναι κακό να το παίζουμε και λιγάκι γελοίοι δίνοντάς της μια πιο ευχάριστη νότα, κάνοντας τους γύρω μας να «ανησυχούν» με το κέφι και τη χαρά μας!
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
![Ο Δημήτρης Μαζιώτης σΤο όνειρο ενός γελοίου [φωτογραφίες συντάκτριας] Ο Δημήτρης Μαζιώτης σΤο όνειρο ενός γελοίου [φωτογραφίες συντάκτριας]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCjP-207C0HuqsAfUZkfVc6__gizN9IN4xPtCITZ9qVeb_KEj523VrgnThvjjqp5nzn1yakvu0rO1BvPJrsUcvP6ZH5S5WAq6QHOgxLoUyrKsIZAcrYTfSviOx3SBXCfiXcSlwhtRFUV8ZdjE5JFxWfreq6Lr8ienTfI2e_0Ei7p8vNtO2qC53YtInhNit/w320-h320/11.png)

