Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Φωνή τέχνης *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Η πτώση * Η Βεσσαραβία μου: Εργασία για το σπίτι * Άλκηστη * Η γκαλερί των νεκρών * Συνοδός κορυφής * Το σπίτι μόνο * Ψωμί καθάριο * Ζήτα το! * Σκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ * Όταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας * Της αλός νεύμα * Τα κύματα ** Ποίηση: Σκοτεινή κουκκίδα * Περιγραφές του ανεκπλήρωτου ** Άλλα: Περί ιατρικής Κέλσου ** Νουβέλα: Μπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη * Τα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης * Στην άλλη πλευρά του κρεβατιού ** Διηγήματα: Οι επισκέπτες * Συνέβη στη Θεσσαλονίκη ** ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: She sleeps to the sound of knives, The boatman on the downs

Εγκέφαλος Ψάρι

Εγκέφαλος Ψάρι, Λίλιας Τσούβα

Τη γραφή της Λίλιας Τσούβα τη θυμάμαι έντονα –παρά τον όγκο πραγμάτων που διαβάζω– από τη συλλογή διηγημάτων της, Το τραγούδι των Ινουίτ, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Βακχικόν όπως και το προκείμενο, δηλαδή η ποιητική της συλλογή Εγκέφαλος Ψάρι.

Η όμορφη αφηγηματικότητα, που είχα συναντήσει στα διηγήματά της, επιστρέφει στα ελληνικά γράμματα με μία ακόμη φρέσκια, νέα ματιά σε ποιητική φόρμα. Η κυρία Τσούβα, προφανώς, είναι μία πένα που εξετάζει νέα δεδομένα και αποφεύγει την αποστείρωση και τις στείρες ή παγιωμένες (εγ-)γραφές.
Γίνεται σουρεαλιστική, μεταφυσική ή μεταφορική, πάντως (τέρμα) δημιουργική κι επιστρατεύει όλα τα μέσα. Γίνεται λεξοπλαστική, λεξομορφοποιητική, στιχομορφοποιητική, διαθέτει μια γραφιστική παρουσίαση των κειμένων, εικονική παρουσίαση-σημασία κ.λπ. Έχει φαντασία· καταλήγοντας σε μία λέξη. Δημιουργική φαντασία, που την εκμεταλλεύεται κατά το δοκούν, και δομεί μ' εκείνη μια προσωπική υπογραφή. Μια ταυτότητα. Για παράδειγμα, στο Λέπια ημέρας, ο τίτλος του πρώτου έργου που διαβάζουμε, σε παραπέμπει στα λεπτά (;) ή στις στιγμές (;)... δεν ξέρεις γιατί δεν έχεις εξερευνήσει τον στίχο ακόμα όμως καταλαβαίνεις πώς λειτουργεί αυτό το ουσιαστικό εκεί. Κι αλλού, όταν λέει σχοινόπρασα οι μέρες είναι εύγλωττο αυτό που «βλέπει»/νιώθει, πώς το βλέπει, τι εννοεί και πώς το εννοεί. Χρησιμοποιεί και διαχειρίζεται, με άλλα λόγια, ό,τι υπάρχει τριγύρω, στον κόσμο, κατά τη δική της «ματιά». Σημειολογεί εκμεταλλευόμενη τις αποχρώσεις της γλώσσας και την ευελιξία της.
Αντί κρασί,
    υδράργυρος.

Η μοναξιά μου αμοιβάδα.
Παίρνει την πιο κλισέ κλαίουσα ιτιά (σ. 21) και την αναδημιουργεί προσωποποιώντας την με κάποιο τρόπο, της δίνει πνοή και την κάνει μέσο επικοινωνίας, δίαυλο με τη μητέρα (την οποία τιμά σε αυτό το βιβλίο κι αναφέρεται σε εκείνη αρκετά) στο Ιτιά (καμιά εικοσαριά σελίδες παρακάτω).
Φοβόσουν το σκοτάδι.
Τώρα η νύχτα σου
βούτυρο στη φέτα του ψωμιού.

ποια η δυνατότητα αντι-
    κατάστασης του χαμένου χρόνου
αφού ξοδεύεσαι δίχως αφή.
Αν και ξεκάθαρα ποιητική η συλλογή αυτή, εκείνη εμφανίζεται και αφηγηματική και διαλογική. Διακρίνουμε εναλλάξ πρώτο και τρίτο πρόσωπο στο ίδιο κείμενο, όπως θα περιμέναμε να συμβεί σε μια πεζογραφία.
Υφολογικό της στοιχείο αποτελεί και η άναρχη σύνταξη. Καταφεύγει συχνότατα σε μη δόκιμα συντακτικά σχήματα κερδίζοντας όμως έτσι σε άποψη και στιλ ενώ το σύνολο λειτουργεί ωραιότατα.
Στις κρεμαστές του κόσμου γέφυρες
ψάρια κλόουν στροβιλίζονται,
δέντρα σεκόγια ψιθυρίζουν.
Το ψάρι που το πρωτοσυναντάμε στον γενικό τίτλο απαντάται γενικότερα, υπάρχει, μη πω κυριαρχεί, στα έργα όπως και το υδάτινο στοιχείο. Εξάλλου το υγρό συνδέεται αυτοστιγμεί με το ψάρι και τα άλλα θαλάσσια ή υδροβιότοπα πλάσματα. Σκέφτομαι ότι το νερό συνδέεται και με τον άνθρωπο αφού κατά βάση από νερό αποτελείται κι αυτός, άρα και με την ίδια.
«Βλέπω» και την άνοιξη στους στίχους, να προκαλεί/ται μια αισιοδοξία. Συναντώ και ήρωες από την Οδύσσεια και τη Μυθολογία, και μάλιστα με μια δική της προσέγγιση (όπως στη σ. 54 ως προς την ιστορία της Πηνελόπης).

Διαβάζω και όσο διαβάζω αισθάνομαι σαν να συνεχίζεται το λογοτεχνικό ταξίδι των Ινουίτ· με παραπέμπει. Επίσης, διακρίνω τον/την ποιητή/ρια μέσα στα έργα και παρατηρώ την οντότητα που αποκτούν τα τραγούδια, τον χώρο που καταλαμβάνουν, το πώς χρωματίζουν με μελωδίες τις στιγμές...
Τις νύχτες
στις ξεχασμένες όχθες
απλώνονται μικρές τελείες, οι
λέξεις που δεν θα προφέρουμε ποτέ.
Δεν ξέρω γιατί «είδε» τον λαβύρινθο, τον Μινώταυρο, την Αριάδνη και τον μίτο της στην Κνωσό κι έχω αναρωτηθεί ήδη μερικές φορές ποιο από τα δύο ουσιαστικά του τίτλου αποτελεί τον επιθετικό προσδιορισμό (δουλεύει αμφίρροπα). Ξέρω όμως ότι με ταξιδεύει ακόμα μία φορά. Έχει κάτι το εξωτικό αλλά πολύ δικό μας ταυτόχρονα και στο σύνολο, αυτό το στοιχείο, παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και κάνει την εμπειρία απολαυστική.



ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
Ψωμί καθάριο, Παναγιώτας ΣμυρλήΤο σπίτι μόνο, Κοραή ΔαμάτηΗ γκαλερί των νεκρών, Κρις ΚάρτερΤης αλός νεύμα, Κωνσταντίας Σκανδάλου-ΚορδολαίμηΤα κύματα, Βιρτζίνια ΓουλφΠεριγραφές του ανεκπλήρωτου, Δημήτρη ΜπαλτάΣαν λουκούμι τριαντάφυλλο, Οικογένεια Καραντίνα, Μικροί και μεγάλοι αναγραμματισμοί και Γυναίκα σημαίνει πόνος
Περί ιατρικής ΚέλσουΣτην άλλη πλευρά του κρεβατιού, Άνθιας Χριστοδούλου-ΘεοφίλουΣυνοδός κορυφής, Μαίρης ΒανδώρουΟι επισκέπτες, Πέτρου ΕυαγγελόπουλουShe sleeps to the sound of knives και The boatman on the downsΜπαρτάκοβα... η δωδεκάχρονη πόρνη, Ελευθερίας ΚαραδήμουΌταν το «σαν» μπήκε στη ζωή μας, Μιχαήλ Ράλλη
Σκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΤα σπασμένα κομμάτια μιας αγάπης, Πόπης ΚλειδαράΣκότωσε σαν τον Στίβεν Κινγκ, Δημήτρη ΜαμαλούκαΆλκηστη, Μαρίας ΚέιτζΣυνέβη στη Θεσσαλονίκη (συλλογικό)Η πτώση, Νίκου ΤσουρλάκηΖήτα το!, Μαρίας Καραμπίνη-Ανθούλη