Το όνομα της μπορεί να μην είναι γνωστό στους σημερινούς θεατρόφιλους, παρ' όλα αυτά, η σημερινής βιογραφόμενη, υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες δόξες του μουσικού θεάτρου, όπως υπήρξαν η Άννα Καλουτά και η Μαρίκα Νέζερ. Δυστυχώς όμως η παρουσία της στην τέχνη του κινηματογράφου είναι –σχεδόν– ανύπαρκτη και για αυτό πέρασε στη λησμονιά...
Η Μαρίκα Μαντινειού-Λάσκαρη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1892 και ήταν κόρη των επίσης ηθοποιών Δημητρίου και Ουρανίας Λάσκαρη. Πραγματοποίησε την πρώτη της θεατρική εμφάνιση στον θίασο των γονιών της σε πολύ μικρή ηλικία, όπως και οι αδελφές της Ελπινίκη και Γιώτα. Λόγω που ήταν μικρές στην ηλικία, πήραν το προσωνύμιο Λασκαράκια. Ο θίασος είχε ένα ευρύ φάσμα ρεπερτορίου από μονόπρακτες κωμωδίες και παντομίμα μέχρι δράματα, που τα συμπεριέλαβαν αργότερα στο ρεπερτόριό τους. Με αυτόν τον τρόπο, οι τρεις κόρες του ζεύγους, απέκτησαν μεγάλη θεατρική εμπειρία, ιδίως από μια μεγάλη περιοδεία που κράτησε αρκετά χρόνια στην Αίγυπτο.
Το 1912 ήταν η χρονιά που εμφανίστηκε, μαζί με όλη την οικογένειά της, στον Τιτάνιο Κήπο του Πειραιά και λίγο αργότερα στον Κήπο του Θων στην Αθήνα. Ακολούθως πραγματοποίησε περιοδεία στην Θεσσαλονίκη.
Στη συνέχεια εγκατέλειψε τον θίασο της οικογένειάς της και συνεργάστηκε με άλλους εκλεκτούς ηθοποιούς όπως τους: Νικ. Πλέσσα, Νικ. Μηλιάδη, Αθανασία Μουστάκα και άλλους.
Την συναντάμε στη διανομή της επιθεώρησης Σκούπα του Μεταξουργείου του Ζάχου Θάνου, στο θέατρο Λαού. Μαζί της και ο Πλέσσας. Επίσης με τον Πλέσσα, το 1917, πήρε μέρος στην επιθεώρηση Σάτιρα 1917 του Αιμ. Δραγάτση. Εκείνη την εποχή συνεργαζόμενη σε κάποιον θίασο, γνώρισε και τον σύζυγο της και από το 1918 σταδιοδρομεί στο θέατρο ως Μαρίκα Μαντινειού.
Θα αντικαταστήσει την κορυφαία Ελληνίδα ηθοποιό Σαπφώ Αλκαίου στην ιστορική επιθεώρηση Παναθήναια των Γ. Τσοκόπουλου, Πολ. Δημητρακόπουλου και Μπ. Άννινου που ανέβηκε στο θέατρο Αλάμπρα. Εκεί πραγματοποίησε την πρώτη της μεγάλη θεατρική επιτυχία. Το νούμερό της λεγόταν Τζανέτος - Μαντίνα και από το 1918 μέχρι το 1923 το επανέλαβαν πολλές φορές το ίδιο νούμερο.
Το 1919 συνεργάστηκε με τον θίασο του Αλ. Γονίδη στην επιθεώρηση Πειρασμός του Αιμ. Δραγάτση που ανέβηκε στο θέατρο Βαριετέ. Ακολούθησε η συμμετοχή της στα έργα: Μυλωνάδες, Το κορίτσι της γειτονιάς, Το πρώτο φιλί, Οι απάχηδες των Αθηνών κ.α.
Συγχρόνως άρχισε να εμφανίζεται και στην πρόζα. Το 1924 είναι η χρονιά που θα συνεργαστεί με τον κορυφαίο Έλληνα κωμικό Βασίλη Αργυρόπουλο (που είχε παντρευτεί την αδελφή της, την Γιώτα Λάσκαρη). Ενώ το 1927 θα συνεργαστεί με την Τασία Κύρου στην κωμωδία του Νικ. Κοπακάκη Τορπιλισμός στα σκοτεινά. Με τον Βασίλη Αργυρόπουλο θα συνεργαστεί σε πολλά έργα όπως: Μοντέρνο σπίτι και ο Άρχοντας του κόσμου του πολυγραφότατου Τίμου Μωραϊτίνη. Επίσης, τους συναντάμε μαζί και σε μια ακόμα μεγάλη θεατρική επιτυχία με το έργο Η θεία Γιούτα απ' την Καλκούτα.
Το 1931 πήρε μέρος στην παλιά επιθεώρηση Παναθήναια σε μια προσπάθεια αναβίωσης. Συνέχισε με την ίδια μεγάλη επιτυχία τις θεατρικές της εμφανίσεις τόσο στην επιθεώρηση όσο και στην οπερέτα και στην πρόζα.
Το 1950 εγκαταλείπει την σκηνική δράση. Η πολιτεία την τίμησε με το Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων για την ψυχαγωγία του στρατού στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940.
Κινηματογράφος: Οι απάχηδες των Αθηνών (1930).
Η Μαρίκα Μαντινειού θριάμβευσε στο θέατρο σε μία εποχή που ακόμα δεν είχε γεννηθεί ο ελληνικός κινηματογράφος κι έτσι δυστυχώς δεν μπόρεσε η μορφή της να αποτυπωθεί στην μεγάλη οθόνη. Τα χρόνια που γνώριζε την μία επιτυχία μετά την άλλη στο θέατρο και ιδίως στην επιθεώρηση, κρατούσε τον τίτλο της μεγάλης πρωταγωνίστριας. Υπήρξε στο θέατρο –σχεδόν– λίγο μετά την πρώτη επιθεώρηση που πραγματοποιήθηκε και ήταν η καριέρα της σχεδόν συνομήλικη με την επιθεώρηση, που όσο άνθιζε, τόσο χρωστούσε στην Μαντινειού αφού ουσιαστικά συνέλαβε στο δύσκολο αυτό θεατρικό είδος από τη γέννησή του.
Η Μαρίκα Μαντινειού έφυγε από τη ζωή το 1984.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από την εγκυκλοπαίδεια του Θεόδωρου Έξαρχου Έλληνες ηθοποιοί: Η γενιά μας, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Δωδώνη, καθώς επίσης και από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα.
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε φωτογραφία της Μαρίνας Μαντινειού από το αρχείο του Γιάννη Χριστόπουλου.
