Ένας από τους μεγαλύτερους τραγικούς ποιητές της αρχαίας Ελλάδας ήταν ο Φρύνιχος, δυστυχώς, όμως, δεν έμεινε κανένα έργο του. Γεννήθηκε περίπου το 535 π.Χ. και υπήρξε, κατά κάποιον τρόπο, δάσκαλος του Αισχύλου. Από την εργογραφία του έχουν σωθεί μόνο οι τίτλοι των έργων του.
Φρυνίχου τίτλοι: Αιγύπτιοι, Δαναΐδαι, Άλκηστις, Πλευρώνιαι, Φοίνισαι, Πέρσαι ή Δίκαιοι ή Σύνθωκοι, Μιλήτου Άλωσις.
Δυστυχώς, όμως, εκτός από την ατυχία του να μην υπάρχουν ούτε καν αποσπάσματα από τα έργα του μετά τον θάνατό του, είχε και άλλη μια ατυχία όσο ζούσε, που αφορά την τραγωδία του Μιλήτου Άλωσις.
Ανέκαθεν το θέατρο είχε το χαρακτηριστικό να ευεργετεί τους θεατές, κάτι τέτοιο όμως δεν κατέστει δυνατόν κατά τη διάρκεια της εν λόγω παράστασης. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, το κοινό ξέσπασε σε θρήνους βλέποντας την τραγωδία να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια τους. Ίσως αυτό να ήταν φυσικό, αφού είχαν περάσει μόλις δύο χρόνια από την στιγμή που είχε συμβεί αυτή η καταστροφή. Δεν ξέρουμε αν σκοπός του τραγικού ποιητή ήταν να προκαλέσει όταν την έγραφε, οπωσδήποτε, όμως, δεν θα περίμενε να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι όπως έγιναν στη συνέχεια. Δόθηκε εντολή να κατέβει η παράσταση και να μην ξαναπαιχτεί ποτέ αυτό το έργο. Μέσα σε όλο αυτό, ο Φρύνιχος, ήταν υποχρεωμένος και καταβάλει και το ποσό των χιλίων δραχμών. Στην ουσία επρόκειτο για την πρώτη λογοκρισία και κριτική που έχει φτάσει ως τις μέρες μας και αφορά το θέατρο. Όλο αυτό όμως, που συνέβη, δεν αφορά τη δραματουργία του τραγικού ποιητή, αλλά τη διάθεσή του να ασχοληθεί με ένα θέμα που, όπως φάνηκε, δεν είχε ξεχαστεί μες στα δύο αυτά χρόνια. Ίσως, αν το έργο παρουσιαζόταν αρκετά χρόνια αργότερα, να ήταν σε θέση το κοινό να το δεχτεί με τη νηφαλιότητα που πρέπει να έχει. Δεν ξέρουμε πολλά για την θεατρική δράση του Φρύνιχου, στα άλλα έργα που είχε γράψει, όμως και μόνο το γεγονός ότι ο Αισχύλος επηρεάστηκε από αυτόν είναι αρκετό για να μας δείξει ότι υπήρξε στ' αλήθεια ένας σπουδαίος και εμπνευσμένος ποιητής. Άλλωστε και η «ενόχληση» των θεατών αυτό μαρτυρεί.
Οικεία κακά, χαρακτήρισε ο Ηρόδοτος τα συναισθήματα που ξύπνησε στους θεατές η τραγωδία του Μιλήτου Άλωσις. Το κοινό έκλαιγε με όλα αυτά που έβλεπαν να διαδραματίζονται επί σκηνής αφού ήταν τόσο οικεία και τόσο στενάχωρα. Η συμπεριφορά όμως τον θεατών, ίσως να δείχνει ότι αυτός είναι ο σκοπός του θεάτρου και της δραματουργίας: κάποιες φορές να πει αλήθειες με αυτόν τον τρόπο. Γιατί οι θεατές, που παρακολούθησαν την παράσταση, δεν ήταν άμοιροι ευθυνών, ούτε οι ισχυροί της τότε εποχής. Ενόχλησε και στεναχώρησε ενώ θα έπρεπε να τους δώσει τροφή για σκέψη σχετικά με τα καθήκοντά τους και την στάση τους απέναντι σε αυτό που είχε συμβεί.
Ο Αισχύλος. που ήταν νεότερός του, είχε επηρεαστεί από το συνολικό έργο του και πήρε το θέμα, από το έργο του Φοίνισαι και έγραψε ένα με αντίστοιχη θεματολογία, τους Πέρσαι, το αρχαιότερο από όλα τα έργα παγκοσμίως που έχει διασωθεί!
Γνωστό είναι και το ανέβασμα της τραγωδίας του Φρύνιχου με τον τίτλο Φοίνισαι που αναφέρεται στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Χορηγός και στην Μιλήτου Άλωσις και εδώ, ήταν ο Θεμιστοκλής.
Ο Φρύνιχος σε σχέση με τους άλλους συνομηλίκους ομότεχνούς του, υπήρξε πιο καινοτόμος. Ενώ οι άλλοι έπαιρναν τα θέματά τους από την ελληνική μυθολογία, εκείνος καταπιανόταν και με θέματα σύγχρονα – από την τότε εποχή.
Η δραματουργική αξία του ποιητή, αν αναλογιστεί κανείς ότι ο Φρύνιχος επηρέασε τον Αισχύλο, δίνει το μέγεθος της ποιότητάς του. Ο Αισχύλος στις Ικέτιδες είναι επηρεασμένος για άλλη μία φορά από τον Φρύνιχο. Οι Ικέτιδες έχουν ίδια θεματολογία με τις τραγωδίες του Αιγύπτιοι και Δαναΐδες.
Επίσης, εκτιμάται ότι μπορεί να έγραψε κι άλλες τραγωδίες αλλά δεν σώζονται όλοι οι τίτλοι των έργων του.
Ήταν σίγουρα μία μορφή που επηρέασε τους κατοπινούς δραματουργούς.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα και από το περιοδικό Θέατρο του Κώστα Νίτσου.
