Η Λίτσα Αλεξανδρίδου συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με ένα δροσερό, έξυπνο και παιχνιδιάρικο βιβλίο με τίτλο Οι αριθμοί είναι... μαγεία! το οποίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράφημα. Συνδυάζοντας σκανδαλιάρικα ποιηματάκια και ανάλαφρη διδασκαλία, απογειώνει τη διάθεση των παιδιών, μεταμορφώνοντας τα μαθηματικά σε παιχνίδι και διασκέδαση.
Καλώς ήρθατε στο koukidaki.gr. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για εσάς;
Λίτσα Αλεξανδρίδου: Καλώς σας βρήκα! Ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση! Ονομάζομαι Λίτσα Αλεξανδρίδου, είμαι εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής και μητέρα τριών παιδιών. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, είμαι απόφοιτος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων σπουδών με ειδίκευση στην Ειδική αγωγή και στη Διδακτική των μαθηματικών. Μου αρέσει να παρακολουθώ διαρκώς ποικίλες μορφές δια βίου μάθησης σε θέματα που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την ειδική αγωγή και τα μαθηματικά, ενώ πολλές φορές συμμετέχω, είτε ως κριτής είτε ως εισηγήτρια, σε διεθνή και ελληνικά εκπαιδευτικά συνέδρια. Στον ελεύθερο χρόνο μου, μου αρέσει να ασκούμαι, να ακούω μουσική και να διαβάζω βιβλία!
Οι αριθμοί είναι μαγεία είναι το πρώτο σας βιβλίο. Μιλήστε μας για τις περιπέτειες της μικρής Ελευθερίας.
Λ.Α.: Ναι, φυσικά! Η μικρή Ελευθερία, η πρωταγωνίστρια του παραμυθιού, είναι ένα κορίτσι που φοβάται τους αριθμούς και ξέρει να μετρά μονάχα μέχρι το τρία! Όταν το αντιλαμβάνεται αυτό η δασκάλα της, την καλεί να κλείσει τα μάτια της και να ταξιδέψουν μαζί στη φανταστική χώρα των αριθμών, όπου τα πάντα είναι όμορφα, πολύχρωμα και διασκεδαστικά! Εκεί, οι αριθμοί ζωντανεύουν μπροστά της, ο καθένας με τις ιδιότητές του και τη δική του μοναδική προσωπικότητα. Η μικρή ηρωίδα ενθουσιάζεται τόσο πολύ, που στο τέλος θα καταφέρει να ξεπεράσει τους φόβους της και να μετρήσει σωστά από το 0 έως το 10!
Είναι ένα παραμύθι έμμετρο, ζωηρό, μελωδικό, κατάλληλο για τα παιδιά που είτε μαθαίνουν να μετρούν, είτε δυσκολεύονται ακόμα στην αρίθμηση. Επίσης, πέρα από τις δραστηριότητες που προτείνονται στο βιβλίο, μπορεί να αξιοποιηθεί εύκολα από εκπαιδευτικούς για μικρές θεατρικές παραστάσεις, όπου κάθε παιδί μπορεί να αναλάβει τον ρόλο ενός αριθμού και να ζωντανέψει το δικό του στιχάκι με λόγο, κίνηση και φαντασία!
Εύχομαι πραγματικά το βιβλίο να αξιοποιηθεί δημιουργικά τόσο από εκπαιδευτικούς, μέσα στο σχολικό περιβάλλον, όσο και από γονείς, στο σπίτι, ως ένα εργαλείο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αγαπήσουν τα μαθηματικά... παίζοντας!
Το παραμύθι σας έχει ρυθμό και φαντασία. Πώς προέκυψε η ιδέα;
Λ.Α.: Από μικρή διάβαζα πολλά βιβλία και πάντοτε θαύμαζα τους συγγραφείς και την ικανότητά τους να δημιουργούν απίθανους κόσμους με τις λέξεις και να μας ταξιδεύουν σε αυτούς. Ποτέ όμως, δεν είχα φανταστεί ότι θα μπορούσα κι εγώ κάποτε να γράψω ένα βιβλίο. Η ιδέα για το παραμύθι μου γεννήθηκε ουσιαστικά πριν από δύο χρόνια περίπου, όταν συμμετείχα σε ένα πανευρωπαϊκό εκπαιδευτικό πρόγραμμα eTwinning με τίτλο Special Maths. Μέσα από τη συνεργασία μας με εκπαιδευτικούς και μαθητές από άλλες χώρες, δημιουργήσαμε από κοινού ένα ψηφιακό παιδικό βιβλίο – ένα μαθηματικό παραμύθι. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που τόλμησα να πειραματιστώ με τη συγγραφή παραμυθιού. Και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι τελικά η συγγραφή δεν είναι κάτι τόσο «μακρινό» όσο νόμιζα. Αντίθετα, είναι μια διαδικασία γεμάτη δημιουργικότητα, φαντασία και αγάπη για ό,τι θέλεις να μεταδώσεις. Από εκείνη τη στιγμή γεννήθηκε η επιθυμία να γράψω κι εγώ κάτι δικό μου, κάτι που να συνδέει τη μεγάλη μου αγάπη για τα μαθηματικά με τον μαγικό κόσμο των παιδιών. Διάλεξα τα μαθηματικά γιατί θα ήθελα με τον τρόπο μου να συμβάλω, έστω και λίγο, στην ανάπτυξη της διδακτικής τους και να βοηθήσω τα παιδιά να τα προσεγγίσουν όχι ως κάτι δύσκολο ή βαρετό, αλλά ως κάτι ζωντανό, δημιουργικό και ευχάριστο.
Πόσο εύκολο είναι να γράφετε για παιδιά; Υπήρχε κάτι που σας δυσκόλεψε ή σας φόβισε κατά τη διάρκεια της συγγραφής;
Λ.Α.: Ως εκπαιδευτικός που δουλεύει καθημερινά με παιδιά, αισθάνομαι ότι γνωρίζω κατά πολύ τις ανάγκες, τα ενδιαφέροντα και τους τρόπους με τους οποίους μαθαίνουν. Οπότε, θεωρητικά τουλάχιστον, μου φαινόταν σχετικά εύκολο να απευθυνθώ σ' αυτά μέσα από ένα παραμύθι. Παρ' όλα αυτά, στην αρχή ήμουν αρκετά διστακτική. Με φόβιζε η σκέψη ότι μπορεί να γράψω κάτι που τελικά μπορεί να μην αρέσει στα παιδιά ή δεν θα «μιλάει» στη γλώσσα τους. Μόλις, όμως, ξεκίνησα τη συγγραφή, η ιστορία άρχισε να «βγαίνει» από μέσα μου τόσο φυσικά και αυθόρμητα, που όλη η διαδικασία άρχισε να μου φαίνεται πολύ ευχάριστη και δημιουργική.
Ένα από τα πράγματα που με βοήθησαν πολύ ήταν ότι διάβαζα το κείμενο ξανά και ξανά στα παιδιά μου στο σπίτι (που ήταν και οι πρώτοι κριτές μου), αλλά και στους μαθητές μου στο σχολείο. Παρακολουθούσα τις αντιδράσεις τους, άκουγα τα σχόλιά τους κι έκανα τις απαραίτητες αλλαγές, όπου έκρινα ότι χρειαζόταν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μεγάλη μου κόρη, που πηγαίνει στο γυμνάσιο, όταν της το διάβασα για πρώτη φορά, μου είπε: «Εγώ, αν ήμουν πρωτάκι, θα το διάβαζα! Θα μου άρεσε πολύ!». Αυτό το σχόλιο μου έδωσε απίστευτη χαρά. Ήταν σαν μια μικρή επιβεβαίωση ότι ίσως, τελικά, τα κατάφερα.
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας αριθμός; Με ποιον ταυτίζεστε;
Λ.Α.: Η αλήθεια είναι πως όλοι οι αριθμοί του παραμυθιού μου αρέσουν πολύ, καθώς ο καθένας έχει τη δική του μοναδική προσωπικότητα, τις δικές του ιδιότητες και τον δικό του σημαντικό ρόλο στο όμορφο αυτό μαθηματικό μας σύμπαν. Αν έπρεπε όμως να διαλέξω κάποιον, θα διάλεγα το 8 γιατί είναι ένας αριθμός που ανέκαθεν με γοήτευε, καθώς αν τον γυρίσεις στο πλάι, γίνεται το σύμβολο του απείρου. Αυτό για μένα συμβολίζει το άπειρο των δυνατοτήτων – στη μάθηση, στη δημιουργικότητα, στην αγάπη για τα παιδιά, στην αγάπη γενικότερα...
Έχετε σκεφτεί να γράψετε μυθιστόρημα ενηλίκων;
Λ.Α.: Αν και δεν έχω σκεφτεί σοβαρά να γράψω μυθιστόρημα για ενήλικες, έχει περάσει αρκετές φορές από το μυαλό μου η ιδέα ενός εφηβικού βιβλίου φαντασίας. Μου αρέσει πολύ αυτό το είδος και πάντα με γοήτευε ο τρόπος που μέσω της φαντασίας μπορούν να εκφραστούν έντονοι προβληματισμοί και βαθιά συναισθήματα, να θιχτούν διάφορα θέματα όπως η φιλία, η απώλεια, η ταυτότητα ή η απογοήτευση, σε μια τόσο κρίσιμη και ευαίσθητη περίοδο των παιδιών. Αν το τολμήσω κάποτε, θα ήθελα να είναι μια ιστορία γεμάτη συναισθήματα και φανταστικές προκλήσεις, μέσα από τις οποίες οι έφηβοι ήρωες θα οδηγηθούν σταδιακά σε μια ουσιαστική αναγνώριση του εαυτού τους αλλά και των ανθρώπων που τους αγαπούν, κατανοώντας πως ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν σκοτεινά, η αγάπη –και ιδίως η άνευ όρων, η ανιδιοτελής αγάπη της οικογένειας– είναι ένα φως που δεν σβήνει ποτέ.
Πώς βλέπετε τα σημερινά παιδιά του διαδικτύου; Σας ανησυχεί το μέλλον τους ή είστε αισιόδοξη;
Λ.Α.: Το διαδίκτυο έχει εισβάλει ραγδαία στη ζωή μας. Θυμάμαι τον εαυτό μου στα 16-17 να προσπαθεί να συνδεθεί online από τον σταθερό υπολογιστή και να συνομιλεί στο mIRC με άλλους εφήβους της εποχής... Θεωρώ, λοιπόν, ότι ήμουν ένα από τα πρώτα «παιδιά του διαδικτύου», το οποίο τότε μας ενθουσίαζε ως κάτι πρωτοποριακό, συναρπαστικό και πολλά υποσχόμενο όσον αφορά την άμεση πρόσβαση στη γνώση και τη διευκόλυνση της επικοινωνίας. Στην εποχή μας, όμως, τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Τα σημερινά παιδιά του διαδικτύου μεγαλώνουν σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας. Από πολύ μικρή ηλικία είναι διαρκώς συνδεδεμένα στο διαδίκτυο και εκτίθενται σε πάρα πολύ μεγάλο όγκο πληροφοριών, ερεθισμάτων και κοινωνικών επιρροών, κάτι που με ανησυχεί όχι γιατί το διαδίκτυο είναι κακό, αλλά κυρίως διότι η έκθεση σε αυτό χωρίς όρια και καθοδήγηση, μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο σκέψης τους, την εικόνα για τον εαυτό τους και τη συναισθηματική τους ισορροπία. Παρ' όλα αυτά, είμαι αισιόδοξη, καθώς θεωρώ ότι με την κατάλληλη καθοδήγηση και την απόκτηση ψηφιακής παιδείας, τα παιδιά μπορούν να αξιοποιήσουν το διαδίκτυο δημιουργικά και με ασφάλεια. Το ζητούμενο δεν είναι να τους απαγορεύσουμε την τεχνολογία, αλλά να τους δείξουμε πώς να τη χρησιμοποιούν με σύνεση.
Τι διαβάζει αυτή την εποχή η Λίτσα Αλεξανδρίδου; Ποιο είδος προτιμά γενικά;
Λ.Α.: Μου αρέσουν όλα τα είδη και γενικώς διαβάζω τα πάντα! Ρομαντικά μυθιστορήματα, κλασική λογοτεχνία, βιβλία φαντασίας, αυτοβελτίωσης, αστυνομικά, ψυχολογικά θρίλερ, επιστημονικά, παραμύθια... μέχρι και mangaonline! Αυτή την περίοδο διαβάζω ένα βαθιά συγκινητικό κοινωνικό μυθιστόρημα, το «Μετά το τέλος» της Clare Mackintosh, το οποίο μιλάει για τη διαχείριση του πένθους και τον τρόπο με τον οποίο η κάθε μας απόφαση (είτε μικρή είτε μεγάλη) μπορεί να κατευθύνει σε διαφορετική πορεία τη ζωή μας.
θα θέλατε να μας πείτε το αγαπημένο σας βιβλίο, τραγούδι και ταινία;
Λ.Α.: Αγαπημένα βιβλία μου είναι όλα τα βιβλία της σειράς «Τα παιδιά της γης» της Jean M.Auel. Αγαπημένα τραγούδια έχω πολλά. Ενδεικτικά θα αναφέρω τα: Demons των Imagine Dragons, Gorilla του Bruno Mars, Save your tears από The Weeknd, Stressed Out των Twenty one pilots, Never be the same της Camila Cabello. Όταν με ρωτάνε για την αγαπημένη μου ταινία, η πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό πάντα είναι το Braveheart του Mel Gibson. Άλλες αγαπημένες είναι η τριλογία Back to the future, το House of flying daggers, το Interstellar, η Μέρα ανεξαρτησίας και άλλες πολλές!
Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια;
Λ.Α.: Έχω σχεδόν ολοκληρώσει ένα ακόμα μαθηματικό παραμύθι, το οποίο εστιάζει στη θεσιακή αξία των αριθμών τόσο στο πλαίσιο των φυσικών όσο και των δεκαδικών, αρνητικών και κλασματικών αριθμών. Παράλληλα, δουλεύω πάνω σε ένα δεύτερο παραμύθι με επίκεντρο τη διαφορετικότητα και τη σημασία της φιλίας.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το παιδικό βιβλίο της Λίτσας Αλεξανδρίδου Οι αριθμοί είναι... μαγεία! κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Γράφημα σε εικονογράφηση Αγγελικής Σαουλίδου.
