Από τους σημαντικότερους θεατρικούς συγγραφείς και μυθιστοριογράφους, ο Τζον Πρίστλεϊ γεννήθηκε το 1894 στην Αγγλία. Κατατάχθηκε ως εθελοντής στον βρετανικό στρατό και πολέμησε στο δυτικό μέτωπο. Εκεί, λίγο έλλειψε να χάσει τη ζωή του από μια οβίδα. Λίγα χρόνια μετά το τέλος του Πολέμου, άρχισε να φοιτά στο πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. Ήταν η εποχή που άρχισε να γράφει ως μυθιστοριογράφος και ως κριτικός λογοτεχνίας.
Η δεκαετία του '30 υπήρξε πολύ δημιουργική και καθοριστική για την εξέλιξη της ζωής του και της θεατρικής ζωής της Αγγλίας. Εκτός από τα έργα που έγραφε, ασχολήθηκε και με την συγγραφή μυθιστορημάτων και διηγημάτων. Το 1929 είναι η χρονιά που θα κερδίσει τη φήμη και τη δόξα, με αφορμή το μυθιστόρημά του με τίτλο Οι καλοί σύντροφοι. Για αυτό του το μυθιστόρημα απέσπασε το λογοτεχνικό βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ.
Η δημοτικότητα που του χαρίζει η δραματουργία του ανταμείβει τους κόπους και τις προσπάθειές του. Το πρώτο του έργο είναι η Επικίνδυνη στροφή, που έγραψε το 1932, ενώ ακολούθησε, δύο χρόνια αργότερα, η πρώτη του μεγάλη επιτυχία που είναι το Εμείς και ο χρόνος. Ακολουθεί ένα ακόμα έργο του, η Νυχτερινή μουσική, ενώ το 1946 θα καταθέσει το έργο Ο επιθεωρητής έρχεται που γνώρισε την μεγάλη επιτυχία και κέρδισε κοινό και κριτικούς. Η πρεμιέρα του Επιθεωρητή πραγματοποιείται το 1945 στην Μόσχα, ενώ την αμέσως επόμενη χρονιά, ο σπουδαίος ηθοποιός Ραλφ Ρίτσαρντσον ανέβασε το έργο κρατώντας τον ρόλο του επιθεωρητή. Το έργο τιμήθηκε με το βραβείο Ολίβιε.
Η θεατρική του επιτυχία δεν τον «χώρισε» από την συγγραφή μυθιστορημάτων και διηγημάτων. Έτσι έγραψε τα έργα: Αφήστε τον κόσμο να τραγουδήσει, Ηλιόλουστη μέρα, Γιορτή στο Φαρμπρίτζ και Μια μικρή χώρα.
Ο ίδιος ο Πρίστλεϊ είπε για τον εαυτό του και τη ζωή του:
Αποφάσισα να γράψω ένα μυθιστόρημα που, πρώτος από όλους, θα το χαιρόμουν εγώ ο ίδιος, έστω κι αν όχι κανένας άλλος.Δεν θυμάμαι καθόλου τη μητέρα μου αλλά μου λέγουν πως ήταν πολύ έξυπνη και ζωντανή.Ήμουν συγγραφέας, ποιητής, παραμυθάς, σχολιαστής και κοινωνικός φιλόσοφος· έτσι τουλάχιστον πίστευα.Η επιτυχία ή η αποτυχία μιας θεατρικής παραγωγής είναι ως επί το πλείστον ζήτημα τύχης. Οι περισσότεροι άνθρωποι του θεάτρου είναι προληπτικοί και δεν τους αδικώ.Επικρατεί μια ατμόσφαιρα τζόγου που κάνει πολύ δύσκολη κάθε προσπάθεια για σοβαρό θέατρο. Νιώθει κανείς πως είναι με το ένα πόδι στην σκηνή και το άλλο στο χρηματιστήριο.Οι επαγγελματίες συγγραφείς του 18ου αιώνα έπρεπε να μπορούν να γράφουν οτιδήποτε, από κηρύγματα μέχρι φάρσες. Αυτή είναι και η δική μου στάση απέναντι στη δουλειά μου. Δεν ανήκω ούτε στη δημοσιογραφία, ούτε στον συρμό.Ποτέ κανείς δεν με ενθάρρυνε να γράψω οτιδήποτε. Στην πόλη που μεγάλωσα, μόλις προσπαθούσα να αναγνωριστώ σε κάποιο λογοτεχνικό είδος, με άφηναν να καταλάβω πως αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω και τίποτα άλλο. Ναι, μπορούσα να γράψω ένα δοκίμιο, αλλά όχι μυθιστορήματα. Ή μπορούσα να γράψω ένα μυθιστόρημα αλλά όχι και θεατρικό έργο. Κι επειδή έγραφα θεατρικά έργα δεν ήταν επόμενο πως ήξερα και από ραδιόφωνο, το μοναδικό μέσο επικοινωνίας στον πόλεμο. Αυτό γινόταν συνέχεια. Και ήταν για μένα μια πρόκληση που δεν μπόρεσα ποτέ να της αντισταθώ.
Το 1919 παντρεύεται την Pat Tempest και αποκτάει μαζί της δύο κόρες. Δυστυχώς, όμως, λίγο αργότερα (το 1925) πεθαίνει η γυναίκα του από καρκίνο. Εντωμεταξύ έχει πιάσει δουλειά και εργάζεται σε έναν εκδοτικό οίκο. Γράφει κριτικές και δοκίμια και εκδίδει διάφορες συλλογές.
Το 1965 αρνείται τον τίτλο ευγενείας που του είχε προτείνει ο Harold Wilson, ενώ το 1977 του απονέμεται το παράσημο Αξίας.
Ο Τζον Πρίστλεϊ έφυγε από τη ζωή το 1984.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Οι πληροφορίες αντλήθηκαν από το ετήσιο περιοδικό Θέατρο του Θεόδωρου Κρίτα καθώς επίσης και από το περιοδικό θέατρο του Κώστα Νίτσου.
