Δεν θέλω να με σώσει κανείς, μόνη μου θέλω να τα καταφέρω.
Στο προκείμενο τώρα, η υπόθεση αφορά μια ερωτική ιστορία που διαδραματίζεται τον 19ο αιώνα, κυρίως στην Αθήνα, αλλά και αλλού, και μάλιστα, η συγγραφέας μάς βάζει μέσα στη βασιλική κατοικία του Όθωνα και της Αμαλίας, του πρώτου βασιλιά της Ελλάδας. Σε αυτό το ιστορικό και κοινωνικο-πολιτικό πλαίσιο, θα γνωρίσουμε την Ασπασία και θα ζήσουμε τον αταίριαστο έρωτά της· έναν έρωτα μεταξύ δύο ανθρώπων που τους χωρίζουν οι ετερόκλιτοι κόσμοι τους. Ωστόσο, αυτός είναι μόνο ο κεντρικός πυλώνας της μυθοπλασίας, η αφηγηματικότητα δεν μένει μόνο σε αυτό, επεκτείνεται θίγοντας τις κοινωνικές συμβάσεις, τα ήθη, τις συνήθειες, την καθημερινότητα κ.λπ. της εποχής, δηλαδή μια σφαιρική ηθοπλασία που δίνει όλη την εικόνα.
Η αφήγηση παρασύρει και ο ευκολοδιάβαστος χαρακτήρας δομεί ένα βιβλίο που προσφέρεται για όλες τις στιγμές –και τις πιο χαλαρές– ενώ το κείμενο ρέει κυριολεκτικά. Διαβάζοντας σημειώνω ένα ακόμα στοιχείο, ότι εκτός από εποχής είναι και γραμμένο ως τέτοιο, με πιο παλιακό αφηγηματικό στιλ που ταιριάζει με την εποχή και το ηχόχρωμά της.
Υπάρχει μια συγγραφική ισορροπία, πολύ λεπτή, μεταξύ του κατακλυσμιαίου έρωτα, που κυριεύει τον άνθρωπο, και των επιπτώσεων που μπορεί να έχει στις ζωές των ερωτευμένων, κι έτσι εκτός από το φλογερό συναίσθημα και το καρδιοχτύπι, εκτός από την ακατανίκητη έλξη και ανάγκη του άλλου (τα ξέρετε, μην πολυλογώ) συναντάμε και διδαχές όπως όταν λέει: Ο έρωτας είναι σπουδαίο συναίσθημα, όμως όταν υπάρχουν ανυπέρβλητα εμπόδια και μεγάλες διαφορές στα βιώματα και στην καθημερινότητα που επιθυμεί ο καθένας, δυστυχώς ξεθωριάζει. Με άλλα λόγια, μας δίνει και τις δύο πλευρές, μας συνετίζει και μας γειώνει –τόσο όσο– ώστε να μη μας χαλάσει το ταξίδεμα αλλά ούτε να μας αφήσει να ονειροβατούμε. Προφανώς πιστεύει στο παραμύθι, εξού και το υποστηρίζει τόσα χρόνια σθεναρά μέσα από το συγγραφικό της όραμα, αλλά, παράλληλα, δεν επιθυμεί το παραμύθιασμα.
Οι άνθρωποι που είναι θαρραλέοι και αποφασιστικοί, αν πάρουν την απόφαση για κάτι, τότε αυτό ως δια μαγείας γίνεται, θέλει δεν θέλει.
Έχουμε τη σκιαγράφηση μιας ολόκληρης κοινωνίας, της εποχής και το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο συμβαίνουν όλα, που, εξάλλου, έχει μέγιστο ρόλο στην εξέλιξη της υπόθεσης. Έχουμε ένα αισθηματικό δράμα εποχής με τις κοινωνικές του προεκτάσεις και την ιστορική του χροιά που θα ήταν ενδιαφέρον και ως σίριαλ ή ταινία.
Η αλήθεια πρέπει να λέγεται στην ώρα της και όχι να ξεπηδάει μπροστά μας απρόοπτα...
Μια γυναίκα που τόλμησε να ζήσει για έναν μοναδικό σκοπό.Στη ζωή τίποτα δεν κερδίζεται χωρίς κόπο και πολλές φορές χωρίς θυσία. Αν δεν μάθεις να πολεμάς για τον εαυτό σου, τότε θα παραμείνεις για πάντα δέσμιος, άλλοι θα ορίζουν τις πράξεις και τα θέλω σου.Γι' αυτό έδωσε τον αγώνα της η Ασπασία στην αθηναϊκή κοινωνία μετά την άφιξη του Όθωνα στην Ελλάδα. Για να μπορεί η ίδια να ορίσει τη ζωή της και να μην είναι υποταγμένη στη θέληση κανενός.Παρά την αρχοντική της καταγωγή τόλμησε να αγαπήσει και να ακολουθήσει τον άντρα που διάλεξε η καρδιά της, αψηφώντας όλους τους κανόνες. Κι ας την αποκλήρωσε ο πατέρας της, κι ας την εξόρισε η κοινωνία, κι ας ήξερε ότι μια τέτοια προσβολή τιμής ξεπλένεται μόνο με αίμα...Η Ασπασία τόλμησε, γιατί πέρα από τα ονόματα, το γένος, τα οικόσημα και τα άρματα που κουβαλά ο καθένας, υπάρχει πάντα αυτό που απομένει, όταν ξεγυμνώνει την ψυχή του ένας άντρας και μια γυναίκα. Η άσπιλη και αμόλυντη αγάπη, την οποία δεν μπορεί να τους την αφαιρέσει ούτε ο θάνατος...
