Αγαπημένοι μου φίλοι, για σήμερα έχω επιλέξει ένα πολύ εύστοχο βιβλίο και ενόσω η έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς είναι προ των πυλών, θεώρησα χρέος μου να σας το παρουσιάσω.
Σε αυτό το βιβλίο, θα γίνει λόγος για τη δυσλεξία και τα δυσλεκτικά παιδιά. Θα μάθουμε τις συμπεριφορές τους και τα συναισθήματά τους και μέσα από τις σελίδες του θα προσπαθήσουμε να τα κατανοήσουμε και –γιατί όχι;– να τα βοηθήσουμε.
Στη παρέα μας θα προστεθεί η μικρή Αθηνά, η οποία μπερδεύει το γράμμα έψιλον με τον αριθμό 3. Μη μου πείτε ότι δεν μοιάζουν, γιατί θα είναι ψέματα. Μοιάζουν πολύ και, όπως φαίνεται, κάποιοι δυσκολεύονται να τα ξεχωρίσουν!
Η Αθηνά, λοιπόν, μπερδεύει γράμματα μεταξύ τους, συλλαβίζει κάθε μικρή ή μεγάλη λεξούλα, χρησιμοποιεί μονάχα το γιώτα στις λέξεις που γράφει αντί για όλα τα υπόλοιπα –η, υ, ει, οι,– και δυστυχώς είναι μέλος μιας τάξης όπου τα υπόλοιπα παιδιά γελάνε τόσο με τα λάθη της όσο και με την αγχωμένη συμπεριφορά της.
Η Αθηνά, αντιλαμβάνεστε ότι είναι λυπημένη, μα μη στενοχωριέστε, άμεσα θα λάβει δράση η καλή της δασκάλα. Η δασκάλα ενημερώνει τη μαμά της Αθηνάς και τότε η μαμά με κατανόηση, αγάπη και πολλή υπομονή θα αγκαλιάσει την Αθηνά και με την πολύτιμη βοήθεια των ειδικών που στην περίπτωσή της είναι ένας λογοθεραπευτής, όλα θα πάρουν τον δρόμο τους προς τη σωστή κατεύθυνση.
Δεν θα σας πω πώς τελειώνει ιστορία. Με έχετε συνηθίσει άλλωστε να μην αποκαλύπτω τον επίλογο κάθε παιδικού βιβλίου. Θα σας πω μονάχα ότι η Αθηνά κατάφερε να ενταχθεί στο σύνολο, κατάφερε να ξεμπλέξει πολλά πράγματα στο μυαλό της και αυτό γιατί τόσο η δασκάλα όσο και η μαμά έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, ζητώντας βοήθεια από τους ειδικούς!
Μικροί μου φίλοι και εσείς γονείς, θυμηθείτε:
Κανένας μας δεν τα ξέρει όλα!
Ο καθένας μας έχει τις δικές του δεξιότητες, άλλοτε μικρές και άλλοτε όχι.
Κανένας μας δεν γνωρίζει τις κατάλληλες πληροφορίες έτσι ώστε να βοηθήσει πάνω σε ένα πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίζει ένα παιδί!
Μην ντρέπεστε να ζητήστε τη βοήθεια του ειδικού και να είστε σίγουροι ότι τα αποτελέσματα θα είναι άμεσα και θετικά!
Στο τέλος δε του βιβλίου υπάρχουν λίγα λόγια για τη δυσλεξία και κάποιες δραστηριότητες για τους μικρούς μας φίλους. Οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε ευχάριστα ένα κείμενο το οποίο έχει γραφτεί από ένα υποτιθέμενο δυσλεκτικό παιδί, το οποίο διαβάζεται μπορώ να πω αρκετά εύκολα και συνοδεύεται από κάποιες ερωτήσεις έτσι ώστε να κατανοήσουν ακόμα και οι μικροί μας φίλοι πώς αυτά τα παιδιά μπορεί να γράφουν και να αντιλαμβάνονται τις λέξεις.
Οι τελευταίες σελίδες κάνουν λόγο για την ενσυναίσθηση, ένα χαρακτηριστικό το οποίο πρέπει όλοι, μα όλοι, να κάνουμε κτήμα μας και εμείς ως γονείς να προσπαθήσουμε να την τροφοδοτήσουμε και στα παιδιά μας.
Τέλος, ξεκινώντας από τον εαυτό μας, θα πρέπει να μάθουμε να τον αποδεχόμαστε, θα πρέπει να μάθουμε και στα παιδιά μας να αποδέχονται τον εαυτό τους, γιατί μονάχα τότε θα καταφέρουν να αποδεχτούν και τους άλλους γύρω τους.
Εικονογράφηση: Σοφία Γκαργκάλα
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κομνηνός.
Επιμέλεια - διορθώσεις: Τζένη Κουκίδου
Το οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει:
Η Αθηνά ξεκινά το Δημοτικό γεμάτη όνειρα, μα γρήγορα έρχεται αντιμέτωπη με μια σκληρή πραγματικότητα. Το Ε της μοιάζει με 3, τα γράμματα μπερδεύονται και κάθε προσπάθειά της μοιάζει αποτυχημένη. Τα πειράγματα των συμμαθητών της την πληγώνουν, την κάνουν να νιώθει πως δεν αξίζει. Όμως, η μητέρα της παίρνει μια απόφαση που αλλάζει τα πάντα...
Το Ε που έγινε 3 είναι μια τρυφερή παιδική ιστορία για τις μαθησιακές διαταραχές, που αναδεικνύει τις δυσκολίες, αλλά και τη δύναμη των παιδιών που τις αντιμετωπίζουν. Για παιδιά, γονείς και εκπαιδευτικούς που πιστεύουν στη δύναμη της κατανόησης και της αποδοχής. Περιλαμβάνονται δραστηριότητες για τους μικρούς μας φίλους, αλλά και χρήσιμες πληροφορίες για γονείς και εκπαιδευτικούς σχετικά με τη δυσλεξία, την ενσυναίσθηση και την αποδοχή του εαυτού μας.
H Nίκη Χρυσίδου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1989. Σπούδασε κλασική Φιλολογία στο Α.Π.Θ. και μετέπειτα συνέχισε τις σπουδές της αποκτώντας το πρώτο μεταπτυχιακό στην Ειδική Αγωγή του University of East London. Συμμετείχε σε πολλά σεμινάρια με θέμα τις μαθησιακές δυσκολίες και τη σχολική ψυχολογία. Κατέκτησε, στην πορεία των χρόνων, ακόμα ένα μεταπτυχιακό σχετικό με την Εκπαίδευση των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες στο Πανεπιστήμιο της Λευκωσίας. Από το 2012 δουλεύει σε σχολεία, κάνοντας παράλληλη στήριξη σε παιδιά με δυσκολίες. Επιπλέον, συμμετέχει ως ομιλήτρια σε ημερίδες για τη δυσλεξία και τις μαθησιακές δυσκολίες. Σήμερα εργάζεται στη δημόσια Δευτεροβάθμια εκπαίδευση ως αναπληρώτρια. Αγαπάει πολύ τα παιδιά και έχει ως στόχο ζωής την ισότιμη ένταξη και συμπερίληψη όλων των μαθητών στα δημόσια σχολεία. Είναι παντρεμένη με τον ψυχολόγο Δέτση Μιχάλη και έχει δύο αγόρια, τον Δημήτρη και τον Κωνσταντίνο. Τα τελευταία χρόνια ζει στον Βόλο με την οικογένειά της.
