koukidaki: Δέκα διάλογοι για το σεξ

Ο Άρτουρ Σνίτλσερ (1862-1931) ήταν Αυστριακός συγγραφέας και σπούδασε ιατρική, με ενδιαφέρον στην ψυχιατρική. Το 1893 αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία και έγραψε κείμενα όπως «Η φυγή στο σκοτάδι» (1917), «Τερέζα» (1928), το θεατρικό «Ανατόλ» (1893) και πολλά άλλα. Το 1897 το έργο του «Reigen» («Ερωτικό γαϊτανάκι») απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία κι ο συγγραφέας το απέσυρε από τις γερμανόφωνες χώρες. Κεντρικό θέμα του κειμένου είναι οι ερωτικές συνευρέσεις μεταξύ ανθρώπων από διάφορες και διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, με συνέπεια να δείχνεται η αγάπη, ο έρωτας και το σεξ υπό ποικίλες οπτικές γωνίες.

Με τον τίτλο «Δέκα διάλογοι για το σεξ» και μετάφραση της Αλίκης Δανέζη-Knutsen αυτό το έργο παρουσιάζεται στο θέατρο «Θησείον» και ταξιδεύει τον θεατή σε μια Βιέννη γεμάτη ερωτικές προκλήσεις και πρόθυμη για έντονες συγκινήσεις. Δε μένουμε όμως μόνο εκεί, μιας και τα ζευγάρια που υποδύονται ο Γιώργος Χρανιώτης και η Θεοδώρα Τζήμου ταξιδεύουν άχρονα και άτοπα, παρουσιάζοντας διαχρονικές καταστάσεις και σχέσεις μεταξύ των αντρών και των γυναικών. Τρυφερές στιγμές εναλλάσσονται με κωμικές, η προδοσία αντικαθίσταται από τη γαλήνη, το σεξ με τον έρωτα και την αγάπη, όλα σ’ ένα αρμονικό σύνολο που βασίζεται αποκλειστικά στους ηθοποιούς, μιας και τα σκηνικά είναι ανύπαρκτα ενώ τα κοστούμια τα αλλάζουν οι ίδιοι κατά τη διάρκεια των πράξεων. Με άψογο συγχρονισμό και ένταση μεταμορφώνονται, χορεύουν και φιλιούνται, κλαίνε και μένουν σιωπηλοί, με ελάχιστες λέξεις-κλειδιά να καθοδηγούν τον θεατή ως προς το πού και πότε βρισκόμαστε σε κάθε σκηνή. Αυτή η γοητευτική εναλλαγή ρόλων και τόπων δημιουργεί ένα δυνατό κείμενο που κουμπώνει αρμονικά ακόμη και στο σήμερα («Μερικές φορές δε θέλω να είμαι μόνο γυναίκα σου αλλά και ερωμένη σου» ή ακόμη χειρότερα: «Τι κακοί που είστε εσείς οι άντρες. Σίγουρα κάνετε τα ίδια σε όλες»).

Ο στρατιώτης Φρανς, ο αφέντης Άλφρεντ, ο παντρεμένος Καρλ, ο Ρόμπερτ ζωντανεύουν χάρη στην ποικιλομορφία του Γιώργου Χρανιώτη ενώ η Λοκάρντια, η Μαρία, η Έμμα μιλάνε, νουθετούν, απαιτούν, διεκδικούν μέσα από την εύπλαστη και υποδειγματική Θεοδώρα Τζήμου, που με εξέπληξε αρκετές φορές για τις πάμπολλες εκφραστικές και κινησιολογικές της αλλαγές. Αυτή η πρωτοτυπία αποτελεί μεγάλη πρόκληση αλλά κι οι δυο τα κατάφεραν επάξια και μ’ έπεισαν για τον εκάστοτε χαρακτήρα που υποδύονταν. Τα κοστούμια του Πάρη Μέξη είναι ευέλικτα και προσαρμόζονται εύκολα σε κάθε εναλλαγή και η μουσική του Blaine Reininger είναι υποδειγματική (μ’ άρεσε τόσο πολύ που έψαξα για τον καλλιτέχνη μετά το πέρας της παράστασης).

Οι «Δέκα διάλογοι για το σεξ» είναι ένα σκαμπρόζικο θεατρικό κείμενο που παρουσιάζει τις διαφορετικές εκφάνσεις του έρωτα μεταξύ των ανθρώπων και παραθέτει μια σειρά από τρυφερά αλλά και κωμικά στιγμιότυπα γύρω από τις αντιλήψεις, τη νοοτροπία, τις ανάγκες και τις επιθυμίες που δημιουργούνται όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, παθιάζονται ή αγαπιούνται.

Ακόμα και ο Φρόιντ παραδέχθηκε πως ο Σνίτσλερ, «καίτοι δεν διέθετε τα επιστημονικά εργαλεία, έψαυσε τα μύχια της σεξουαλικότητας». Σε έργα του Άρτουρ Σνίτσλερ βασίστηκε το σενάριο σημαντικών ταινιών όπως το «Eyes Wide Shut» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, το «360» του Φερνάρντο Μεϊρέγιες κ.α.

Συντελούν:

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Αλίκη Δανέζη Knutsen

Σκηνικά-Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική: Blaine Reininger

Σχεδιασμός φωτισμών: Χριστίνα Θανάσουλα

Κίνηση: Θανάσης Ακοκαλίδης

Βοηθός σκηνοθέτη: Κατερίνα Παπαναστασάτου

Κατασκευή κοστουμιών: Μαρία Σιαφάκα

Διεύθυνση παραγωγής: Αναστασία Γεωργοπούλου

Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη

Παραγωγή: Stefi Productions-Γιάννης Μ. Κώστας

Παίζουν: Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργος Χρανιώτης