Ωραίο κι ενδιαφέρον, από τις πρώτες σελίδες του, το μυθιστόρημα της Γεωργίας Κραββαρίτη Κρυστάλλενια κόρη, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Έξη. Το σερί των επιτυχημένων μυθοπλασιών από τις εκδόσεις Έξη συνεχίζεται και με αυτό το βιβλίο για την ιστορία της Ζωής, μιας κοπέλας που η μοίρα της επιφύλασσε τραγικά γεγονότα, πολύ έντονες στιγμές, δραματικές καταστάσεις και ψυχικό πόνο.
Στην υπόθεση, μία εγγονή φτάνει στο σπιτικό της γιαγιάς της με ένα μεγάλο βάρος στους ώμους της. Φοβισμένη και ανήμπορη να αυτοβοηθηθεί καταφεύγει σε εκείνη που, με τη βοήθεια του πατέρα Νεκτάριου, δίνουν τη μόνη εφικτή λύση στο πρόβλημα. Όλες οι προβλέψεις για το μέλλον και κάθε άλλο σχέδιο αποτυγχάνουν οικτρά όταν η Άννα καταφεύγει στην αυτοχειρία επειδή μετανιώνει για ό,τι έχει γίνει.
Η Ζωή τώρα, χάνει τους γονείς της όντας μόλις δεκαοκτώ ετών, από αδιευκρίνιστα αίτια, όμως στο πλάι της, στυλοβάτης σωστός, στέκεται ο πατέρας Νεκτάριος. Εκείνος είναι που θα τη φυγαδεύσει κρυφά σε μοναστήρι όπου και θα περάσει αρκετά χρόνια από τη ζωή της.
Η Ζωή, λοιπόν, θα συναντήσει εκείνον που αγάπησε και από τον οποίον προδόθηκε, είκοσι χρόνια μετά. Τότε, ο ίδιος άνθρωπος, ο πατέρας Νεκτάριος, θα τη βοηθήσει να αντικρίσει την αλήθεια της ζωής της και τότε ξεκινά η αντίστροφη μέτρηση για την αποκάλυψη της αλήθειας. Της μόνης αλήθειας για τις ζωές όλων των ηρώων της ιστορίας.
Μπορείς να στρέψεις πίσω τα ρεύματα, σαν κυλούν ορμητικά τα νερά; Όχι, φυσικά. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν άμυνες, ότι δεν μπορείς να αντισταθείς ώστε να μην σε παρασύρουν...
Πρόκειται για αξιοπρόσεκτο μυθιστόρημα που διαβάζεται απνευστί και γοητεύει. Διαθέτει πολύ έντονες σκηνές, εικόνες και στιγμές, πανέμορφα παρουσιαζόμενες που συμπαρασύρουν τον αναγνώστη στις σελίδες του (κι αν θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μία αντίστιξη, τότε στο παραπάνω ερώτημα υπάρχει μία εξαίρεση κι αυτή αφορά στη λογοτεχνία καθώς, πράγματι, ένας φιλαναγνώστης μπορεί να αφεθεί και να παρασυρθεί από ένα βιβλίο χωρίς κακές συνέπειες). Να περιμένετε θρήνο ψυχής και δράμα αν και, με έντεχνο τρόπο, περίπου στα μισά, από το κοινωνικό στοιχείο και το δραματικό υπόβαθρο η συγγραφέας περνά στο ονειρικό και το παραμυθένιο, κάνοντας μία στροφή που στρογγυλεύει τις αιχμές βοηθώντας τη συνέχεια της αφήγησης.
Ο ποταμός Αχέροντας κατέχει μια πρωταγωνιστική θέση σε όλη την έκταση. Οι πιο έντονες στιγμές της ιστόρισης θα συμβούν στα νερά του, στα μέρη του, ενώ όλες οι λαϊκές παραδόσεις, που αφορούν στον θρυλικό ποταμό, εμβολίζονται με σοφία.
Υπάρχουν διάφορα σημεία να σταθεί κανείς. Το ερώτημα που τίθεται: Πόσο λάθος όμως μπορεί να ήταν η αγάπη; έχει μέγιστο ρόλο από την αρχή ως το τέλος, παρόλο που η απάντηση είναι ή δείχνει δεδομένη. Επίσης, η συμβουλή πως το καλό που κάνεις επιστρέφει σε εσένα (το ίδιο όμως και το κακό) κ.ά.
Πρόκειται για καλογραμμένο, ιδιαίτερα φορτισμένο ανάγνωσμα και πολύ συγκινητικό. Ένα πανάξιο βιβλίο με χαρακτήρες, πλοκή, ανατροπές και αποκαλύψεις που συναρπάζουν. Διαβάζεται από όλες τις ηλικίες και χαρίζει στιγμές που δεν θα ξεχάσεις την επόμενη στιγμή.
Με κέρδισε!
