Στην ατζέντα του Αυγούστου...

Επιλογές πολιτισμού και νέα για τον Αύγουστο του 2019. Η ανάρτηση ενημερώνεται διαρκώς...

2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΝΑΨΥΚΤΉΡΙΟΝ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ στην ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ 29/08 – 01/09. Για δεύτερη συνεχιζόμενη χρονιά οι μουσικοί κι η Μουσική, τα βιβλία και ανεξάρτητοι εκδοτικοί οίκοι στην πρώτη γραμμή σε μια συνάντηση πολιτισμού για ν' ακουστεί δυνατά πως η πλατεία Εξαρχείων είναι τόπος ελεύθερης συνάντησης, έκφρασης και δημιουργικής χαράς, σε μία εποχή όπου τα πάντα φαίνονται να καλύπτονται και να απειλούνται από τον νεοφιλελεύθερη κινδυνολογία των ΜΜΕ κι εκείνους που θέλουν να μας πείσουν πως τα πάντα είναι μία εμπορική δραστηριότητα και το χρήμα ο μόνος τρόπος συνδιαλλαγής. Στην γειτονιά μας τα Εξάρχεια, όπου το rbnb από τη μια και η οργανωμένη παραβατικότητα από την άλλη καθώς η διαρκής τρομοκράτηση από τις κατασταλτικές δυνάμεις στο όνομα της δημόσια τάξης, απαξιώνουν και αποψιλώνουν την γειτονιά μας, καθώς είναι ολοφάνερα τα αποτελέσματα της οικονομικής εξαθλίωσης και του προσφυγικού άλυτου προβλήματος με ανθρώπους που δεν έχουν τόπο να σταθούν και να ανασάνουν. Όπου το δόγμα «Ησυχία Τάξις και Ασφάλεια» σαν φάντασμα του παρελθόντος απειλεί και πάλι να κυριεύσει το παρόν και το μέλλον μας. Με ευθείες απειλές από κάθε μορφής εξουσία για "εκκαθάριση" και δήθεν "ανάπλαση" τής γειτονιάς μας ως δήθεν "τόπο ανομίας και άβατο" έχοντας ήδη κάνει το πρώτο βήμα καταργώντας το Πανεπιστημιακό Άσυλο και εκκενώνοντας καταλήψεις στέγης προσφύγων. Σε όλα αυτά κι άλλα πολλά, αντιστεκόμαστε και απαντάμε όπου χρειαστεί δυναμικά με την αλληλεγγύη, τη συνεργασία, την δημιουργικότητα και ανθρώπινη επικοινωνία. Εδώ, στην πλατεία Εξαρχείων συναντιόμαστε όπως κάνουμε πάντα παλεύοντας με τη γκρίζα πραγματικότητα διεκδικώντας μια πιο ανθρώπινη ζωή. Τα Εξάρχεια υπήρξαν και παραμένουν ένας πυρήνας και μία πηγή ελεύθερης διακίνησης ιδεών, τάσεων, απόψεων, πρωτοπορίας και πολιτικών ζυμώσεων. Για 4 μέρες και νύχτες, μαζευόμαστε στην πλατεία και συναντιόμαστε με παλιούς και νέους φίλους, με νέες και παλιότερες μπάντες και μουσικούς, με συγγραφείς, ποιητές, εκδοτικούς οίκους που στέλνουν το δικό τους μήνυμα σεβασμού σε κάθε διαφορετικότητα στην πολυδυσφημισμένη αλλά γεμάτη πάθος και θετική ενέργεια πλατεία Εξαρχείων, με όρους χαράς για τη ζωή και για μια ζωή που δεν θα στερείται την χαρά της ελευθερίας. Αγωνιζόμαστε κι εκφραζόμαστε χωρίς αγωνία γιατί δεν μπορούμε και κυρίως δεν θέλουμε να ζήσουμε αλλιώς. Δεν θέλουμε να ζήσουμε με φόβο και σκυμμένο το κεφάλι. Θέλουμε να ζούμε ελεύθεροι Άνθρωποι στην ελεύθερη περιοχή που μεγαλώσαμε, ζούμε και εργαζόμαστε, στα Ωραία μας Εξάρχεια. Χωρίς σπόνσορες ή χορηγούς κόντρα σε όσους επιβουλεύονται την ζωή της γειτονιάς μας, σας καλούμε να στηρίξετε αυτή τη προσπάθεια ενεργά, με την αναδημοσίευση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με την φυσική σας παρουσία και τη ενεργή σας συμμετοχή.

ΠΕΜΠΤΗ 29/8: 1. ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ, 2. ΒΑΣΙΛΗΣ ΡΑΛΛΗΣ, 3. PENNY DREADFUL, 4. MR. HIGHWAY BAND

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/8: 1. ENVY NEVER DIES, 2.THEIR METHLAB, 3. DR. FLIPOUT'S ONE CAN BAND, 4. NIKOLAS RAZASTARR

ΣΑΒΒΑΤΟ 31/8: 1. INCIRRINA, 2. ΜΠΑΛΑΝΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΝΟΥΣ, 3. DANCE WITH IVISIBLE PARTNERS, 4. BAG OF NAILS, 5. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ, 6. ΓΥΜΝΑ ΚΑΛΩΔΙΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ 1/9: 1. SCHIZO CONSTELATION, 2. NOMIK, 3. NEW ZERO GOD, 4. ΑΕΡΑ ΠΑΤΕΡΑ

Στο Bazaar Βιβλίου Συμμετέχουν οι ανεξάρτητοι Εκδοτικοί Οίκοι: εκδόσεις ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ, εκδόσεις ΕΡΜΑ, εκδόσεις BIBLIOTHEQUE, εκδόσεις OPPORTUNA, εκδόσεις ΠΑΝΟΠΤΙΚΟΝ, εκδόσεις ΑΠΟΠΕΙΡΑ, εκδόσεις ΚΟΑΝ, εκδόσεις ΦΑΡΦΟΥΛΑΣ, εκδόσεις ΑΣΤΑΡΤΗ, εκδόσεις ΧΑΡΑΜΑΔΑ, εκδόσεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ.

Οι εκδηλώσεις θα αρχίζουν κάθε ημέρα στις 20.00 και θα λήγουν στις 12.00 μ.μ.

Αφιέρωμα στον Στέλιο Καζαντζίδη στο Ευριπίδειο θέατρο της Σαλαμίνας την Κυριακή 25 Αυγούστου στις 21.00. Ο Στέλιος Καζαντζίδης υπήρξε ένας από τους λίγους τραγουδιστές, που κέρδισαν αδιαφιλονίκητα τον τίτλο του λαϊκού ερμηνευτή,  αγαπήθηκε φανατικά, μπήκε στις καρδιές και στα σπίτια των ανθρώπων, τραγουδήθηκε όσο λίγοι και χάρισε το αίσθημα της οικειότητας σε όσους ένιωσαν ότι τραγουδά για εκείνους.  Με τη μοναδική υφή της φωνής του κατάφερε να εκφράσει τις αγωνίες, τους φόβους, αλλά και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς ανθρώπων, για τους οποίους η επιβίωση δεν ήταν και τόσο αυτονόητη. Οικονομικά και κοινωνικά αποκλεισμένοι, πρόσφυγες, εργάτες, όλοι αγωνιστές της καθημερινότητας αναζητούσαν στα τραγούδια του παρηγοριά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζαν καθημερινά. Ο Καζαντζίδης τραγούδησε τον έρωτα και τις μικρές χαρές της ζωής σε δημιουργίες κορυφαίων συνθετών και στιχουργών που αγαπήθηκαν και λατρεύτηκαν από τον κόσμο και εξακολουθούν να μας συγκινούν…

Τραγουδάνε: Θέμης Αδαμαντίδης, Πίτσα Παπαδοπούλου, Λεωνίδας Βελής, Βάσω Χατζή, Βαγγέλης Κονιτόπουλος, Στέλιος Περπινιάδης, Μπάμπης Καραπέτης, Νότης Θαλασσινός, Φώτης Κιμωλιάτης | Θα χορέψει το Ελληνικό Κέντρο Ζεϊμπέκικου | Παρουσίαση: Ελένη Φιλίνη | Επιμέλεια προγράμματος: Φαίδων Λιονουδάκης | Προπώληση: Δημαρχείο Σαλαμίνας, Πολυχώρος Αυλαία Πασαλιμάνι, Viva, Public | Μέρος των εσόδων θα διατεθούν στο Χατζηκυριάκειο Ίδρυμα
Πέντε διπλές προσκλήσεις έχουν δοθεί για τη συναυλία. Διαβάστε τους όρους των δώρων και τα ονόματα των τυχερών εδώ.

Επιλογές πολιτισμού και νέα για τον Ιούλιο του 2019

Επιλογές πολιτισμού και νέα για τον Ιούλιο του 2019. Η ανάρτηση ενημερώνεται διαρκώς. Κρατήστε τη στα αγαπημένα, στους σελιδοδείκτες σας...

Η θεατρική ομάδα Beans παρουσιάζει, την Κυριακή 14/7 στις 21.00 στο θέατρο Olvio (Ιερά Οδός και Φαλαισίας 7, Κεραμεικός) και τις Τρίτες, Πέμπτες 16/7, 18/7, 23/7 και 25/7 στο θέατρο 104 (Ευμολπίδων 41, Γκάζι), το θεατρικό έργο με τίτλο Αντωνυμία, βασισμένο στο Pronoun του Evan Placey, σε διασκευή της Κυβέλης Ζώτου και σκηνοθεσία του Will J. Bright. Το έργο πραγματεύεται την σχέση ενός έφηβου transgender αγοριού, του Dean, κατά την περίοδο του επαναπροσδιορισμού του φύλου του, με τον επίσης έφηβο αλλά cisgender Άλεξ. Θίγει το θέμα της αποδοχής και αντιμετώπισης των τρανς εφήβων από την οικόγενεια, το εκπαιδευτικό σύστημα και το φιλικό περιβάλλον τους.
Σκηνοθεσία: Will J. Bright | Σκηνικά: Μαντίθεος-Ματθαίος Μαυρομμάτης, Τζίμυ Παναγιωτόπουλος | Κοστούμια: Νεφέλη Χατζάτογλου, Τζίμυ Παναγιωτόπουλος | Διασκευή: Κυβέλη Ζώτου | Πρωταγωνιστούν: Μαντίθεος-Ματθαίος Μαυρομμάτης, Τζίμυ Παναγιωτόπουλος, Γιώργος Αλέξανδρος, Λεύκιππος Γεώργας Νεφέλη Χατζάτογλου, Κυβέλη Ζώτου, Αντώνης Τριανταφυλλόπουλος, Will J. Bright, Λεωνίδας Φιλιππίδης, Νίκος Έκτορας Κλητοράκης

Η Θεατρική Ομάδα ACTORS IN ACTION σας καλεί στο Θέατρο Της Ημέρας [Γεννηματά 20, Αμπελόκηποι (Μετρό Πανόρμου), 6944386730] το Σάββατο 6 Ιουλίου και τη Δευτέρα 8 Ιουλίου στις 20.30 για να σας παρουσιάσει μια σύνθεση από 7 μονόπρακτα και 1 μονολόγου με τίτλο Κραυγές γυναικών! Αυτά τα έργα έχουν στόχο να ευαισθητοποιήσουν και να κινητοποιήσουν ενάντια στη βία (λεκτική, σωματική, συναισθηματική, ψυχική) που υφίστανται οι γυναίκες.
Τα ΕΦΤΑ ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ & ο ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ (κατά σειρά παρουσίασης) είναι:
1) ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΠΕΡΘΑ του Τεννεσσή Ουίλλιαμς
2) Η ΛΑΙΔΗ ΦΘΕΙΡΟΖΟΛ του Τεννεσσή Ουίλλιαμς
3) Η ΑΔΕΣΜΕΥΤΗ του Τεννεσσή Ουίλλιαμς
4) ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ– Μονόλογος του Ντάριο Φο
5) ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, ΛΙΛΥ; του Τεννεσσή Ουίλλιαμς
6) ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΔΩΜΑΤΙΟ του Τεννεσσή Ουίλλιαμς
7) Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ- Πρώτη Πράξη, Σκηνή 2 του Μάρτιν Μακντόνα
και Ο ΡΟΛΟΣ του Γιώργου Καστρουνή
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ : Γιώργος Καστρουνής | ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ: Γιώργος Σηφάκης | ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΗΧΟΥ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗΣ: Άγγελος Ντοβίνος | ΠΑΡΑΓΩΓΗ: “Actors in Action” | Παίρνουν μέρος (κατά αλφαβητική σειρά) τα μέλη της Θεατρικής Ομάδας, “ACTORS IN ACTION” (Wednesday Group): Βασιλείου Μαριάννα, Γούλη Ελένη, Δανίκα Χαρά, Καντλή Νάνσυ, Καρμιράντζου Τάνια, Κατσιματίδου Χρύσα, Λέκκα Ελένη, Μέλιου Κατερίνα, Μποδόσογλου Σωτήρης, Πουλοπούλου Ινώ, Σταματάκη Διονυσία, Στάμου Ελένη, Τερζή Σάρα

Το κυνήγι της χήρας

Αν ένα βιβλίο κερδίζει από τον τίτλο του, αυτή η ιστορία το πετυχαίνει. Κι αν μια ιστορία κερδίζει από ένα έξυπνο εξώφυλλο, επίσης. Αντιπροσωπευτικότατα του περιεχομένου και τα δύο αυτά στοιχεία της μυθοπλασίας της Μαριέλλης Σφακιανάκη-Μανωλίδου... ένα βιβλίο που ξεχειλίζει από καλό χιούμορ, περιεκτικά κεφάλαια, μεστή γραφή, όμορφη ροή... σε ένα γαϊτανάκι γεγονότων που αφορούν στην αναζήτηση της κατάλληλης συντρόφου.

Η Μαρία Μαυρίδου-Καλούδη, οι Αχουλήδες και οι Σευτελήδες, οι Εξυπνούληδες και οι Χαζούληδες

Εξυπνούπολη λένε την πάνω χώρα.

Ξεχωρίζει από όλες, γιατί είναι πάντα ολάνθιστη και μυροβόλα.

Υπάρχει όμως και η κάτω χώρα,

Που δεν έχει φως, χαρά και χρώμα.

Νομίζουν όσοι ζούνε εκεί, πως...

Ομορφιά είναι το βρεγμένο χώμα.

Υγρασία και λάσπη έχουν για στρώμα.

Λουλούδια δεν μύρισαν ποτέ,

Ήρθε, θαρρούν η χαρά, με την υγρασία.

Δέντρα, λουλούδια φως, τα βλέπουν όλα σαν υποκρισία.

Εξυπνούληδες και Χαζούληδες πρέπει όμως να γίνουν φίλοι.

Σχέδια να κάνουν, να σώσουν ότι όμορφο έχει απομείνει.

Αν ήμουν άνθρωπος

Πέτρου Λυγίζου

Αν ήμουν άνθρωπος

Δεν θα είχα παγωμένο βλέμμα

Οι πάγοι δεν θα έλιωναν

Η λεοπάρδαλη δεν θα έμπαινε στο σπίτι μου

Η βροχή θα χόρευε ήσυχη

Αν ήμουν άνθρωπος

Δεν θα έκλεβα τα όνειρά σου

Δεν θα χρειαζόμουν τις φυλακές

Δεν θα ήταν περίπλοκη η ζωή μου

Το γιασεμί θα ταξίδευε τα καλοκαίρια

Η θάλασσα θα αγκάλιαζε τον γαλήνιο ύπνο μου

Μα δεν είμαι

Και τους χειμώνες ψάχνω πανσελήνους περασμένες

Τα καλοκαίρια χιονίζει μέσα μου

Δε γελώ παρά μέσα στη θλίψη

Δεν βρίσκω κέρδος παρά μόνο στην απώλεια

Δεν είμαι αρτιμελής

Παρά μονάχα στην αναπηρία σου

Είμαι όμως πολιτισμένος

Έχω αεροπλάνα

Μα μένω ασάλευτος στη μοναξιά μου

Έχω ατρόμητα όπλα

Μα είμαι αιχμάλωτος του φόβου μου

Έχω φάρμακα καινούρια

Και -ανίατη μέσα μου-

Την έπαρσή μου ότι μπορώ τα πάντα…

Μα ούτε μπόρεσα

Ούτε ποτέ μου θα μπορέσω κάτι

Γιατί είμαι σαν λιοντάρι δίχως βρυχηθμούς

Σαν άγριος χοίρος με χαυλιόδοντες κρυμμένους

Σαν φίδι που έρπει πιο γρήγορα απ΄τον ήχο

Σαν αστακός μακριά από τη θάλασσα

Κι έτσι,

Έγκλειστος στην αποτρόπαιη φυλακή μου

Κρυμμένος μέσα στα όπλα, στα φάρμακα και στις μηχανές μου

Σχεδιάζω παράθυρο στους ατσάλινους τοίχους

Πετώ στο πάτωμα ψίχουλα απ’ το μεταλλαγμένο ψωμί μου

Και -αφηρημένος, σκυφτός- επινοώ χιλιάδες μυρμήγκια

Ίσα μονάχα να θυμηθώ

Πώς είναι να έχεις συνοδοιπόρους

Έναν σκοπό στο δρόμο σου τον ανηφορικό

Και -πάνω απ΄όλα-

Ένα παράθυρο στο φως…

🌿

Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του Νίκου Σαμαρά από την ατομική έκθεση με γενικό τίτλο Mirage (ακρυλικό σε καμβά)

Από τον ίδιο:

 Κρυψώνα

Ο νεκροθάφτης

Η Μήνα Μητροπούλου, Ο Δόκτωρ Τσουρεκάκης και το πασχαλινό αβγό

Ο ήρωας αυτού του παραμυθιού είναι ένας

Διακεκριμένος επιστήμονας

Ο οποίος όμως δεν έχει

Κανέναν φίλο και μένει μόνος

Του μέσα στον πύργο του.

Ωστόσο διαβάζει πολλά βιβλία για την φιλία. Φοβάται όμως μην γίνει

Ρεζίλι όταν πει το όνομα

Γιάννης Σμυρναίος

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 17 Οκτωβρίου 1940 και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1966. Πέθανε στα τέλη Μαρτίου 2019. Η φωτογραφία είναι από το πρόγραμμα της θεατρικής παράστασης «Καρρέ του έρωτα» (του Κώστα Πρετεντέρη, Αττικό Θέατρο, καλοκαίρι 1976).

Η Σωτηρία Κυρμανίδου, Το ταξίδι της απορίας, Το αστρομαργαριτάρι της αγάπης και Το δελφινάκι νικητής

Η Σωτηρία Κυρμανίδου συμπληρώνει την ακροστιχίδα των τίτλων των βιβλίων της· συγκεκριμένα των παιδικών της παραμυθιών. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.

Βάσσα

Ο Μαξίμ Γκόρκι έγραψε το θεατρικό έργο "Βάσσα Ζελεσνόβα" το 1910 εμπνευσμένος από την "Αγία Οικογένεια" του Μαρξ και του Ένγκελς. Παίχτηκε για πρώτη φορά το 1911 και κέρδισε το βραβείο Γκριμπογιέντωφ στη Μόσχα. Το 1935 ο Γκόρκι ξαναέγραψε το ίδιο έργο με μερικές διαφορές στην υπόθεση. Στην παράσταση που θα δείτε στο θέατρο Vault χρησιμοποιήθηκαν μέρη και από τις δύο εκδοχές του έργου αλλά και αποσπάσματα από "Τη ζωή ενός άχρηστου ανθρώπου" καθώς και "Τους Μικροαστούς" του Γκόρκι.

Η Κατερίνα Ραμανδάνη και ο Διπλός ψυχισμός

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Κ.Ρ.: Η πείνα των μικρών παιδιών πολλών οικογενειών λόγω της βαθιάς κρίσης που μαστίζει την χώρα μας, τα αμέτρητα προσφυγόπουλα που έχασαν τους γονείς τους στην διαδρομή της φυγής τους για μια ελεύθερη κι ασφαλή γη της επαγγελίας, οι οικονομικές δυσκολίες στις μονογονεϊκές οικογένειες, τα απροστάτευτα ορφανά παιδιά (από αυτοκινητιστικό ατύχημα ή ασθένεια των γονιών), η εγκατάλειψη πολλών μικρών παιδιών ως βαλίτσες σε κάποιο ίδρυμα ή σε κάποιο νοσοκομείο ή ακόμη και στους κάδους των δρόμων. Όλα αυτά με ευαισθητοποίησαν και έγραψα αυτό το βιβλίο μου.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;

Κ.Ρ.: ΑΠΟΙΔΡΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ-ΨΥΧΑΣΘΕΝΕΙΑ-ΕΓΚΑΤΑΛΛΕΙΨΗ (ΠΑΙΔΙΩΝ)

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Κ.Ρ.: Να ταξιδέψει νοερά και να εισπράξει τα σημαντικά μηνύματα που είναι διάσπαρτα και προς πολλαπλές κατευθύνσεις. Επίσης να μην μαρτυρήσει τον ένοχο, τον τρόπο και τον λόγο που σκοτώνει τους φίλους του ώστε να χαρούν κι εκείνοι με την σειρά τους το φανταστικό ταξίδι του νου.

Ανθόκηπος

Πέτρου Λυγίζου

Στον κήπο μου έχω δυο τριανταφυλλιές.

Η μία σκαρφαλώνει στον ουρανό

Να κεντήσει το σύννεφο που σε σκεπάζει

Κι η άλλη

Με το άρωμα της άνοιξης στα φύλλα της

Ταξιδεύει μέχρι τα μάτια σου

Για να τυλιχτεί στο φως…

🌹

Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο του εικαστικού και λογοτέχνη Κώστα Ευαγγελάτου από τη σειρά με γενικό τίτλο «Συνθέσεις με ρόδα»

Του ίδιου:

Ζωή

Στο καφενείο

Οι σκιερές γωνιές του μυαλού

Η ποιητική συλλογή του Γ. Αναστασάκη κρύβει μέσα της αλήθειες. Πολλές αλήθειες ώριμες για θέματα της κοινωνίας που μεγαλώνει ανθρώπους άξιους ή και όχι. Όλα τα ποιήματα του διατηρούν τον κανόνα της ομοιοκαταληξίας, πράγμα σπάνιο για νεότερους ποιητές. Και σπάνιο γιατί είναι πολύ δύσκολο να γράψει κανείς ποίηση με ομοιοκαταληξία και να περάσει τα μηνύματα που θέλει χωρίς να γίνεται γραφικός και τα ποιήματα του μονότονα.

Το τρένο που δεν υπάρχει γυρισμός

Έσερνε εκείνο τον όγκο που όμοιό του δεν είχε ξαναδεί. Ήταν βαρύς και ασήκωτος και τον έκανε να ιδρώνει. Τον ανάγκασε να βγάλει μια ανάσα πόνου και κούρασης που ταξίδεψε στο κενό τετράγωνο δωμάτιο σαν πυρηνικός πονοκέφαλος.

Μίλησε κάποια στιγμή στο κενό χώρο περιμένοντας απάντηση αλλά μάταια. Ο όγκος που κουβαλούσε ήταν στα μάτια του θολός και δε καταλάβαινε γιατί. Από την υπερπροσπάθεια μύριζε ούρα και ιδρώτα σα κάποιο μεγάλο ζώο που έχει τρέξει σα να το κυνηγούσανε.

Δεύτερη φύση (εξηνταπέντε χαϊκού)

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη είναι μια από τις ομότεχνες ποιήτριες της γενιάς μου της οποίας την ποίηση ξεχωρίζω ιδιαίτερα για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί καταφέρνει μέσα από σύντομα ποιήματα να λέει με λίγα λόγια μεγάλες αλήθειες, όπως τα συνθήματα ή τα γκράφιτι των τοίχων καθώς βαδίζουμε σε μια μεγαλούπολη.

Τα ορφανά κορίτσια...

Τα ορφανά κορίτσια του οικοτροφείου Μπαμπιλεόν στην ενδοχώρα της Μπαλιμπανίας ένα πρωινό που δεν έμοιαζε με τα υπόλοιπα ξύπνησαν δίχως μαλλιά. Κοίταξαν έντρομα το ένα το άλλο και έπειτα έφεραν τα χέρια στα κοντοκουρεμένα κεφάλια τους. Ψαχούλευαν τις ανύπαρκτες πια μπούκλες τους, έλυναν και έδεναν αόρατες κοτσίδες, τέντωναν σαν χορδές τις φουρκέτες και σημάδευαν το άπειρο. Κατόπιν έβαλαν όλες μαζί τα κλάματα. Ποτάμια δάκρυα με ματοτσίνορα κύλησαν στα πλακάκια από κεραμικό, έπνιξαν τους ξεφτισμένους γαλαζωπούς μαίανδρους, παρέσυραν έγνοιες και παντοφλάκια και ανασήκωσαν τα παιδικά κρεβάτια. Τα κορίτσια στα στρώματα άπλωσαν χέρια κουπιά και γλίστρησαν απαλά από τα ανοιχτά παράθυρα.

Φωτογραφία: Braids, Tom Hogan

Για τον Σεπτέμβριο του 2019

Επιλογές πολιτισμού και νέα για τον Σεπτέμβριο. Η ανάρτηση ενημερώνεται διαρκώς...

Οι Συνομιλίες γυναικών Woolf vs Joyce, επανέρχονται για δεύτερη χρονιά με πρώτο σταθμό την Αθήνα και το θέατρο Αλκμήνη [Αλκμήνης 12, Αθήνα, 2103428650 και 6944540837] Παρασκευή 6, Σάββατο 7, Κυριακή 8 και Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου στις 21:30. Στο έργο ανταμώνουν ηρωίδες έργων της Βιρτζίνια Γουλφ, και του Τζέιμς Τζόυς, με κείμενα της Ντόρις Λέσινγκ και της Εστέρ Βιλάρ. Ο Νίκος Βουδούρης και η Αναστασία Θεοφανίδου, σε μια καινούρια συνεργασία-πρόκληση, επιχειρούν με όχημα τον λόγο των Γουλφ και Τζόυς, αλλά και της Λέσινγκ και της Βιλάρ, να φωτίσουν τα θέλω μας, σε μια δυσνόητη επικοινωνιακά κοινωνία και να ανοίξουν δρόμους πολύ πιο γόνιμους για τον καθένα και για όλους. Επέλεξαν κείμενα τα οποία δημιουργούν σκέψεις, αντιθέσεις, συμφωνίες και γενικά εισβάλλουν στον πυρήνα των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και ειδικά μεταξύ γυναικών και ανδρών, γραπτά κείμενα σημαντικών συγγραφέων που κατέθεσαν τις απόψεις τους και άφησαν τη δική τους ιστορία εδώ και εκατό περίπου χρόνια. Ο λόγος τους, δείχνει να είναι το ίδιο επίκαιρος με τότε και οι λύσεις δείχνουν να βρίσκονται ακόμη σε αναζήτηση.
Σκηνοθεσία: Νίκος Βουδούρης | Επιλογή-προσαρμογή κειμένων: Νίκος Βουδούρης, Αναστασία Θεοφανίδου | Ερμηνεία: Αναστασία Θεοφανίδου | Εικαστική και ενδυματολογική επιμέλεια: Μπάμπης Ματεντζίδης | Βοηθός σκηνοθέτη: Δημήτρης Κολοβός | Φωτογραφίες: Elise Ntoremi Photography | Φωτογραφίες προβών: Ρωμούδης Κωνσταντίνος | Photography by Constantinos | Σχεδιασμός εντύπων: Ντίνα Στέφου | Εκτύπωση εντύπων: Graphica
Η Εταιρεία παραγωγής θεατρικών παραστάσεων AnasaArt παρουσιάζει το εμβληματικό μονόπρακτο του Ζαν Κοκτώ, Ανθρώπινη φωνή, για 3 μόνο παραστάσεις στο θέατρο Παραμυθίας [Παραμυθίας 27, Κεραμεικός, 6983782678, 6983042463]. Πέμπτη 19, 21 και 26 Σεπτεμβρίου στις 21:00. Τον ρόλο της τραγικής φιγούρας ερμηνεύει η καταξιωμένη υψίφωνος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής Μαρία Κόκκα.
Μια γυναίκα προσπαθεί να ντύσει με αξιοπρέπεια την συντριβή της όταν ο σύντροφός της, μέσα από ένα τηλεφώνημα με πολλές διακοπές και παύσεις, της προβάλλει δικαιολογίες για να την αποφύγει. Ζώντας τις τελευταίες οδυνηρές στιγμές αυτής της σχέσης, εμφανίζει έναν τρόμο για τη μοναξιά που την οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Το τηλέφωνο είναι το μέσο επικοινωνίας που γίνεται εργαλείο θανάτου, τόσο ψυχικού όσο και πραγματικού.
Σκηνοθεσία: Ελένη Μιχελή | Φωτισμοί: Δημήτρης Παραδείσης | Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Ελένη Μιχελή | Μουσικές επιλογές: Ελένη Μιχελή | Ερμηνεύει: Μαρία Κόκκα | Παραγωγή: ANASA ART | Αφίσα/Γραφικά/video/social media: Κωνσταντίνος Πατούρας

Μια βραδιά στην πόλη

Στο θέατρο Παλλάς με την Ευανθία Ρεμπόυτσικα και την ορχήστρα της παρέα με τις υπέροχες Έλλη Πασπαλά και Dilek Koç μόνο για δυο παραστάσεις 15 και 16/4 που όπως ήταν φυσικό ήταν sold out!

Και πώς είναι δυνατόν να μην είναι sold out αφού σε κάθε συναυλία της γίνεται το αδιαχώρητο; Και εδώ το τεράστιο θέατρο Παλλάς γέμισε πέρα ως πέρα και όλοι περιμέναμε το υπέροχο βιολί της Ευανθίας Ρεμπούτσικα να μας ταξιδέψει στις όμορφες συνθέσεις της.

Περισυλλογή

Λ ίγα λεπτά είχανε απομείνει ωσότου ο πάτερ, αναφωνήσει «Χριστός Ανέστη». Ο προαύλιος χώρος της εκκλησίας, ήταν γεμάτος από πιστούς ορθοδόξους, οι οποίοι ανέμεναν με ευλάβεια το χαρμόσυνο μήνυμα.

Οι σκέψεις έστησαν χορό

Η Τζωρτζίνα Κουριαντάκη είναι μια νέα πένα στα γράμματα, όμως αυτό δεν της στερεί ούτε σε ύφος, ούτε σε άποψη, ούτε σε αρετές μήτε σε εμπνεύσεις. Από τα ως τώρα δείγματα τής πένας της, δείχνει πολυγραφότατη, ακάματη κι εργατική. Παρατηρεί, αφουγκράζεται την κοινωνία και τους ανθρώπους, μεταφέρει στο χαρτί τα ερεθίσματα που δέχεται και μάλιστα, με ποικίλες συγγραφικές φόρμες: ποίηση, πεζοποίηση, μικροδιήγημα, διήγημα, αφήγημα, χρονογράφημα… ενδέχεται αργότερα και μυθιστόρημα ή νουβέλα. Μπορεί να συμπυκνώνει και να γίνεται περιεκτική κι ολιγόλογη με την ίδια ευκολία που γίνεται περιγραφική.

Το μέλι το θαλασσινό

Στις 4 Απριλίου 2019 η λέσχη ανάγνωσης της βιβλιοθήκης Ορέστου συναντήθηκε για να συζητήσει για το βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου, Το μέλι το θαλασσινό. Η συγγραφέας επιλέχθηκε γιατί είναι ιδιαίτερα αγαπητή, σύγχρονη, συντοπίτισσα από την πόλη μας την Θεσσαλονίκη και είχαμε την χαρά και την τιμή να είναι μαζί μας στη σημερινή συνάντηση.

Διαβάζοντας το βιβλίο, ουσιαστικά επιβεβαίωσα αυτό που πάντα ένιωθα μέσα μου, τον λόγο για τον οποίο αφιερώνω κάθε μήνα τόσες ώρες για να αναγνώσω ένα καινούριο βιβλίο και να γράψω ένα άρθρο πάνω σε αυτό, αλλά και τις εντυπώσεις και ιδέες που διατυπώθηκαν στην αίθουσα της βιβλιοθήκης από τις αναγνώσεις των μελών της λέσχης ανάγνωσης. Βιβλία σαν αυτό, δικαιολογούν τον λόγο ύπαρξής μας και την ενασχόλησή μας με την λογοτεχνία. Είναι η απάντηση σε όσους αναρωτιούνται γιατί ταλαιπωρούμαστε διαβάζοντας κάθε μήνα τόσες σελίδες σε μια πιεστική από υποχρεώσεις καθημερινότητα.

Το παγκάκι

Σε κάποια ρωσική πόλη και συγκεκριμένα σε ένα πάρκο, ένας μεσόκοπος άντρας και μια μεσόκοπη γυναίκα θα συναντηθούν. Θα καθίσουν μαζί σε ένα παγκάκι και θα συνομιλήσουν για περίπου μια ώρα. Καθώς ο διάλογός τους εξελίσσεται εμείς ως θεατές ανακαλύπτουμε ότι και οι δύο λένε ψέματα, και οι δύο προσποιούνται, και οι δύο έχουν κρυμμένα μυστικά, είναι αδύνατο λοιπόν υπό αυτές τις συνθήκες να καταφέρουν να δημιουργήσουν μια μόνιμη ειλικρινή σχέση. Την μια στιγμή τους λυπάσαι για τη μοναξιά τους, για τα γεράματα που έρχονται ανελέητα, για τις λανθασμένες επιλογές τους... Την αμέσως επόμενη στιγμή όμως νιώθεις αποστροφή γιατί καταλαβαίνεις ότι αυτοί, και μόνο αυτοί, φταίνε για την κατάστασή τους. Και οι δυο τους δεν τολμάνε να πουν ειλικρινά ποιοι είναι και τι θέλουν, κρύβονται πίσω από προσωπεία για να νιώσουν καλύτερα, για να δείξουν στους γύρω τους μια ωραιοποιημένη εκδοχή του εαυτού τους, για να εντυπωσιάσουν ο ένας τον άλλον. Κατά βάθος πρόκειται για τραγικούς χαρακτήρες. Και όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας για το έργο του: «κανείς δεν αγαπάει όποιον έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στον εαυτό του.». Δυστυχώς είναι μια τραγική αλήθεια.

Η Ελένη Μπεντίλλα για το Κρασί με βότανα

Δεν ξεχνώ ποτέ πόση δύναμη και ελπίδα μού έδωσαν τα κούμαρα που μου χάρισες.

Η δικιά μου αγάπη λέγεται Πόλυ. Η μελαχρινή νοσοκόμα με τη ροζ στολή και τα μπλε μάτια.

Με κοιτάζει με την εμπιστοσύνη και την αγάπη μικρού παιδιού. Το λατρεύω αυτό το βλέμμα, μου έχει λείψει όσο τίποτα.

«Εσύ είσαι ο σκαντζόχοιρος; Πάντα είχες αχτένιστα μαλλιά;»

Αλλά σήμερα ο κυρ-Ηλίας δεν θα ανοίξει κουβέντα μαζί του για κανένα ιατρικό θέμα, πάω στοίχημα.

Παρατώ τα πλαστικά μπουκάλια μέσα στη γούρνα του νεροχύτη από μωσαϊκό και γυρίζω στη θέση μου, στο σκαμνί μπροστά από τη φωτιά.

Έχει αποδειχθεί στην πράξη πως η ελευθερία απαιτεί τόλμη. Να είσαι άφοβος σημαίνει να είσαι τρελός!

Περπατώ σαν ο βασιλιάς της αταξίας και του χάους –αυτός ο τίτλος ταιριάζει στη μεγαλειότητά μου και δεν σκοπεύω να τον απεκδυθώ!– πλάθοντας εικόνες με τον γυρολόγο στους δρόμους του Λονδίνου και γελώ δυνατά, χωρίς προφυλάξεις.

Ονειρεύομαι ένα μεγάλο καρπούζι. Να το τρώω και να λερώνομαι.

Ο Παύλος με βαρέθηκε. Ρίχνει το βλέμμα του στο τραπέζι με το καρό πλαστικό τραπεζομάντιλο.

Κάθομαι πάνω στο χώμα και απολαμβάνω τον παράδεισό μου, με τα μάτια ανοιχτά. Στην πόλη, όταν ήθελα να απολαύσω κάτι, έκλεινα τα μάτια μου.

Θα τρέχω τις Τούλες σε γιατρούς, σε θέατρα, σε εκδρομές, σε νεκροταφεία... ΦΥΓΕ ΝΑ ΣΩΘΕΙΣ, ΘΩΜΑ. ΤΩΡΑ!

Καλοκαίρι πια, Αύγουστος. Νύχτα μυρωδάτη κι ένας αέρας που γεμίζει τα πνευμόνια σου με ό,τι νομίζουμε ότι περιγράφει αποκλειστικά το ελληνικό καλοκαίρι.[1]

Burning time, Sinister Funkhouse και Straight story

Η ταινία της εβδομάδας

the Straight Story (1999)

Director: David Lynch

Το 1999 ήταν μια περίεργη χρονιά μάλλον για τον David Lynch. Το Lost highway, παρά κάποιες αρνητικές κριτικές, ήταν μια επιτυχία και όλοι περίμεναν τη επόμενη κίνηση του, το νέο του σκοτεινό δημιούργημα που θα παρασύρει με το μυστήριο, τη σκοτεινή νοσηρή αισθητική με όλα τα trendmarks του σκηνοθέτη. Εντέλει, στο μόνο που ήταν πιστός ο Lynch ήταν η ελευθερία του στην έκφραση και στο να σοκάρει με τις κινήσεις του. Ειδικά όταν ο θεατής επιμένει να τον κατηγοριοποιεί.

Υπογράφει με παραγωγή Ντίσνεϊ, μια οικογενειακή ταινία βασισμένη στην αληθινή ιστορία του Alvin Straight, του 73χρονου που διέσχισε μια Αμερικάνικη πολιτεία για να βρει μια τελευταία φορά τον αδερφό του που πεθαίνει. Όχημα του ένα τρακτεράκι που κούρευε το γκαζόν που πάει 8 χιλιόμετρα την ώρα.

Η Δελίνα Βασιλειάδη για το Ρόμι και Μιράντα

Ρόμι: Μια μικρή ελεφαντίνα που δεν γκρινιάζει ποτέ, όλο χαμογελά, της αρέσουν τα παιχνίδια και αγαπάει πολύ τους φίλους και την οικογένειά της.

Όλα ξεκίνησαν όταν ένα σκουπιδάκι πληγώνει το ματάκι της Ρόμι, την ώρα που αυτή παίζει στο πάρκο των ελεφάντων με τα άλλα ελεφαντάκια…

Μανούλα! φώναξε η Ρόμι κι έτρεξε στη μαμά της για να της πει πως πονάνε τα ματάκια της.

Ίσως να μην είναι κάτι σοβαρό, καθησύχασε τη Ρόμι η μαμά-ελεφαντίνα. Και όντως δεν ήταν! Το επιβεβαίωσε ο γιατρός-αρκούδος. Για να γιάνουν, όμως, τα ματάκια της μικρής ελεφαντίνας, θα έπρεπε αυτή να φορέσει ένα ζευγάρι ειδικά γυαλιά για δύο μέρες. Αλλά σε αυτό το διάστημα δεν θα έβλεπε καθόλου. Το μικρό ελεφαντάκι πικράθηκε, αλλά καθόλου δεν γκρίνιαξε!

Επιστολή απ' τον Νικηφόρο

Χρήστου Δημούλα

Γεια σας κύριε Χρήστο.
Σας γράφω απ' το γνωστό μέρος που περνάω το τελευταίο χρονικό διάστημα τη ζωή μου. Ελπίζω να 'στε καλά και σας στέλνω γλυκόπικρο χαμόγελο αγάπης να σας συντροφεύει και να σας κρατά γερό να προχωράτε. Την τελευταία φορά που ήρθατε για κόλλες, ήμουν στο γραφείο θεραπευτικής αγωγής και δεν πρόλαβα να σας δω και ν' ανταλλάξουμε θερμές όπως πάντα χειραψίες, ματιές και προτροπές. Έμαθα όμως απ' τον συγκάτοικο θαλάμου ότι μπουκάρατε και στον κόσμο της Δραματοθεραπείας και λες και τα χέρια μου γίνανε φτερά κι η καρδιά μου πεταλούδα απ' την χαρά μου κι ήθελα να πετάξω να σας βρω και ν' ακουμπήσω απαλά στους ώμους σας.

Έγκλημα στο Orient Express

Το πιο γνωστό, το πιο ευφάνταστο και το πιο έξυπνο έργο της βασίλισσας του αστυνομικού μυθιστορήματος, Άγκαθα Κρίστι, παίζεται στο θέατρο Κάτια Δανδουλάκη. Ακούγεται ίσως περιττό να πω δυο λόγια για την υπόθεσή του αλλά θα το κάνω γιατί πάντοτε υπάρχουν νέοι θεατές, νέοι αναγνώστες πολύ κλασικών έργων και τους καλωσορίζουμε στο ονειρικό μας κλαμπ.

Βιογραφικό

Καλλιόπης Δημητροπούλου

Θα ΄ρθει μια μέρα

που η μάνα θα μου δένει

πάλι φιογκάκια στα μαλλιά

και θα με στέλνει για θελήματα

θα μου τραβάει η γειτόνισσα τ' αυτί

γιατί διάβαζα στεντόρεια τη νύχτα

πάλι που θα μου βάζει άριστα η δασκάλα.

Το άριστα δεν έσωσε κανέναν -θα της πω-

μονάχα τους πρωταθλητές της δόξας.

Εγώ στους άδοξους θα ανήκω

θα υφαίνω στίχους στο χαμηλό το χαμομήλι.

Εγώ θα απολαμβάνω την τεμπούρα μου στο Τόκιο

στου Μισισιπή τα απόνερα θα κάνω μακροβούτια

στις πυραμίδες θα τρέχω αραμπάς.

Νύχτα θ' αποστηθίσω τη φωτιά, τους κεραυνούς

του Τσέγκις Χαν

θα λύνω γόρδιους στη Φρυγία

με τον Σοπέν θα ρίχνω ζάρια

ή ίσως να ρίχνω τη στάχτη μου

στο Ιόνιο που αγάπησα

και αύτανδρα μ' αγάπησε κι εκείνο.

🌺

Copyright © Καλλιόπη Δημητροπούλου All rights reserved, 2019
Στην εικόνα που το συνοδεύει βλέπετε φωτογραφία της Στέλλας Σιδηροπούλου. Περισσότερα για τη φωτογράφο

Από την ίδια:
Γιούνης
Το αχ των δαχτύλων
Εκεί κατοικώ

Ο Θεοδόσης Παπαδημητρόπουλος Προς εαυτούς

Το «Προς εαυτούς» είναι ένα θεατρικό έργο, τραγικό οδοιπορικό σε τέσσερις πράξεις, του Θεοδόση Παπαδημητρόπουλου.

Περίληψη:

Αγρότης κ’ έμπορος περπατούν σ’ ελαιώνα, διαφωνώντας για τα τελευταία, «κοσμοϊστορικά» γεγονότα στην κοντινή πόλη: Κάποιος σπουδαίος φίλος τους εκτελέστηκε.

Εργάτης εμφανίζεται απρόσμενος συνοδοιπόρος· θέλει να μάθει για όσα συνέβησαν, να καταλάβει τί συντάραξε την πολιτεία κι «άλλαξε την Ιστορία», να πληροφορηθεί για τον εκλιπόντα...

Οι δυό τους θυμούνται και διηγούνται, νιώθοντας πως κ’ η μνήμη ακόμα είναι επικίνδυνη, σα γίνεται συνείδηση· ιδίως, αν στο τέρμα της πορείας κρύβεται η αποκάλυψη κ’ η απολύτως προσωπική επιλογή του καθενός...

Στην ατζέντα του Οκτώβρη

Το θεατρικό έργο The River του Jez Butterworth, που έχει παρουσιαστεί με μεγάλη επιτυχία σε Λονδίνο και Broadway, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από 18 Οκτωβρίου 2019 στο θέατρο Από Μηχανής [Ακαδήμου 13 Αθήνα, 2105232097] κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21,00. Μια αφέγγαρη νύχτα του Αυγούστου, όταν οι θαλασσινές πέστροφες επιστρέφουν στο ποτάμι, ένας άντρας πηγαίνει την καινούργια του αγαπημένη στο απομονωμένο εξοχικό της οικογένειάς του, το οποίο επισκέπτεται για ψάρεμα από τότε που ήταν παιδί. Μα αυτή δεν είναι η μόνη γυναίκα που έχει φέρει εδώ -και σίγουρα ούτε η τελευταία.

Μετάφραση: Ηδύλη Τσαλίκη | Σκηνοθεσία: Χρήστος Θάνος | Σκηνικά: Έρση Δρίνη | Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ | Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Μπεθάνης | Φωτογραφίες: Νίκος Αργυρόπουλος | Βοηθός σκηνοθέτη: Χρίστος Παπαμιχαήλ | Βοηθός σκηνογράφου: Κωνσταντίνος Χριστόπουλος | Επικοινωνία : Άντζυ Νομικού | Ερμηνεύουν: Μαρία Ζερβού / Μελίνα Κατσακούλη / Χρήστος Θάνος | Την παράσταση επιμελήθηκε μουσικά ο σκηνοθέτης.

Από τις 20 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 21.00, για 4η συνεχή χρονιά, έρχεται ο Αυτοκράτωρ Αδριανός του Χρήστου Λιακόπουλου στο θέατρο Αλκμήνη (Αλκμήνης 12, Αθήνα, 2103428650).

Ο μονόλογος αυτός αφορά στην ταραχώδη-περιπετειώδη ζωή του μεγάλου φιλέλληνα και λάτρη του Ελληνικού πνεύματος, Αυτοκράτορα Αδριανού, και στοχεύει να καταδείξει πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε τις ίδιες ανάγκες, τους ίδιους φόβους και τις ίδιες επιθυμίες! Μεγαλώνουμε σε οικογένειες με ελλείψεις και ελαττώματα, παθιαζόμαστε να πετύχουμε υψηλούς στόχους -για ν' αποδείξουμε, κυρίως στον εαυτό μας, ότι αξίζουμε- και όταν το πετύχουμε νιώθουμε πως είμαστε παντοδύναμοι Θεοί… Ακολουθούν, τότε, τα χτυπήματα της μοίρας, που μας προσγειώνουν απότομα, και μας κάνουν να συνειδητοποιήσουμε πως το μόνο που έχουμε πραγματικά ανάγκη, είναι ν’ αγαπήσουμε και ν’ αγαπηθούμε... Βαθιά και απόλυτα... Ως το τέλος μας! Περισσότερα θα διαβάσετε εδώ

Κείμενο: Χρήστος Λιακόπουλος | Σκηνοθεσία: Χρήστος Λιακόπουλος, Αναστασία Μαρκουτσά | Φωτισμοί: Χρήστος Λιακόπουλος | Κοστούμι: Μίκα Πανάγου | Θρόνος - Στεφάνι: Γιώργος Ρούσσης | Μουσική επιμέλεια: Χρήστος Λιακόπουλος | Επεξεργασία ήχου: Σπύρος Αραβοσιτάς | Φωτογραφίες: Τζένη Κουκίδου | Δημιουργία και επιμέλεια εικαστικών: Χρήστος Λιακόπουλος, Τζένη Κουκίδου | Κατασκευή κοστουμιού: Βάνια Αλεξάντροβα | Δημόσιες σχέσεις: Άντζυ Νομικού | Σκηνοθεσία και μοντάζ video trailer: Χρήστος Λιακόπουλος | Ηλεκτρονική επεξεργασία video trailer και εικονοληψία: Τζένη Κουκίδου | Ήχος: Σπύρος Αραβοσιτάς | Στο ρόλο του Αδριανού ο Χρήστος Λιακόπουλος

Ζωή

Πέτρου Λυγίζου

Σε αυτό το φωτισμένο χωριό

τα τρένα συνομιλούν με όνειρα στην ομίχλη.

Αφηρημένα αγάλματα ζωντανεύουν ρακένδυτες μνήμες

«Περπατάμε μαζί; Φοβάμαι μόνος μου να διασχίσω τα αμφίβολα

καλοκαίρια…»

Η ελπίδα αμήχανη στο μεσημβρινό συσσίτιο

κι ας τρέχει ο ήλιος στην προσωρινή του έκλειψη

κι ας κατοικούν στη μέση της άνοιξης ανεξίτηλα μυστικά.

Το πιο αληθινό βλέμμα είναι εκείνο

που χωράει το δάκρυ μου.

Ζωή…

Ετοιμάζω άλλοθι για να δεχθώ το απέραντο…

Εγώ το ελεεινό τίποτα,

εγώ η ανάγκη να υπάρχω

κάτω απ΄τη σκάλα που φαντάζομαι.

Κι αυτή η θάλασσα με την αιώρησή της,

η μόνη εξήγηση στη μανία του έρωτα

να εξαγοράσει τη σιωπή μου…

🍁

Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019
Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο της Στέλλας Σιδηροπούλου. Περισσότερα για τη φωτογράφο

Από τον ίδιο:
Κρυψώνα
Ο νεκροθάφτης

O αιώνας των λαβυρίνθων

Στις 7/3/2019 η λέσχη ανάγνωσης της βιβλιοθήκης Ορέστου συναντήθηκε για να συζητήσει για το βιβλίο «Ο αιώνας των λαβυρίνθων» της Ρέας Γαλανάκη. Η συγγραφέας έχει αναπτύξει δικές της τεχνικές περιγραφής ιστορικών προσώπων τα οποία προσεγγίζει μυθοπλαστικά, ενώ παράλληλα σκιαγραφεί την ταυτότητα των φανταστικών ηρώων της. Η ίδια γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης και σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στην Αθήνα. Η αγάπη της για τα γνωστικά αυτά αντικείμενα φαίνεται από τη χρήση θεμάτων σχετικών με την ιστορία και την αρχαιολογία στα λογοτεχνικά της έργα. Στην παρέα της φιλαναγνωσίας έχουμε κάνει το βραβευμένο βιβλίο της «Ελένη ή ο κανένας», το οποίο πυροδότησε μια σειρά συζητήσεων γύρω από την ισότητα των δύο φύλων και τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες δημιουργοί, όταν πρωτο-αποπειράθηκαν να παρουσιάσουν τις προσωπικές τους δημιουργίες σε έργα τέχνης ή λογοτεχνικά έργα. Η Ρέα Γαλανάκη είναι πολυγραφότατη και έχει εκδώσει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποιήματα και δοκίμια ενώ πρωτοστάτησε στην ίδρυση της εταιρείας συγγραφέων. Το βιβλίο που μελετήσαμε για αυτή τη συνάντηση του Μαρτίου «Ο αιώνας των λαβυρίνθων» έχει τιμηθεί με το βραβείο «Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας των Αθηνών» το 2003. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μυθιστόρημά της «Ο βίος του Ισμαήλ Φερίκ Πασά» είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που εντάχθηκε από την Unesco στην Unesco collection of representative works το 1994. Έργα της έχουν μεταφραστεί σε δεκαπέντε γλώσσες.

Ο Νίκος Βαρδάκας και τα Φωτόστιχα

Πώς σας ήρθε η ιδέα;

Ν.Β.: Η αφορμή δόθηκε, όταν διαβάζοντας αδημοσίευτα ποιήματα μου διαπίστωσα ότι θα μπορούσαν να συνδυαστούν αρμονικά με φωτογραφίες, σε ένα επερχόμενο βιβλίο μου.

Με την βοήθεια φίλων και της αδελφής μου, που πρόσφεραν τις δικές τους, πραγματοποιήθηκε η ιδέα αυτή.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;

Ν.Β.: Στο σπίτι μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;

Ν.Β.: Περίπου 40 μέρες.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;

Ν.Β.: Ένας συνδυασμός φωτογραφιών και στίχων.

Ηχόχρωμα

Ελένης Χριστοφοράτου

…Δεν έφτασε ποτέ του στην Ιθάκη.

Πάλεψε βέβαια επαξίως με τα κύματα,

βούλιαξε κάτω από αναποδογυρισμένες σχεδίες

έσκισε τα πλευρά του στα βράχια

έχασε το ένα πόδι στους Λαιστρυγόνες

και δάγκωσε με μανία τις σάρκες του

μην πλανηθεί απ’ τη γητειά των Σειρήνων…

🌹

Ποιητική συλλογή Ηχόχρωμα

Συγγραφέας: Ελένη Χριστοφοράτου

Ιδιωτική έκδοση ebook, Έτος έκδοσης: 2019, Μέγεθος: σελ. 57/0.5 Mb

Μορφή: Pdf Online

Διάβασμα ή downloading

Περισσότερα από/για την Ελένη Χριστοφοράτου:
Η άλλη
Προσωπείο (δωρεάν ebook)
Η Ελένη Χριστοφοράτου και ο Επίγειος θεός
sapioi.com
Η ανακύκλωση

Ουμπούντου

Καμιά φορά, εκείνες τις ώρες που σκαλίζω μηχανικά τη βιβλιοθήκη γιατί μου αρέσει η επαφή με τα βιβλία και περισσότερο με τις διαβασμένες μυθογραφίες που με ταξίδεψαν κάποτε, σκέφτομαι τη δύναμη και τα μηνύματα που εγγράφει στο μυαλό μας ένα εξώφυλλο. Τα εξώφυλλα αποτελούνται από δύο στοιχεία: ένα φόντο και τον τίτλο του έργου με το όνομα του συγγραφέα. Εξαιρώντας το όνομα του συγγραφέα που είναι δεδομένο σε κάθε περίπτωση, άλλες φορές εντυπωσιαζόμαστε από τις εικόνες, τα χρώματα ή την απουσία τους και άλλες από ένα μονόχρωμο φόντο... κάποιες φορές διαλέγουμε βιβλία λόγω των εξωτερικών αυτών «χαρισμάτων» κι άλλες πάλι ένας ιδιαίτερος, πρωτότυπος τίτλος γίνεται η αιτία της επιλογής.
Θα αναρωτιέστε προφανώς γιατί τα γράφω αυτά. Γιατί στο Ουμπούντου βρήκα σε ένα μυθιστόρημα την ιδανική σχέση εξωφύλλου και μυθιστορίας και, παράλληλα, την καλαισθησία που αναζητεί κανείς. Υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης στον τίτλο που έλκει το ενδιαφέρον ως άγνωστη, στο μέσο Έλληνα, λέξη όπως υπάρχει και μια αρμονική παλέτα κι έγχρωμη απλότητα, χωρίς πολλά σουσούμια και εικαστικό θόρυβο. Αυτή η σοβαρότητα που αποπνέει και η Αφρικανική ατμόσφαιρα απαντώνται στο σύνολο του έργου.

Η Άντρη Ιωάννου για το Η ζωή μου, μια εκκρεμότητα

Τι σας ώθησε  να γράψετε αυτό το βιβλίο;

Α.Ι.: Το βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα της νίκης μου πάνω στους φόβους που κουβαλούσα τόσα χρόνια και δεν με άφηναν να ζήσω. Πάλεψα μαζί τους, συνεχίζω να τους βρίσκω μπροστά μου, αλλά όχι μέσα μου πλέον. Η συγγραφή ξεκίνησε αυθόρμητα τον Αύγουστο του 2018, όταν πλέον μέσα μου επήλθε η πολυπόθητη γαλήνη. Είχα πάψει να φοβάμαι, να νοιώθω, να σκέφτομαι. Και αυτό ήθελα να το εξωτερικεύσω.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή; 

Α.Ι.: Αλήθεια.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;

Α.Ι.: Να το διαβάσει με ανοικτά τα μάτια της ψυχής του. Να προσπαθήσει να αποβάλει από μέσα του τα όσα του έμαθαν αν θέλει να δει την αλήθεια. Την δική μου, την δική του, του οποιουδήποτε.

Κρυψώνα

Πέτρου Λυγίζου

Έχω μια βροχή.

Από μικρό παιδί.

Όταν κρύβομαι μέσα της,

την βλέπω πίσω απ' τα σύννεφα…

κι όταν γίνομαι σύννεφο,

κρύβεται εκείνη στα μάτια μου.

🌱

Copyright © Πέτρος Λυγίζος All rights reserved, 2019

Στη συνοδευτική εικόνα βλέπετε έργο by Arvanitis Photography. Πηγή

Του ίδιου:

Στο καφενείο

Ο Χρόνος

Το Πείραμα

Στην επιστήμη της Φυσικής υπάρχει ένα πείραμα που ονομάζεται «το πείραμα των δύο σχισμών», σύμφωνα με το οποίο τα σωματίδια είτε της ύλης (π.χ. ηλεκτρόνια) είτε της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (φωτόνια) εκδηλώνουν διαφορετική συμπεριφορά όταν τα παρατηρεί κάποιος. Το συγκεκριμένο πείραμα πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στις αρχές της δεκαετίας του 1800 από τον Άγγλο φυσικό Τόμας Γιάνγκ και απέδειξε ότι η έως τότε θεωρία του Ισάακ Νεύτωνα (ότι το φως είναι ρεύμα σωματιδίων) ήταν λανθασμένη, αφού το φως εμφανίζει δύο φύσεις: σωματιδιακή αλλά και κυματική.

Στο εν λόγω πείραμα τα σωματίδια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από δύο λεπτές γραμμές, δυο σχισμές. Όταν κάποιος τα παρατηρεί τα σωματίδια εκδηλώνουν ιδιότητες ύλης ενώ όταν δεν τα παρατηρεί εμφανίζουν κυματικές ιδιότητες.

Το 1961 το πείραμα αυτό έγινε με ηλεκτρόνια από τον φυσικό Κλάους Τζόνσον.

Η Μαγδαληνή Τσακάλωφ και Το βλέμμα του χάους

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Τ.: Κάποια γεγονότα και κάποια σημάδια άρχισαν να μπερδεύονται μεταξύ τους, ή να ανασύρονται.
Άρχισαν όλα να μοιάζουν…

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Τ.: Σύμβουλος.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Τ.: Να ακολουθήσει τα βήματα ανάγνωσης και να μην αρκεστεί στη μία.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Τ.: Σε όλες τις χώρες. Από δύο μέρες στην καθεμία χωρίς φαγητό. Θα τρώγαμε για να ταξιδέψουμε στην επόμενη χώρα.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Μ.Τ.:
«Άσε το μέλλον στη μοίρα του,
• Δεν μας ανήκει…»

Summer of 84 και Alchemist

H ταινία της εβδομάδας

Summer of 84 (2018)

Directed by François Simard,  Anouk Whissell, Yoann-Karl Whissell

To Summer of 84 πέρασε απαρατήρητο και κάτω από τα ραντάρ, δυστυχώς. Μπήκε στον κύκλο των «νοσταλγικών» ταινιών των 80ς coming of age πουλήθηκε ως τέτοιο και τελικά δεν βρήκε το κοινό του να γίνει μεγάλη επιτυχία. Δεν μου κάνει εντύπωση με την τροπή που έχει πάρει η παραφιλολογία και το ξεζούμισμα της 80s και 90s ποπ κουλτούρας που αναπόφευκτα δημιουργεί ερωτήματα για το πώς λειτουργεί σήμερα η βιομηχανία του θεάματος και η ψυχολογία μας ως κοινό στις επιλογές μας.

Ελεύθερες σκέψεις για την ύπαρξη

Στη σημερινή εποχή όλοι ψάχνουν το ιερό δισκοπότηρο. Ψάχνουν τον λόγο ή σκοπό της ύπαρξης τους. Προσπαθούν να βρουν και να απαντήσουν το εξής ερώτημα: "Γιατί έρχονται σε αυτόν τον κόσμο;"

Ο φάρος της Αλεξάνδρειας

(Ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας)

Φίλες και φίλοι,

Το ταξίδι μας στην ονειρική Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου συνεχίζεται με την παρουσίαση του Φάρου της.

Με ύψος 120 μέτρων -κατ’ άλλους 140- και εκπομπή φωτός σε απόσταση τριακοσίων σταδίων (40 ναυτικών μιλίων περίπου), κοσμημένος με πολυποίκιλα μάρμαρα και χαλκό, ο Φάρος ήταν ένα μεγαλοπρεπές δημιούργημα, ένα αριστούργημα δημιουργημένο από τον αρχιτέκτονα Σώστρατο, ο οποίος έλκυε την καταγωγή του από την Κνίδο της Μικράς Ασίας.

Μάτια ερμητικά κλειστά

Το βιβλίο «Μάτια ερμητικά κλειστά», είναι περισσότερο γνωστό από τη μεταφορά του σε κινηματογραφική ταινία του Κιούμπρικ, με πρωταγωνιστές τους Νικόλ Κίντμαν και Τομ Κρουζ. Όσο γνωστή είναι όμως η ταινία, ανά την υφήλιο, διαβάζοντας το βιβλίο του Σνίτσλερ Άρθουρ, εμβαθύνει και ανακαλύπτει κανείς πολλά περισσότερα για τους ήρωες και την υπόθεση. Άρρηκτα συνδεδεμένος με τη φροϋδική ψυχανάλυση, ο συγγραφέας σ’ αυτό το βιβλίο συνθέτει ένα ψυχόδραμα. Ένα εγκεφαλογράφημα της ανθρώπινης ψυχής, τολμώ να πω.

Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου και η Σίβυλλα, Το τίμημα της ύβρεως

Πώς προέκυψε η ιδέα;

Δ.Π.: Λατρεύω την Μυθολογία μας από παιδί. Κάποια στιγμή «έπεσα» πάνω στις Σίβυλλες και στις πολλαπλές, μαγικές τους ικανότητες. Η ιδέα να πλάσω μια ηρωίδα με τόσο μεγάλες ικανότητες ξεπήδησε και τα υπόλοιπα ήρθαν.

Τι είναι αυτό που σας ενθουσιάζει στις μυθογραφίες που τοποθετούνται αρκετούς αιώνες πριν;

Δ.Π.: Η άγνοια των περισσοτέρων ανθρώπων για αυτές τις εποχές, η εντύπωση ότι ο κόσμος τότε είχε μόνον ελλείψεις και προβλήματα. Ζωντανεύοντας παλιές εποχές, λοιπόν, το αντικρούω, εμφανίζοντας τον τρόπο ζωής και αντιμετώπισης των καθημερινών προβλημάτων.

Ποιες είναι οι προκλήσεις όταν σε μια φανταστική ιστορία (μυθοπλασία) εμπλέκονται ιστορικά πρόσωπα, άλλες εποχές (ήθη, έθιμα, κοινωνίες με τεράστιες αποκλίσεις από τις σύγχρονες...);

Δ.Π.: Όσο πληρέστερη και διεξοδική είναι η έρευνα, τόσο το ζωντάνεμα της εποχής και της καθημερινότητας γίνεται ακριβέστερο. Η ανάμιξη πραγματικών ιστορικών προσώπων θεωρώ ότι δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα και ενδιαφέρον, ιδιαίτερα αν έχουν και κάποια δράση. Η συνολική πρόκληση, επομένως, είναι να καταφέρω να δημιουργήσω τέτοιες εικόνες στον αναγνώστη, ώστε κλείνοντας τα μάτια να μπορεί να βαδίσει δίπλα στους ήρωες.

Donna Abbandonata ή Πολύ με στεναχώρησατε κύριε Γιώργο μου…

Η ηθοποιός Μαίρη Σταυρακέλλη μας εκπλήσσει μια ακόμα φορά θετικά με το ταλέντο της σε μια θεατρική παράσταση που κατά την γνώμη μου θα συζητιέται για καιρό… Τουλάχιστον αυτό άκουσα να λένε οι περισσότεροι θεατές από όσους ήταν μαζί μου την Κυριακή που μας πέρασε… Παρέα με την Δώρα Θωμοπούλου απογείωσαν το κείμενο της Γλυκερίας Μπασδέκη σε σκηνοθεσία του Λεωνίδα Παπαδόπουλου.

Σέιχ Σου

ΟΑπρίλιος ήταν για τον Νίκο, συνυφασμένος με την άνοιξη. Λάτρευε στην πόλη του, τη Θεσσαλονίκη, να απολαμβάνει τις ομορφιές αυτής της εποχής.

Ειδικότερα η αγαπημένη του συνήθεια, δεν ήταν άλλο απ’ το να πραγματοποιεί περιπάτους κάθε Σαββατοκύριακο στο μεγάλο δάσος του Σέιχ Σου, που περικύκλωνε με περισσή γοητεία την νύφη του Θερμαϊκού.

Blank Out

Μια γυναίκα εμφανίζεται μόνη πάνω στη σκηνή, μοιάζει σαν χαμένη και τα λόγια της είναι αποσπασματικά. Σιγά σιγά μαθαίνουμε ότι είναι η μητέρα ενός γιου που πνίγηκε σε ηλικία επτά ετών σε ένα ατύχημα. Η γυναίκα την ώρα που διηγείται την ιστορία της φτιάχνει μια μακέτα πάνω σε ένα τραπέζι εργοστασιακού χώρου. Είναι η μακέτα ενός σπιτιού με τον μικροσκοπικό καναπέ, τα διάφορα άλλα έπιπλα και τον κήπο του. Ταυτόχρονα εμείς βλέπουμε ένα βίντεο σε μεγάλη οθόνη με τον εσωτερικό αλλά και τον εξωτερικό διάκοσμο αυτού του αγροτικού σπιτιού. Η γυναίκα συνεχίζει να μας μιλά για τη μητρότητα. Από το βίντεο που προβάλλεται βλέπουμε έναν άντρα ο οποίος μας διηγείται την ίδια περίπου ιστορία με άλλο τέλος. Η μητέρα του πνίγηκε πριν πολλά χρόνια στην προσπάθειά της να τον σώσει. Οι δύο ιστορίες γίνονται μία και συνειδητοποιούμε ότι η γυναίκα που βρίσκεται πάνω στη σκηνή είναι η ανάμνηση του άντρα στο βίντεο.